Ο Σαμαράς του ΟΦΗ…

Ο Μανώλης Σαρρής γράφει την μοναδικότητα που πρεσβεύει τον ΟΦΗ και πως ένα παιδί που έχει στρωμένο τον κόσμο στα πόδια του, δεν ξεχνάει από που (και πως) ξεκίνησε…

Από το γκολ κόντρα στην Ακτή Ελεφαντοστού και μετά, όλα τα μέσα ασχολούνται με τον Γιώργο Σαμαρά – περισσότερο από ποτέ – ξεχνώντας όμως να αναφέρουν το δέσιμο του με το Ηράκλειο και τον ΟΦΗ. Έστω και αν άργησαν να το κάνουν αυτό. Όσο και αν το σκεφτούμε, ο Σαμαράς είναι ο μοναδικός Έλληνας που παίζει σε υψηλό επίπεδο στο εξωτερικό και παράλληλα έχει μια μεγάλη διάρκεια στην απόδοση του. Δεν χάθηκε από το επίκεντρο, ούτε παρέμεινε στην άκρη και “ξεπετάχτηκε” τώρα τελευταία. Η καριέρα του Γιώργου Σαμαρά είναι σε ένα επίπεδο που μόνο ψηλά παραμένει. Ούτε στην μέση, ούτε χαμηλότερα.

Όμως, το πιο σημαντικό για τον Σαμαρά είναι το γεγονός ότι παρέμεινε το ίδιο παιδί που έπαιζε μπάλα στην Θέρισο και στην εκκλησία του Αγίου Ελευθερίου. Δεν ξέχασε ούτε που έκανε τα πρώτα βήματα και πολύ περισσότερο το παρελθόν του. Κλειστός χαρακτήρας, παιδί χαμηλών τόνων διατηρεί ακόμα τους κολλητούς που είχε από τότε που έπαιζε στον ΟΦΗ. Πάντα θα βρει χρόνο να επισκεφτεί το Ηράκλειο και την Κρήτη. Να καλαμπουρίσει με τον φίλο του τον Στέλιο Πρινιανάκη – αρχηγός στην θαυμάσια ομάδα του ΟΦΗ ’94 – και να δείξει πως παραμένει προσγειωμένος, όχι νούμερο αλλά ο Γιώργος που πανηγύριζε τα γκολ του ΟΦΗ από την θύρα 8 μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά της ακαδημίας. Ποτέ δεν τους απαρνήθηκε, ποτέ δεν “ψωνίστηκε” ούτε έγινε… fashion icon όπως κάνουν πολλοί Έλληνες παίκτες που μόλις πιάσουν την καλή, ξεχνούν τα πάντα.

Ακόμα και σε μια συνέντευξη που είχε δώσει τον Μάρτιο του 2013 σε περιοδικό ποικίλης ύλης, ο ίδιος αναφέρθηκε (ξανά και ξανά) στον ΟΦΗ. Είχε πει τότε: “Έχω σταματήσει να σκέφτομαι το μέλλον από τα 15 μου. Τότε είχα δώσει την πρώτη μου συνέντευξη και είχα πει ότι το μεγάλο μου όνειρο είναι να παίξω στον ΟΦΗ. Το όνειρο αυτό δεν εκπληρώθηκε ποτέ. Έχω μάθει να ζω μέρα με τη μέρα και να κάνω σχέδια εβδομάδα με την εβδομάδα. Κοιτάζω τη στιγμή και όταν έρθει αυτή η στιγμή προσέχω να μην την αφήσω να φύγει. Νομίζω ότι αυτοί που κοιτάζουν το μέλλον χάνουν τη συγκέντρωσή τους στο τώρα. Για μένα είναι ανόητο να είσαι 22 και να σχεδιάζεις τι θα κάνεις στα 30”.

Το βλέπεις στα μάτια του, αυτά που λέει τα πιστεύει και δεν το κάνει για να πουλήσει… οπαδιλίκι. Άλλωστε, τι ανάγκη έχει αυτός την αγάπη των οπαδών του ΟΦΗ; Ένα παιδί γνήσιο που στην υπόλοιπη Ελλάδα ξεκίνησαν τώρα να αντιλαμβάνονται τον ευαίσθητο χαρακτήρα του και το πως μεγάλωσε. Με σπουδαίες ηθικές αξίες και τον ΟΦΗ πάντα μέσα στην καρδιά του…