Από το πρώτο πεντάλεπτο φάνηκε που θα πάει η δουλειά

Γράφει ο Μανώλης Σαρρής στο blog του στο Gentikoule.

Σε κάποια παιχνίδια αρκεί η εκκίνηση για να καταλάβεις που θα πάνε. Όταν στην πρώτη διεκδίκηση της μπάλας, μόλις στο 5′ ο Φούντας αφρίζει σαν να είναι τελικός πρωταθλήματος και παίρνει την κάρτα (σωστά) από τον Παπαδόπουλο αντιλαμβάνεσαι το πως θα κυλήσει το παιχνίδι.

Και όταν στην πρώτη φάση του αγώνα, ο κορυφαίος σου παίκτες, με παραστάσεις μεγάλες στην Ευρώπη σου δείχνει αυτήν την λύσσα, γνωρίζεις τι να περιμένεις να δεις.

Μια ομάδα κυρίαρχη με συνεχείς επανακτήσεις της μπάλας, με τρεξίματα, με καμία διάθεση να αφήσει το πλάνο της μέχρι το τέλος και το τελείωμα του πρώτου ημιχρόνου βρήκε τον ΟΦΗ κυρίαρχο με 67% κατοχή μπάλας, μεγάλες ευκαιρίες για να σκοράρει και μηδέν απειλές.

Ενδεχομένως ο ΟΦΗ κόντρα στον Αστέρα, με βάση και τον αντίπαλο, να έκανε την καλύτερη του, την πιο γεμάτη του εμφάνιση στο φετινό πρωτάθλημα. Γεμάτη σε στατιστικά, γεμάτη σε φάσεις, σε παρουσία μέσα στο γήπεδο, γεμάτη στα πάντα της.

Κυρίως όμως έδειξε απέναντι σε μια ομάδα που έχτιζε χαρακτήρα λόγω του αήττητου σερί, άσχετα ότι για μένα είναι ένας παλιομοδίτικος και ανορθόδοξος τρόπος που δεν μου αρέσει καθόλου, πως είναι καλύτερος. Ακόμα και στο 3-0 του πρώτου γύρου, το φώναζα παρά την τρίαρα ότι οι δύο ομάδες δεν έχουν καμία σχέση αγωνιστικά.

Η μια προσπαθεί να φτιάχνει, η άλλη προσπαθεί να χαλάει. Η ομάδα προσπαθεί να παίζει, η άλλη προσπαθεί να κρατήσει το αποτέλεσμα με τον δικό της, ανορθόδοξο τρόπο.

Και αυτό φάνηκε ξεκάθαρα στο τελευταίο 20λεπτο όταν ο Αστέρας ισοφάρισε, ο ΟΦΗ έχασε το μυαλό του για ένα δεκάλεπτο και όμως οι παίκτες του Ράσταβατς δεν ήξεραν τι να κάνουν την μπάλα, πως να την μεταφέρουν στην περιοχή του Χριστογεώργου.

Η αλαζονεία, η έπαρση πληρώνεται και κυρίως σε ένα παιχνίδι που ήταν πολύ ήρεμο, βγήκε ο Νίκος ο Καλτσάς να του βάλει φωτιά. Είτε με τον τρόπο που πανηγύρισε, που οκ όλα θεμιτά είναι αλλά όχι σε ένα ματς που η εξέδρα δεν έχει ασχοληθεί καθόλου μαζί σου, είτε με τα καραγκιοζιλίκια του Τσιντώτα και τις καθυστερήσεις από το πρώτο εικοσάλεπτο.

Προφανώς και τα παιχνίδια του Κυπέλλου θα είναι εντελώς διαφορετικά. 100% θα δούμε άλλο παιχνίδι στην Τρίπολη, διαφορετική στόχευση και διαφορετική τακτική. Όμως καμία, από τις δύο ομάδες, δεν μπορεί να κρυφτεί και δεν κρύφτηκε ούτε το Σάββατο.

Θα συμφωνήσω με τον Ράσταβατς πως αυτό το φινάλε θα επέλεγα και εγώ. Για ένα εκ. λόγους αλλά κυρίως για ψυχολογικούς. Γιατί ο ΟΦΗ έδειξε και το Σάββατο πως είναι καλύτερη ομάδα, με καλύτερες ιδέες στον τρόπο παιχνιδιού της αλλά και περισσότερες προσωπικότητες.

Όμως πηγαίνοντας στην Τρίπολη, εκεί όπου δεν παίρνει ούτε καφέ σε κάθε επίσκεψη της, θα είναι διαφορετικός και ο ψυχισμός των γηπεδούχων που θα παίζουν σε ένα γήπεδο… διαφορετικό από το δικό τους. Αλλά για την ώρα έχουμε ακόμα μέρες και όταν θα έρθει εκείνη η εβδομάδα τα ξανασυζητάμε.