7 ημέρες πριν από έναν από τους σημαντικότερους αγώνες που έχει δώσει ο ΟΦΗ τα τελευταία χρόνια, ο Μανώλης Σαρρής κάνει μέσω του blog του στο Gentikoule έναν μικρό απολογισμό της χρονιάς.
Πριν ξεκινήσετε να διαβάζετε το παρακάτω κείμενο, κλείστε τα μάτια και απλά έχετε στο μυαλό σας τρεις εικόνες: Αυτήν του περασμένου καλοκαιριού, αυτήν του προηγούμενου Οκτώβρη και μια από την τωρινή εποχή. Κάνετε ένα Flash back και σκεφτείτε ότι πέρασε μια χρονιά με άγχη, νεύρα, πίεση αλλά στο τέλος έρχεται ένα χαμόγελο και μια αισιοδοξία για την επόμενη σαιζόν.
Το γράφω σήμερα το συγκεκριμένο κομμάτι γιατί απομένουν 7 ημέρες μέχρι έναν από τους σπουδαιότερους αγώνες που έχει δώσει ο ΟΦΗ τα τελευταία χρόνια.
Στην δική μου σκέψη, δεν είναι ο πιο σημαντικός – ένας τέτοιος θα είναι ο τελικός – γιατί στην πρώτη θέση δεν υπάρχει άλλος από αυτόν της Ν. Σμύρνης όπου ο ΟΦΗ εξασφάλισε την άνοδο στην Σούπερ Λιγκ. Και όλοι γνωρίζουμε ότι αν ο ΟΦΗ δεν κέρδιζε την άνοδο του, τώρα θα μιλούσαμε από άλλη βάση και κάτω από πολύ (χειρότερες) διαφορετικές συνθήκες.
Ο ΟΦΗ κατάφερε να σταθεί στα πόδια του κόντρα σε κάθε δυσκολία και αναποδιά που έζησε η ομάδα. Τι και αν η χρονιά ξεκίνησε με τις καλύτερες συνθήκες των τελευταίων χρόνων, στο πρώτο κομμάτι της περιόδου έμειναν οι 10 αγωνιστικές χωρίς νίκη, η αποχώρηση Δερμιτζάκη, τα επεισόδια με Νιμανί, Ζβασίγια και το βαρύ κλίμα που είχε δημιουργηθεί. Όμως, λίγους μήνες αργότερα η χρονιά τελειώνει και ο ΟΦΗ βρίσκεται καβάλα στο άλογο. Και πιστεύω ότι το στοίχημα του περσινού καλοκαιριού κερδήθηκε. Ο ΟΦΗ όχι μόνο παρέμεινε στην κατηγορία αλλά τερμάτισε – όπως έπρεπε – στην πρώτη εξάδα της βαθμολογίας, βρίσκεται στους “4” του Κυπέλλου και παράλληλα μπορεί να ονειρεύεται ακόμα και έξοδο στην Ευρώπη μετά από 14 ολόκληρα χρόνια!
Είναι σίγουρο πως ο ΟΦΗ δεν έχει λύσει τα προβλήματα του. Αντιθέτως παραμένουν μεγάλα λόγω των βαριδιών του παρελθόντος που ο σύλλογος δεν πρόκειται να τα ξεφορτωθεί εύκολα και μέσα σε μερικούς μήνες. Είναι σίγουρο όμως ότι άλλοι σύλλογοι θα είχαν πέσει, θα είχαν διαλύσει ή μπορεί και να προτιμούσαν την… λύση της εκκαθάρισης. Όμως, ο ΟΦΗ κατάφερε, ενωμένος και προικισμένος με μεγάλο σθένος έκανε τα πρώτα του βήματα. Βρήκε την άκρη του νήματος για να φτάσει μέχρι το τέλος.
Στην περίπτωση του ΟΦΗ σημασία δεν έχει ο προορισμός αλλά το ταξίδι. Και κανένας δεν μπορεί να πει ότι το φετινό ταξίδι δεν ήταν όμορφο. Έστω και αν, σαν ΟΦΗ, έχουμε μάθει και θέλουμε – τα ταξίδια μας να είναι στα αστέρια και όχι να παραμένουν σε χαμηλό ύψος. Η χρονιά είχε εντάσεις, νεύρα αλλά πάνω από όλα είχε έναν σύλλογο που γνώριζε τι ήθελε και πως να το πάρει.
Οι αποφάσεις που πάρθηκαν, τόσο αυτή για την αλλαγή προπονητή, όσο και εκείνη για την έλευση του αντικαταστάτη του Παύλου Δερμιτζάκη απέδωσαν καρπούς, ο ΟΦΗ μεταγραφικά μπορεί να μην έπιασε ποσοστό 100% αλλά τουλάχιστον είχε να λέει ότι διέθετε ένα από τα καλύτερα ρόστερ της κατηγορίας που τον έφεραν ένα κλικ πριν το πρώτο… level. Ο ΟΦΗ χρειάζεται να “πατήσει” στις βάσεις της φετινής περιόδου, να αποδείξει σε όλους ότι τα “μπετά” έχουν μπει και η ανέγερση της πολυκατοικίας δεν έχει κανέναν γυρισμό. Όλα αυτά θα συμβούν ακόμα και με αναποδιές, ήττες, σφαλιάρες και ότι άλλο κακό συμβεί στην πορεία. Η πίστη και η εφαρμογή του εκάστοτε πλάνου θα είναι η λύση και η απάντηση στις αναποδιές ή τις “τρικλοποδιές” που θα μπουν στον ΟΦΗ…