Η αύρα του “Γεντί Κουλέ” και η διαφορά με τον περίγυρο

Γράφει ο Μανώλης Σαρρής στο blog του στο Gentikoule.

Το κοινό που βρίσκεται στο “Γεντί Κουλέ” είναι από τα ελάχιστα στην Ελλάδα που δεν μπορείς να κοροϊδέψεις και η αλήθεια στα εντός έδρας παιχνίδια του ΟΦΗ βρίσκεται , όχι στους sex pistols, αλλά στο γεγονός πως όπως είχε πει και ο Νίκος Παπαδόπουλος πριν από αρκετά χρόνια, γνωρίζει ποδόσφαιρο και παράλληλα ξέρει ν’ αναγνωρίζει.

Το περασμένο Σάββατο έγραφα για την παροιμιώδη ψυχραιμία μετά το βαρύ και ασήκωτο σκορ του αγώνα με τον ΠΑΟΚ και πως η αντίδραση του, πέρα από τις αποδοκιμασίες και τα συνθήματα, ήταν υπέρ των παικτών και όχι κατά τους. Δική μου ερμηνεία και πάμε παρακάτω.

Σε αντίθεση με τον περίγυρο μιας ομάδας, που πλέον δημιουργείται από τα social media και όλο αυτό το κλίμα που επικρατούσε μέσα στην εβδομάδα, το κοινό του “Γεντί Κουλέ” έσπρωξε τον ΟΦΗ στη νίκη. Από το ξεκίνημα του αγώνα με το πολύ ζεστό χειροκρότημα στον Ράσταβατς αρχικά και μετά στους ίδιους τους ποδοσφαιριστές του ΟΦΗ (κάτι για το οποίο δεν είχα αμφιβολία) μέχρι και το τελευταίο σφύριγμα του Παπαδόπουλου.

Ακόμα και μετά το γκολ της ισοφάρισης δεν σταμάτησε να σπρώχνει την ομάδα, με την ευγενική χορηγία του Καλτσά που κατάφερε να εξοργίσει τον κόσμο που δεν είχε ασχοληθεί μαζί του, ούτε ένα λεπτό, ήρθε η νίκη. Δεν ήταν παγωμένο το “Γεντί Κουλέ” όπως άλλα βράδια, ούτε αδιάφορο προς τον κόσμο.

Ήξερε και ο κόσμος την κομβικότητα του αγώνα, την σημασία των τριών βαθμών και πως έπρεπε να έρθουν με κάθε τρόπο.

Η διαφορά του κοινού που βρίσκεται στις εξέδρες του “Γεντί Κουλέ” σε σύγκριση με τον περίγυρο του ΟΦΗ (και του κάθε ΟΦΗ) είναι πως ξέρει ν’ αναγνωρίζει και την προσπάθεια αλλά και να κατανοεί το παιχνίδι. Το πολύ ζεστό χειροκρότημα ακόμα και λίγα δευτερόλεπτα μετά το γκολ του Καλτσά ήταν ένα μήνυμα πως όταν παίζεις μέσα σε αυτό το γήπεδο δεν πρέπει να τα παρατάς ποτέ…