Απαιτήσεις μόνο από τους εαυτούς τους…

Ο Μανώλης Σαρρής γράφει στο Gentikoule για τις απαιτήσεις που πρέπει να έχουν οι ίδιοι οι παίκτες από τους εαυτούς τους αλλά και για το τι απαιτήσεις πρέπει να έχουν από αυτούς όλοι οι υπόλοιποι.

Το τέλος του αγώνα με την Δόξα Δράμας με βρήκε στα θεωρεία να γράφω σαν τρελός για την Athletic Press. Και έτσι όπως έγραφα, δεν ήξερα αν έπρεπε να γελάω για το “Χ” ή να “κλαίω” και να λέω “και πάλι καλά”. Το ποδόσφαιρο είναι περίεργο άθλημα και μέσα σε λίγα λεπτά τα συναισθήματα που μπορούν να αλλάξουν είναι τόσο έντονα που δεν ξέρεις πως θα αισθανθείς.

Πλέον, κάθομαι ψύχραιμα και σκέφτομαι. Τι απαιτήσεις μπορούμε να έχουμε όλοι μας από τους παίκτες του ΟΦΗ; Από ανθρώπους που μαζεύτηκαν στις προπονήσεις έχοντας έρθει από τις παραλίες και μπήκαν σε αυτή την διαδικασία έχοντας κάνει μόλις μια προπόνηση. Τι απαιτήσεις μπορεί να έχουμε από τους παίκτες του ΟΦΗ που έχουν καταθέσει την ψυχή τους προκειμένου η ομάδα να επιστρέψει στην Σούπερ Λιγκ; Τι απαιτήσεις μπορεί να έχει ο οποιοσδήποτε από τους παίκτες του ΟΦΗ ώστε να κερδίζουν ομάδες όπως η Δόξα Δράμας;

Σαφώς και καμία απαίτηση. Γιατί, η αλήθεια είναι ότι μόνο οι ίδιοι οι παίκτες του ΟΦΗ μπορούν να έχουν απαιτήσεις από τους εαυτούς τους. Γιατί εκείνοι άφησαν πίσω τους όλα τα προβλήματα που αντιμετώπισαν κατά την διάρκεια της χρονιάς και ήρθαν να παίξουν για να επαναφέρουν την ομάδα εκεί που αξίζει να βρίσκεται. Στην Σούπερ Λιγκ.

Και οι ίδιοι έχοντας απαιτήσεις από τους εαυτούς τους, θεωρώ δεδομένο ότι όσα έγιναν στο παιχνίδι με την Δόξα Δράμας θα τα βάλουν καλά στο μυαλό τους ώστε να μην επαναληφθούν τα, αγωνιστικά, λάθη. Πλέον, οι συνθήκες με τις οποίες συζητάει ο καθένας από εμάς είναι διαφορετικές.

Οι παίκτες του ΟΦΗ έχουν υπερβάλει εαυτόν με την εικόνα που έχουν παρουσιάσει σε αυτά τα δύο παιχνίδια. Και πραγματικά δεν ανησυχώ ουτε πιστεύω ότι η ομάδα δεν θα αντιδράσει όπως πρέπει να αντιδράσει. Θεωρώ δεδομένο αυτό το στοιχείο που ο ΟΦΗ παρουσιάζει λόγω της φανέλας του, της ιστορίας και του κόσμου του.

Υ.Γ. Για τα αγωνιστικά, θα μιλήσουμε το μεσημεράκι της Δευτέρας. Έχουμε να συζητήσουμε αρκετά πραγματάκια…

Υ.Γ.(1) Γράφω με έντονα γράμματα γιατί τέτοια ώρα που γράφω αυτό το κείμενο, έτσι έντονα αισθάνομαι. Αισθάνθηκα δέος και ανατριχίλα βλέποντας 500 Ομιλήτες να στήνουν το δικό τους πάρτι στις εξέδρες του “Ελ Πάσο”. Άνθρωποι που στην συντριπτική τους πλειοψηφία μένουν μόνιμα στην Αθήνα, αισθάνθηκαν υποχρέωση τους όπως έλεγαν οι ίδιοι να βρεθούν στο γήπεδο. Άνθρωποι κάθε ηλικίας και κάθε εποχής ήταν εκεί φωνάζοντας “ΟΦΗ, ΟΦΗ” φανερώνοντας για ακόμα μια φορά το μεγαλείο αυτής της ομάδας… Γιατί, τις ομάδες τις χαρακτηρίζει ο κόσμος. Και ο ΟΦΗ έχει τέτοιο κόσμο που δεν πρόκειται να σβήσει ποτέ…