Όσα χιλιόμετρα και αν ταξιδέψω…

Ο Μανώλης Σαρρής γράφει στο blog του στο Gentikoule για την χαρά που σκορπάει σε χιλιάδες κόσμο και αφήνει στην άκρη τις αναλύσεις του αγώνα με τον Πλατανιά.

Να σας πω την αλήθεια, θα μπορούσα να γράφω ώρες ατελείωτες για τη νίκη στα Περιβόλια. Για τον κόουτς που με δικαίωσε στο 100% όταν έγραφα το μεσημέρι ότι από εκείνον εξαρτάται το αποτέλεσμα του αγώνα, για τον ΗΓΕΤΗ «Σίλε», για τις δύο γκολάρες από εκείνον και τον Ανδρέα Λαμπρόπουλο και και και και και για άλλα πολλά!

Θα μπορούσε αυτό το κείμενο να αποτελέσει και αφιέρωμα σε όλους εκείνους τους ΜΑΓΚΕΣ που πήγαν στα Χανιά. Έκαναν «Γεντί Κουλέ» τα Περιβόλια, έδειξαν ΗΘΟΣ και τι σημαίνει ΑΓΑΠΗ για μια ομάδα βάζοντας τα γυαλιά σε όλους εκείνους που έλεγαν ότι καλώς ο Πλατανιάς δεν έδωσε εισιτήρια στους «κακούς» φιλάθλους του ΟΦΗ.

Θα μπορούσα να γράφω για χίλια δυο πράγματα. Αλλά τέτοια ώρα, λίγο μετά τις 3.00 τα ξημερώματα απλά θέλω να μοιραστώ την χαρά μου μαζί σας. Γιατί, όσα χιλιόμετρα και να κάνεις για τον ΟΦΗ, χαλάλι του όταν παίρνεις τέτοιες χαρές.

Όχι, ότι σκοτώσαμε και το θηρίο αλλά βρε παιδί μου όταν είσαι ΟΦΗ και θέλουν να σε κερδίσουν όλοι, κάτι τέτοιες νίκες τις γουστάρεις ακόμα περισσότερο. Πήζουν το αίμα σου πιο πολύ και σε γεμίζουν αδρεναλίνη! Οπότε, ας χαρούμε τη μεγάλη νίκη – μεγάλη, για ψυχολογικούς αλλά και βαθμολογικούς λόγους – και πάμε τώρα για το κυρίως πιάτο κόντρα στον ΠΑΟ.

Όσο για εκείνους τους αληταράδες που επιτέθηκαν μέσα στα μεσάνυχτα στην αποστολή του ΟΦΗ, απλά θα τους αγνοήσω.

Τέτοια ανθρωπάρια που είναι, τέτοια αντιμετώπιση θέλουν…