Οι λακέδες και οι μόνοι που προτίμησαν την φτώχια και την ανεξαρτησία

Γράφει ο Μανώλης Σαρρής στο blog του στο Gentikoule.

Διαπιστώνοντας με πολύ μεγάλη ικανοποίηση πως το Gentikoule έχει μετατραπεί σε ένα μέσο πανελλήνιας απήχησης, είδα με πολύ μεγάλη χαρά το Σαββατοκύριακο να μπαίνουν στην σελίδα στο Facebook (κατά δεκάδες) οπαδοί του αγαπημένου μας Άρεως αλλά και της ΑΕΚ οι οποίοι είχαν τον χρόνο αλλά και την διάθεση να πικάρουν τον κόσμο του ΟΦΗ για την βαριά ήττα από τον ΠΑΟΚ.

Το τι διάβασα δεν λέγεται, μάλιστα σε μια φάση έχασα το μέτρημα με τα σχόλια, να έχουν ξεπεράσει τα 300 όπου από τα 200 με 250 προέρχονταν από οπαδούς των παραπάνω δύο ομάδων. Στην δημοκρατία των social media, ο καθένας είναι ελεύθερος να γράφει αλλά είπα και εγώ, εν μέσω χιονιά στο Μονακό της Ελλάδας, να κάνω μια υπενθύμιση σε όλους εκείνους τους μικρούς σφουγγοκωλάριους που πάντα έχουν ασθενή μνήμη για τις χαοτικές διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα σε αυτούς και σε εμάς.

Αγαπητοί μου σφουγγοκωλάριοι λοιπόν που διαβάζετε αυτό το blog και οι οποίοι βρήκατε τον χρόνο να μπείτε να σχολιάσετε στα social του Gentikoule, ότι σε κανένα άλλο οπαδικό κίνημα της χώρας – όσο πίσω και αν γυρίσετε το ημερολόγιο, δεν πρόκειται να βρείτε άλλο τέτοιο προηγούμενο. Το να είναι στον ΟΦΗ μια από τις πιο ισχυρές οικογένειες της Ελλάδας, αν όχι η ισχυρότερη, και ο κόσμος να επιλέγει την φτώχια, την αξιοπρέπεια και την ανεξαρτησία. Την ώρα που όλοι εσείς, στις δικές σας ομάδες, νιώθετε την ικανοποίηση οι μεγαλομέτοχοι, νυν και πρώην, να σας βάζουν να διαλύετε ομάδες εισβάλοντας μέσα στα γήπεδα ή να δέχεστε την κάθε ξεφτίλα με κάθε λογής όρους (δανεικούς, κρυφά πριμ, κρυφές συναντήσεις-μεταγραφές υπεροκοστολογημένες (πχ Χριστόπουλος με 800 χιλ. για το 50% – ενός παίκτη που δεν έπαιξε ποτέ, από την ΑΕΚ στον Άρη), ο κόσμος του ΟΦΗ έβγαινε στους δρόμους για να ζητήσει την ανεξαρτησία του.

Τo google μπορεί να σας βοηθήσει να βρείτε και αρχεία και φωτογραφίες και videos και ρεπορτάζ για το πως είχε ξεσηκωθεί ο κόσμος του ΟΦΗ επιλέγοντας τον υποβιβασμό από το να βρίσκεται στην μεγάλη κατηγορία και να έχει επιτυχίες με “κάθε κόστος”.

Αυτό το κάθε κόστος που εσείς δίνετε και την ψυχή της μάνας σας για να το πετύχετε, είναι συναίσθημα που δεν πρόκειται να το ζήσετε ποτέ.

Ακόμα και όταν οι οπαδοί του Παναθηναϊκού βγήκαν στους δρόμους ζητώντας την αποχώρηση των Βαρδινογιάννηδων, δεν το έκαναν γιατί θα έπεφταν κατηγορία ή θα έμεναν φτωχοί (χαχα) αλλά γιατί ήλπιζαν σε μεγαλύτερα πορτοφόλια.

Στην οπαδική ιστορία της Ελλάδας, δεν πρόκειται να βρεθεί ποτέ κανένα άλλο οπαδικό κίνημα που με προσωπικό κόστος (ποιος ξεχνάει τις διώξεις, τα κυνηγητά από την Αστυνομία στα σπίτια και τις δουλειές μεγαλύτερων, ηλικιακά οπαδών) όταν ζητούσαν την ανεξαρτησία με μοναδικό κέρδος την καθαρότητα της ψυχής.

Όλοι εκείνοι οι λακέδες που μπήκαν και σχολίασαν το περασμένο Σαββατοκύριακο θέλοντας να πικάρουν τον κόσμο του ΟΦΗ, έχουν ξεχάσει πόσο πολύ έχουν ξεφτιλιστεί κατά το παρελθόν δίχως μάλιστα να… γραφτεί μια λέξη για όσα τους έκαναν οι διοικήσεις τους και στα άρματα που τους έβαζαν.

Η φωτογραφία είναι από το συλλαλητήριο του 2008 όταν και ο ΟΦΗ ήταν ακόμα στην Super League 1, όταν το καθεστώς ήταν έτοιμο να πέσει και όμως κανένας δεν δίστασε να μην βάλει πάνω από κάθε τι άλλο την αξιοπρέπεια της ομάδας του και το πως θα είναι τώρα καθαρός και ανεξάρτητος.