Με αφορμή την παρουσία επίσημης πρότασης ομάδας της Μπουντεσλίγκα για τον Παπάζογλου, ο Μανώλης Σαρρής γράφει στο blog του στο Gentikoule για εκείνους που έρχονται στον ΟΦΗ και έχουν μόνο κέρδη…
Πάνε 10 και πλέον χρόνια από τότε που ο ΟΦΗ κατάφερε να εξασφαλίσει την παρουσία του στα ευρωπαϊκά κύπελλα μέσα από το πρωτάθλημα. Παρ’ όλα αυτά, το DNA του και ο χαρακτηρισμός της μεγάλης ομάδας δεν ξέφτισε από πάνω του. Όσο και αν προσπάθησαν αρκετοί για να το πετύχουν…
Ο ΟΦΗ συνέχισε (και συνεχίζει βέβαια) να αποτελεί μια από τις 5 μεγαλύτερες ομάδες της Ελλάδας έχοντας στο πλευρό του τον πύρινο κόσμο του που τον κάνει να διαφέρει από τους υπόλοιπους.
Ακόμα και στον ΟΦΗ της Β’ Εθνικής, η μαγεία του να φοράς την “ασπρόμαυρη” φανέλα δεν χάθηκε. Και για αυτό είδαμε παίκτες επιπέδου Σούπερ Λιγκ.
Που θέλω να καταλήξω; Ότι όποιος παίκτης και αν έρθει στον ΟΦΗ, χαμένος δεν πρόκειται να βγει. Ειδικά αν δουλέψει και αποδείξει μέσα στο γήπεδο την αξία του.
Ο Παπουλής από τον… Πανθρακικό της Β’ Εθνικής έφτασε να απασχολεί ακόμα και τον Σάντος για την εθνική ομάδα. Ο Κάρολ ήρθε μετά από αγωνιστική απραξία 18 μηνών και έφτασε στο σημείο να κάνει στα 36 του την μεταγραφή στον Ολυμπιακό.
Και πόσοι άλλοι δεν φόρεσαν την φανέλα του ΟΦΗ και βγήκαν κερδισμένοι ενώ ήρθαν ξεφτισμένοι και αποτυχημένοι;
Ο ΟΦΗ κατάφερε φέτος να βγάλει στον “αφρό” αρκετούς παίκτες που δεν… ακούμπησαν στις προηγούμενες ομάδες τους. Κάτι για το οποίο βέβαια εκείνοι δεν είχαν την μεγαλύτερη ευθύνη.
Όμως η εμπιστοσύνη και η ζεστασιά του ΟΦΗ, τους έδωσε κίνητρο και τους έκανε να βγάλουν στο γήπεδο τις δυνατότητες τους.
Επειδή πρόκειται για ΜΕΓΑΛΗ ΟΜΑΔΑ. Μόνο με τους μεγάλους συμβαίνει αυτό το πράγμα.
Βέβαια, ο ΟΦΗ δεν αποτελεί ΣΚΑΛΟΠΑΤΙ για κανέναν. Και αυτό έχει αποδειχθεί στο παρελθόν. Όσοι λειτούργησαν με αυτή τη νοοτροπία είχαν την αντιθέτως προσδοκώμενη καριέρα πιάνοντας… πάτο!
“Βέβαια, ο ΟΦΗ δεν αποτελεί ΣΚΑΛΟΠΑΤΙ για κανέναν. Και αυτό έχει αποδειχθεί στο παρελθόν. Όσοι λειτούργησαν με αυτή τη νοοτροπία είχαν την αντιθέτως προσδοκώμενη καριέρα πιάνοντας… πάτο!”
ta eipes ola, eisai sygkinitikos, bravo