Politica 89.8
Ο Μανώλης Σαρρής γράφει στο blog του στο Gentikoule για τον πρώτο ημιτελικό αλλά και όσα ακολούθησαν το πρώτο 24ωρο μετά τον θρίαμβο επί του Παναθηναϊκού.
Ναι, η νίκη επί του Παναθηναϊκού είναι ένας θρίαμβος. Πάντα μια νίκη είναι ένας θρίαμβος για μια ομάδα που βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο πριν από μερικούς μήνες και τώρα βρίσκεται καβάλα στο άλογο. Όχι μόνο κέρδισε τον Παναθηναϊκό παρουσιάζοντας μια ένδειξη ανωτερότητας σε 93 λεπτά παιχνιδιού αλλά ο ΟΦΗ κατάφερε να φέρει τις πιθανότητες στο δικό του ταμπλό.
Επέλεξα να περάσει το πρώτο 24ωρο από τη νίκη επί του Παναθηναϊκού και στην συνέχεια να γράψω αυτά που έχω ζήσει από χθες το βράδυ. Ήθελα να πιάσω το στίγμα του κόσμου, το πώς σκέφτεται και το τι σκέφτεται μετά τη νίκη στον πρώτο ημιτελικό του κυπέλλου. Ο κόσμος αισιοδοξεί και όχι άδικα. Δεν έχει φρούδες ελπίδες για την πρόκριση στον τελικό, ούτε πιστεύει ότι ο ΟΦΗ θα προκριθεί αν έχει μαζί του την τύχη. Ο κόσμος το πιστεύει γιατί πιστεύει πραγματικά στις δυνατότητες της ομάδας. Ο ΟΦΗ κατάφερε να φέρει δίπλα του τον κόσμο του, να τον συσπειρώσει και κόντρα στο άτυχο – και όχι κακό ξεκίνημα – της χρονιάς να τον κάνει να πιστέψει στις δυνατότητες όλων των παικτών.
Ειλικρινά δεν γνωρίζει κανένας τι πρόκειται να γίνει στην Λεωφόρο στις 16 του Απρίλη. Κανένας δεν μπορεί να προλογίσει την πορεία του ΟΦΗ στο φετινό ταξίδι, ούτε και να κάνει προβλέψεις. Το ματς είναι τόσο δύσκολο, όσο ακούγεται όμως ένα είναι σίγουρο: Ο κόσμος του ΟΦΗ έμαθε να ζει με το ΣΗΜΕΡΑ, ούτε με το ΧΘΕΣ και ούτε πολύ περισσότερο με το ΑΥΡΙΟ.
Οι μαγικές στιγμές που ζήσαμε όσοι βρεθήκαμε στο «Γεντί Κουλέ» μετά το τέλος του αγώνα και το ατελείωτο πανηγύρι από τους 3.000 που ήταν στην θύρα 4, έδειξαν αυτό ακριβώς: Ότι ο κόσμος του ΟΦΗ ζει με το ΣΗΜΕΡΑ, όχι με το τι θα γίνει σε 25 ημέρες. Θα μπορούσε το χθεσινό παιχνίδι να περάσει στο ντούκου. Να σβήσουν τα φώτα στο «Γεντί Κουλέ», να φύγουν όλοι για να πάνε σπίτια τους και να τελειώσει εκεί το ματς. Δεν το έκαναν, όχι γιατί πίστεψαν ότι η πρόκριση τελείωσε αλλά γιατί ήθελαν να ζήσουν αυτές τις στιγμές. Να τις ρουφήξουν μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο.
