Ένας ΟΦΗ να ΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ!

Ο Μανώλης Σαρρής γράφει στο blog του στο Gentikoule και κρατάει τις δικές του σημειώσεις από την εξαιρετική εμφάνιση του ΟΦΗ κόντρα στην Καλλονή.

Η δική μου άποψη για το ποδόσφαιρο είναι ότι μια ομάδα για να προοδεύσει, χρειάζεται να έχει καλό προπονητή. Όπως επίσης ότι κατ’ εμέ δεν ισχύει πάντα η ατάκα “οι παίκτες κάνουν τον προπονητή”. Για να έχει πλήρη εφαρμογή και σε ποσοστό 100%, χρειάζεται να συμβαίνουν και τα δύο: Τόσο το “οι παίκτες κάνουν τον προπονητή”, όσο και το “ο προπονητής κάνει τους παίκτες”. Αν το ένα από τα δύο δεν λειτουργεί σωστά, τότε δεν το… ΄”όχημα” δεν μπορεί να “τσουρλήσει”. Αυτό συμβαίνει 100% στην περίπτωση του ΟΦΗ. Ο Ρικάρντο Σα Πίντο άλλαξε την εικόνα του ΟΦΗ, οι ποδοσφαιριστές του εφαρμόζουν πλήρως αυτά που θέλει ο Πορτογάλος και κάπως έτσι η ομάδα μεταμορφώθηκε.

Δεν είπε άδικα ο Σα Πίντο στην συνέντευξη τύπου ότι “οι παίκτες μου εφαρμόζουν πλήρως αυτά που εγώ θέλω. Ο ΟΦΗ είχε συνοχή, ατελείωτο και ασταμάτητο – στα όρια του εκνευρισμού που για τον αντίπαλο σημαίνει “δεν μπορώ να αλλάξω μια πάσα – πρέσινγκ και κάπως έτσι τα πράγματα γίνονται πιο εύκολα. Ειδικά, μέσα στο “Γεντί Κουλέ” όπου ο ΟΦΗ λόγω και του κόσμου έχει το πάνω χέρι, τότε τα πράγματα γίνονται πιο εύκολα όταν οι παίκτες είναι… ρομπότ. Ο ΟΦΗ των πρώτων 65 – 70 λεπτών ήταν ότι καλύτερο έχουν δει τα μάτια μου τα τελευταία χρόνια.

Ο ΟΦΗ ήταν καθηλωτικός, αχρήστευσε μια ομάδα που μέχρι τώρα είχε κάνει 6 νίκες παίζοντας εκτός έδρας, κάνοντας το τέλειο παιχνίδι και δίνοντας ρεσιτάλ επιθετικού ποδοσφαίρου και αφομοίωσης τακτικής. Ωστόσο, το πιο σημαντικό από όλα ήταν το γεγονός ότι ο ΟΦΗ πήρε το τρίποντο αξιοποιώντας στο έπακρον, το διπλό της Ριζούπολης ξεφεύγοντας ακόμα περισσότερο από τα χαμηλά πατώματα της βαθμολογίας.

Πέραν του τρόπου με τον οποίο ο ΟΦΗ παρατάχθηκε και αγωνίστηκε, το μεγαλύτερο κέρδος για τον σύλλογο δεν είναι άλλο από την πλήρη αξιοποίηση του ρόστερ του και των παικτών που έχει στην διάθεση του. Αφού πρώτα ο  Σα Πίντο βρήκε ρόλο και θέση στον – μέχρι πρότινος άνευρο – Ζε Εντουάρντο, πλέον έχει να λέει και για το γεγονός ότι κατάφερε να παρουσιάσει ένα απτό δείγμα των δυνατοτήτων του Όγιος. Ο νεαρός Αργεντινός παίζοντας σε ρόλο “ελεύθερου” πίσω από τον Παπάζογλου και έχοντας πλήρη ελευθερία κινήσεων, έδειξε ότι δεν είναι ένας παίκτης χαμηλού βεληνεκούς αλλά παίκτης με μεγάλες δυνατότητες που απλά χρειάζονται εκμετάλλευση και αξιοποίηση.

Ο ΟΦΗ τις δύο τελευταίες αγωνιστικές, πέραν των βαθμών που κερδίζει, φροντίζει να “κερδίζει” και παίκτες. Την μια αγωνιστική τον Ζε, την άλλη αγωνιστική τον Όγιος και τον Μακουκούλα.

Ειδικά, σε μια περίοδο όπου ο ΟΦΗ ξέμεινε από “υλικά” στην επίθεση με τους Περογαμβράκη, Λαμπρόπουλο και Φραγκουλάκη να τραυματίζονται και να μην υπολογίζονται.

Κανένας στον ΟΦΗ δεν χρειάζεται να πανηγυρίζει και να θριαμβολογεί από τις δύο συνεχόμενες νίκες. Η συνέχεια είναι ακόμα πιο δύσκολη και μέχρι τώρα η ομάδα δεν έχει καταφέρει τίποτα απολύτως. Ακολουθεί το παιχνίδι κυπέλλου όπου η νίκη επιβάλλεται, έστω και με… μισό μηδέν και στην συνέχεια να φροντίσει να τελειώσει τον πρώτο γύρο όσο πιο μακρυά γίνεται από τις επικίνδυνες θέσεις που μας ταλαιπωρούν (οπτικά) όλους…