Έχασε από μια ομάδα με 0 (ΜΗΔΕΝ) τελικές που γέμισε το παιχνίδι με καθυστερήσεις

Γράφει ο Μανώλης Σαρρής στο blog του στο Gentikoule.

Δεν είναι η πρώτη φορά που χάνει ο ΟΦΗ από τον Παναθηναϊκό στο Ηράκλειο και θα ξαναχάσει στο μέλλον. Όμως δεν θυμάμαι άλλο παιχνίδι στο πρόσφατο παρελθόν που ο ΟΦΗ να χάνει από τον Παναθηναϊκό δίχως να είναι καλύτερος από αυτόν.

Και ο ΟΦΗ έχασε από μια ομάδα που δεν ήταν καλύτερη από εκείνον. Και γελάω όταν διαβάζω διάφορους ρεπόρτερ του Παναθηναϊκού, ευτυχώς όχι όλους, να μιλάνε και να γράφουν για τον “σοβαρό Παναθηναϊκό”. Επί της ουσίας ο ΟΦΗ έχασε από μια ομάδα που δεν είχε τελική φάση σε ροή παιχνιδιού, με εξαίρεση αυτές που δημιούργησε μέσω στατικών φάσεων.

Εγώ τι είδα; Είδα μια ομάδα που δεν ήξερε να κάνει τα βασικά, που πετούσε την μπάλα στον Τετέ που ήταν και ο πιο επικίνδυνος παίκτης του Παναθηναϊκού.

Ο ΟΦΗ προσέγγισε σωστά το παιχνίδι, ορθά ο Ράσταβατς επέλεξε τον Γιουνγκ αντί του Σαλσίδο με τον Γάλλο επιθετικό να είναι μεταξύ των κορυφαίων του ΟΦΗ, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο όπου δημιούργησε φάσεις και είχε και το δοκάρι.

Στο πρώτο ημίχρονο, ο ΟΦΗ μπορεί να μην είχε την κατοχή της μπάλας αλλά ήταν ξεκάθαρα καλύτερος, ξεκάθαρα πιο επικίνδυνος από τους παίκτες του Αλόνσο που τελείωσαν τα 45 λεπτά με μοναδική τελική το γκολ του Τετέ που δεδομένα θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί.

Ο Ράσταβατς στο ντεμπούτο του στον πάγκο του ΟΦΗ, διάβασε σωστά το παιχνίδι, η 11αδα που παρέταξε είχε ορμή, ένταση και συγκεκριμένο πλάνο: Πίεση ψηλά, να χάλασει το build up του Παναθηναϊκού, δεν επέτρεψε στους παίκτες του Αλόνσο να βγάλουν κάτι από την ατομική ποιότητα που σίγουρα έχουν απλά το γκολ στο 5′ χάλασε το μυαλό τους, τους γέμισε με νευρικότητα – κάτι που το επισήμανε και ο Σέρβος αργότερα.

Στο δεύτερο ημίχρονο, ο ΟΦΗ δεν μπόρεσε να γίνει επικίνδυνος – ουσιαστικά το παιχνίδι χάθηκε στο δικό του πρώτο, καλό 45λεπτο. Οι αλλαγές δεν βοήθησαν καθόλου, κανείς από τους πέντε παίκτες που μπήκαν δεν έδωσαν το κάτι έξτρα που θα ήθελε ο Σέρβος.

Όταν όμως ο αντίπαλος σου, φροντίζει να σου χαλάσει το παιχνίδι πέφτωντας συνεχώς κάτω, με το Ντραγκόφσκι να κάνει συνεχώς καθυστερήσεις, τον Τζήλο να μην τον τιμωρεί έστω με μια κίτρινη και να σπάει ο ρυθμός συνέχεια, είναι λεπτομέρειες που κάνουν την διαφορά.

Ο Τζήλος που προφανώς δεν έπαιξε κανένα ρόλο στην διαμόρφωση του αποτελέσματος αλλά στο δεύτερο ημίχρονο σεβάστηκε περισσότερο τον Παναθηναϊκό με αποκορύφωμα τα 4 λεπτά καθυστερήσεων όταν μόνο στην αλλαγή του Μπακασέτα ήταν μάνι – μάνι δύο λεπτά.

Φεύγοντας από το γήπεδο δεν μπορείς να μην νιώθεις πίκρα που ο ΟΦΗ δεν πήρε κάτι από αυτό το παιχνίδι, έστω την ισοπαλία που την άξιζε πέρα ως πέρα. Ο Παναθηναϊκός κέρδισε ένα παιχνίδι που δεν το άξιζε, όχι ότι κερδίζει συχνά στο Ηράκλειο αλλά λέμε τώρα, και ο ΟΦΗ πρέπει να προχωρήσει μπροστά. Ο κόσμος δεν χάλασε από μια ήττα, ειδικά όταν έχει προηγηθεί μια καλή εμφάνιση, γεμάτη για 45 λεπτά και η χρονιά έχει δρόμο ακόμα.

Συμφωνώ με τον Ράσταβατς και την αισιοδοξία που εκφράζει για το μέλλον του ΟΦΗ, οι λεπτομέρειες είναι εκείνες που του στερούν βαθμό/βαθμούς μέχρι τώρα και σε τίποτα δεν είναι ομάδα που αξίζει να βρίσκεται στην μέση της βαθμολογίας.