Δεν ήταν θάνατος, λύτρωση ήταν…

Τι να πεις και τι να σχολιάσεις. Θάνατος, διάλυση ή καλύτερα λύτρωση; ΛΥΤΡΩΣΗ με κεφαλαία για έναν ΟΦΗ από σήμερα μετράει πάλι από το ένα.

Λόγια πολλά δεν υπάρχουν σε τέτοιες περιπτώσεις. Και τι να πεις; Ή πως να περιγράψεις όσα ζήσαμε σήμερα στο “Γεντί Κουλέ”. Τα δάκρυα να μην σταματάνε, παππούδες 60 και 70 χρονών να είναι στο γήπεδο και να κλαίνε σαν μικρά παιδιά. Τους παίκτες να φεύγουν από το γήπεδο και να μην συγκρατούν τα δάκρυα τους.

Αμ, ο Λόρια; Ο Γεωργιανός ήρθε στο Ηράκλειο τον Αύγουστο και μέσα σε 9 μήνες αποχαιρέτησε τον ΟΦΗ με δάκρυα στα μάτια. Θα μας ξαναδεί; Θα ξαναέρθει άραγε; Αμφιβάλω. Και όμως πρόλαβε να καταλάβει τι σημαίνει ΟΦΗ. Πρόλαβε να αντιληφθεί την σοβαρότητα του πράγματος και του τι πρεσβεύει αυτός ο σύλλογος. Να βγει στον αγωνιστικό χώρο και να κλάψει. Ο έτερος Γεωργιανός δεν είχε τέτοιες ευαισθησίες. Λεπτομέρειες θα μου πει κάποιος. Αλλά λεπτομέρειες που κάνουν την διαφορά.

Θέλω και εγώ να κλάψω, να πενθήσω με όλους αυτούς που είδαν τον ΟΦΗ να φεύγει μέσα σε λίγες ώρες. Όμως δεν πρέπει να το κάνω. Ξέρω, δεν είναι επίκληση στο συναίσθημα, είναι ο πόνος που καίει μέσα μου. Πόνος, στενοχώρια. “Θα γυρίσει δυνατός ο ΟΦΗ” έλεγαν πολλοί. Παρηγοριά στον άρρωστο λέω εγώ. Τι να το κάνω που ο ΟΦΗ πάνω στα 90 του χρόνια, δεν άντεξε… Τι να το κάνουν όλοι τους;

Όμως ξαναπαίρνω δύναμη και συνεχίζω. Αυτό που έγινε σήμερα δεν ήταν θάνατος. ΛΥΤΡΩΣΗ ήταν και με κεφαλαία γράμματα. ΛΥΤΡΩΣΗ γιατί ο ΟΦΗ έχει την ευκαιρία μπροστά του να βρεθεί σε ένα χρυσό μονοπάτι. Σε ένα σταυροδρόμι που θα καθορίσει το μέλλον του και τις επόμενες γενιές των οπαδών του. Ή θα ξεκαθαρίσει μια και καλή με το παρελθόν του και θα κοιτάξει μπροστά ή θα μπλέξει πάλι σε μονοπάτι που δεν θέλει κανένας.

Η ΛΥΤΡΩΣΗ δεν απέχει πολύ από τον θάνατο. Απέχει 1,2,3 μήνες. Τόσο θέλει για να μπει ο ΟΦΗ στον δρόμο που θα τον βάλει στις ράγες για την αναγέννηση του. Ξέρω ότι ο κόσμος θέλει ευθύνες, είναι οργισμένος όμως δεν είναι κείμενο απόδοσης ευθυνών. Η ιστορία θα τους κρίνει όλους. Σίγουρα όχι εγώ γιατί είμαι πολύ μικρός μπροστά σε αυτήν του ΟΦΗ.

Η ΛΥΤΡΩΣΗ θα έρθει μέσα από ανθρώπους ικανούς, με πλάνο, όραμα και σχέδιο για το μέλλον του ΟΦΗ. Η ΛΥΤΡΩΣΗ ήρθε και δεν χρειάζεται άλλο κλάμα για τον δικό μας Πρίγκηπα. Τον Πρίγκηπα της Κρήτης. Ο θάνατος ήρθε και έφυγε αμέσως. Όχι άλλα κλάματα για μια ομάδα που πέρασε τα μύρια όσα και όμως πάντα τα κατάφερνε. Το είπε και ο Κάλαϊτζιτς: “Πάντα δίναμε μάχες αλλά τις κερδίζαμε στο τέλος”.

Τώρα φίλε Ζέλικο δεν χάθηκε μια μάχη. Κερδίθηκε ο πόλεμος της ΛΥΤΡΩΣΗΣ. Τα σημερινά γεγονότα δεν ήταν θάνατος. ΛΥΤΡΩΣΗ ήταν και είμαστε στον δρόμο της αναγέννησης…