Politica 89.8
Γράφει ο Μανώλης Σαρρής στο blog του στο Gentikoule.
Ότι φάγαμε, φάγαμε, ότι ήπιαμε, ήπιαμε, τις χαρές που ήταν να πάρουμε, τις πήραμε τώρα αφήνουμε πίσω τα πάντα και κοιτάζουμε μπροστά. Ο ημιτελικός με τον Αστέρα ακολουθεί σε 45 ημέρες οπότε είναι μακρυά ακόμα η Τρίπολη για να συζητάμε από τώρα για εκείνο το παιχνίδι.
Όταν έρθει η ώρα θα το συζητήσουμε και θα το σχολιάσουμε εκτενώς, προσώρας ο ΟΦΗ έχει μπροστά του πολλά παιχνίδια ακόμα που θα κρίνουν και την θέση του στο group 5-8. Και εδώ θέλω να πω κάτι, σε ότι έχει να κάνει με την 5η θέση: Δεν πρόκειται να κριθεί τίποτα μέχρι και τον Μάη και όταν αυτή η διαδικασία θα φτάσει στην πέμπτη με έκτη αγωνιστική. Αυτήν την στιγμή που μιλάμε και επειδή ακολουθούν δύο μήνες ακόμα και πολλά παιχνίδια, πιο σημαντικό είναι να μπει ο ΟΦΗ σε αυτό το group, από το που θα καταλήξει.
Και εξηγώ: Με την διαφορά να διαιρείται και την εικόνα του πρωταθλήματος να δείχνει πως δεν θα υπάρχουν μεγάλες αποστάσεις, αυτό πρακτικά τι σημαίνει; Πως και οι τέσσερις ομάδες θα έχουν τις ίδιες πιθανότητες για την εξασφάλιση ενός ευρωπαϊκού εισιτηρίου. Οπότε αφήνουμε στην άκρη την πέμπτη θέση γιατί είναι μακρυά για να το συζητάμε και αυτήν την στιγμή σημασία έχει κάθε παιχνίδι που ακολουθεί.
Ακολουθεί το παιχνίδι με τον Λεβαδειακό που προσωπικά το θεωρώ ως το πιο δύσκολο του ΟΦΗ μέσα στον τελευταίο μήνα και μετά από εκείνο με την ΑΕΚ. Ο Παπαδόπουλος γνωρίζοντας να φτιάχνει compact ομάδες και με υλικό που δεν είναι και το πιο πλούσιο της κατηγορίας, έχει πάρει το maximum των παικτών του και ήδη έχει σχεδόν εξασφαλίσει την παραμονή του με 17 βαθμούς. Δειλά, δειλά ο Παπαδόπουλος λέει και για το “5-8” και γιατί όχι αν και η διαφορά του Λεβαδειακού με τον ΟΦΗ, τον Ατρόμητο και τον Αστέρα (σε επίπεδο ρόστερ) είναι εμφανείς. Όμως αυτό ακριβώς το στοιχείο κάνει πετυχημένη την πορεία του φετινού Λεβαδειακού και του ίδιου του Παπαδόπουλου.
Ο Λεβαδειακός όσες φορές έχει χάσει, έχει χάσει δύσκολα και δεχόμενος γκολ από το τελευταίο 10λεπτο μέχρι τις καθυστερήσεις. Και την ίδια ώρα, γνωρίζουμε πως ο ΟΦΗ ότι παιχνίδι έχει πάρει, με εξαίρεση εκείνο με τον Βόλο, τα έχει κερδίσει με αίμα και μεγάλη προσπάθεια.
Όμως με νίκη την Δευτέρα ο ΟΦΗ έχει πολλαπλά οφέλη. Από το να είναι μόνος έκτος μέχρι να πάει ακόμα και στο -1 από τον πέμπτο Άρη εφόσον χάσει από τον Ολυμπιακό. Που ξαναλέω βαθμολογικά δεν κρίνει τίποτα απολύτως αλλά ψυχολογικά κρατάει ψηλά την σημαία και διατηρεί φτιαγμένη την διάθεση όλων ενόψει της συνέχειας.
Πάμε τώρα και στο μεταγραφικό κομμάτι. Είναι προφανές, εδώ και αρκετές εβδομάδες, πως από την στιγμή που ο ΟΦΗ θα πάει για δύο κινήσεις που θα ανεβάσουν level το ρόστερ του και θα δώσουν επιπλέον βάθος και επιλογές στον Ράσταβατς, δεν επρόκειτο ποτέ να βιαστεί. Η προετοιμασία άλλωστε, μεταγραφικά, είχε ξεκινήσει από το 2024 και δεδομένα θα έχουμε τις κινήσεις μέσα στις επόμενες ημέρες. Επειδή διαβάζω πολλά δεξιά και αριστερά, πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας πως ο προπονητής είναι εκείνος που αποφασίζει για το τι παίκτες θέλει, σε ποιες θέσεις και ποιους. Ο Ράσταβατς εξαρχής δεν θέλει “εξάρι”. Θέλει έναν παίκτη με τα χαρακτηριστικά του Φριτζσόν και παράλληλα ποδοσφαιριστή που θα έρθει και θα έχει μεγάλο κίνητρο για να φορέσει την φανέλα του ΟΦΗ. Διψασμένος για διακρίσεις, να αποδείξει ποιος είναι.
Με λίγα λόγια χαφ box to box και περισσότερο δημιουργικό παρά ανασταλτικό.
Που για να λέμε την αλήθεια και τα πράγματα όπως είναι, όποιος και αν έρθει θα πρέπει να παλέψει πολύ για να βγάλει τον άλλον από την ενδεκάδα. Όμως δεν θα αργήσει….
Πρώτα ο χαφ, μετά ο εξτρέμ – είναι δεδομένο πως θα έρθουν μεταγραφές και στον ΟΦΗ, ειδικά του box to box μέσου, την δουλεύουν αρκετό καιρό και με ιδιαίτερα ποιοτικά χαρακτηριστικά.
