Δύναμη, πάθος, περηφάνια και κάθε ματς στο Ηράκλειο να είναι ένα μήνυμα προς την Ελλάδα

Γράφει ο Μανώλης Σαρρής στο blog του στο Gentikoule.

Με ρωτούσε χθες ένας πολύ καλός μου φίλος, ψάξε και βρες πότε φτάσαμε τέλη Μάρτη και ο ΟΦΗ ήταν μέσα και στους δύο στόχους του. Προσπαθήσαμε να βγάλουμε άκρη με μια μικρή ιστορική αναδρομή και αν δεν κάναμε κάποιο σοβαρό λάθος, η τελευταία φορά ήταν το 1987.

Πέρασαν 37 χρόνια από τότε για να βρίσκεται ο ΟΦΗ παντού, εφόσον η συζήτηση μας δεν είχε λάθος αποτέλεσμα, στους στόχους του και να τους διεκδικεί, προσώρας, μέχρι το τέλος.

Την ώρα που το Ηράκλειο ζει και αναπνέει για τον μεγάλο ημιτελικό με τον Αστέρα, προηγείται ένα εξίσου σημαντικό (όχι τόσο ιστορικό) παιχνίδι κόντρα στον Ατρόμητο.

Το Γεντί Κουλέ πρέπει να κοχλάζει το Σάββατο, να είναι σε επιφυλακή για τυχόν προκλήσεις και να μην δώσει το δικαίωμα σε κανέναν να κινδυνεύσει η ομάδα.

Η φράση “δύναμη, πάθος περηφάνια” δεν βγήκε τυχαία από τον κόσμο του ΟΦΗ. Ούτε είναι τυχαίο το moto που τον συνοδεύει εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Ο κόσμος τα έχει όλα και ο φετινός ΟΦΗ πρέπει να στηριχθεί μέχρι τέλους.

Η φετινή ομάδα τα έχει δώσει όλα, έχει προσφέρει στον κόσμο μεγάλες χαρές και ακόμα μεγαλύτερες στιγμές για να αισθάνεται περήφανος για τους ποδοσφαιριστές. Οι μεγάλες νίκες, οι ακόμα μεγαλύτερες εμφανίσεις, ο ΟΦΗ που έδειξε φέτος πως μπορεί να κερδίσει τον οποιονδήποτε!

Και φτάνουμε πλέον 48 ώρες πριν το παιχνίδι με τον Ατρόμητο όπου η νίκη επιβάλλεται για να δείξει και να αποδείξει σε όλους εκείνους τους φαφλατάδες πως είναι μια από τις καλύτερες ομάδες του φετινού πρωταθλήματος.

Το έγραφα και πριν από λίγο καιρό, το ξαναγράφω και σήμερα: Κάθε ένα παιχνίδι είναι μάχη πριν τον πόλεμο, κανένα δεν είναι πάρτι ή μικρή γιορτούλα. Οι αντίπαλοι του ΟΦΗ θα τον αντιμετωπίσουν σαν τον μεγαλύτερο εχθρό, σαν να μην υπάρχει αύριο και οι εξέδρες του Γεντί Κουλέ είναι σίγουρο πως θα πάρουν φωτιά σε κάθε ένα παιχνίδι στέλνοντας ένα τεράστιο μήνυμα προς την υπόλοιπη Ελλάδα.