Οι αποφάσεις έκριναν την τύχη του

Γράφει ο Μανώλης Σαρρής στο blog του στο Gentikoule.

Ο ΟΦΗ δεν κέρδισε, έχει να το πετύχει από τα τέλη Οκτώβρη στην Τούμπα και προφανώς χρειάζεται να το κάνει ξανά. Τα νούμερα του και οι 16 βαθμοί που συγκέντρωσε στον πρώτο γύρο δεν μπορεί να είναι μια ικανοποιητική βαθμολογική συγκομιδή. Θα μπορούσε να είναι καλύτερα, σίγουρα όχι χειρότερα.

Σε παιχνίδι όπως αυτό με τον Ολυμπιακό που ο αντίπαλος σου έχει παίκτες με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, ατομική ποιότητα που μπορεί να σου κάνει την ζημιά οποιαδήποτε στιγμή, σημαντικό ρόλο παίζουν οι αποφάσεις που θα πάρεις την κατάλληλη στιγμή.

Και ο ΟΦΗ είχε αποφάσεις που δεν του έδωσαν την λύση, ο Ράσταβατς έκανε λόγο για “τύχη” και ίσως να έχει και δίκιο. Ο Σέρβος παρέταξε τον ΟΦΗ με την σωστή 11αδα, ορθά ξεκούρασε παίκτες βασικούς (Σαλσίδο, Γκονθάλεθ, Χατζηθεοδωρίδη) γιατί την Τετάρτη παίζεται ακόμα ένας “τελικός” για το Κύπελλο Ελλάδας. Οι αντικαταστάτες τους (Αμπάντα, Μαρινάκης, Γιουνγκ) έκαναν σωστά την δουλειά τους, ο Γάλλος – με εξαίρεση το λάθος στην φάση του 0-2 – είναι εξαιρετικός, το ίδιο και ο “Μάρι” όπως και ο Γιουνγκ έκανε την δουλειά του και με το παραπάνω. Κρατούσε μπάλα, έδωσε αρκετό ξύλο με τους στόπερ του Ολυμπιακού και την ίδια ώρα και γενικά το πλάνο του ΟΦΗ δούλεψε καλά στο πρώτο ημίχρονο.

Απενεργοποίησε τον Ελ Κααμπί, ο Ολυμπιακός δεν βρήκε φάσεις από συνδυαστικό ποδόσφαιρο και στις δικές του στιγμές, ο ΟΦΗ δεν μπόρεσε να γίνει απειλητικός με εξαίρεση το σουτ του Αμπάντα που κόντραρε.

Αυτά τα ματς κόντρα σε αντιπάλους αυτού του επιπέδου, γιατί προβλέπω πως θα φορεθεί πολύ αυτό το επιχείρημα “αν δεν κερδίσεις αυτόν τον Ολυμπιακό, πότε θα τον κερδίσεις”, θέλω να πω κάτι. Πάντα αυτά τα παιχνίδια θα είναι δύσκολα, το ίδιο πράγμα έχουμε δει και τα προηγούμενα χρόνια και κανείς δεν μπορεί να ψέξει τον ΟΦΗ για την σημερινή του εμφάνιση.

Ο Ράσταβατς παρέταξε μια ομάδα που ήξερε τι ήθελε μέσα στο γήπεδο, ανασταλτικά τα πήγε πολύ καλά αλλά και αμυντικά δεχόμενη μόλις τρεις με τέσσερις φάσεις σε ολόκληρο το 90λεπτο αλλά και πάλι όταν του γυρίζει την πλάτη η τύχη, στο 0-1 η μπάλα βρίσκει στο πόδι του Ναούμοφ και στρώνεται στον Μπιανκόν – στο 0-2 ένας από τους καλύτερους παίκτες του ΟΦΗ, ο Αμπάντα κάνει το λάθος. Και τα λάθη μέσα στο παιχνίδι είναι και δεν μπορείς να του πάρεις το κεφάλι.

Ο ΟΦΗ δεν πήρε τίποτα από τους μεσοεπιθετικούς του παρότι βρήκε τις στιγμές γιατί την ίδια ώρα είδαμε τον Νους να προσπαθεί να κάνει το κάτι παραπάνω, τον Σενγκέλια να κάνει λάθος πάσα στο μισό μέτρο και στην συνέχεια τον Σαλσίδο να μπαίνει ν’ ανακατέψει την άμυνα αλλά δίχως αποτέλεσμα.

Η αλλαγή του Σαλσίδο με τον Γιουνγκ, αμέσως μετά το γκολ του Μπιανκόν και η είσοδος του Νέιρα έδωσε πνοή στον ΟΦΗ, μεγαλύτερη σε σχέση μέχρι εκείνο το σημείο, έβγαλε τις φάσεις που μπορούσε να βγάλει με τρεις τελικές αλλά οι αποφάσεις του μέσα στην περιοχή του Τζολάκη και ο τρόπος που επέλεξε να τις τελειώσει έκανε την διαφορά.

Όλη την προηγούμενη εβδομάδα έλεγα στο ραδιόφωνο πως ο ΟΦΗ για να μπορέσει να φύγει νικητής ή να μην χάσει έπρεπε να προσέξει δύο πράγματα: Το ένα ήταν, να είναι συνεπής αμυντικά κάτι που το πέτυχε σε πολύ μεγάλο βαθμό απενεργοποιώντας τον Ελ Κααμπί και τον Κωστούλα και το άλλο, τις φάσεις που θα έβγαζε να τις έκανε γκολ. Το πρώτο το κατάφερε, το δεύτερο όχι.

Και κάπως έτσι το παιχνίδι του “Γεντί Κουλέ” κρίθηκε από τις στιγμές που τελικά υπερείχε ο Ολυμπιακός έναντι του ΟΦΗ.