Politica 89.8
Γράφει ο Μανώλης Σαρρής από την Ολλανδία στο blog του στο Gentikoule.
Εδώ όπου βρισκόμαστε στην πιο καταθληπτική χώρα της Ευρώπης, αν και μπορεί να στενοχωρήσω ορισμένους φίλους μου “ολλανδόφιλους”, αλλά στον δρόμο να πεθαίνεις δεν θα σου δώσουν καμία σημασία ενώ δεν είναι έκπληξη με βάση όσα βλέπω φέτος ότι έρχονται στα Μάλια και στην Χερσόνησο και τα δίνουν όλα για ξεφάντωμα. Όταν στα 10 μέτρα από το σπίτι τους βλέπεις να συμπεριφέρονται σαν τουρίστες, δεν είναι να απορείς τι κάνουν όταν κατεβαίνουν στην Κρήτη.
Εν πάσει περιπτώσει, εμείς δεν ήρθαμε εδώ για τουρισμό αλλά γιατί ο ΟΦΗ και ο Δέλλας έχουν μπροστά τους μια πολύ σημαντική δουλειά: Να ανοικοδομήσουν τον ΟΦΗ που μετά την περσινή σφαλιάρα (για όλους μας), είναι αλήθεια πως φέτος εμφανίζεται λίγο πιο ταπεινός.
Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό αλλά δεν πειράζει, εδώ δεν μας υπολογίζουν δικοί μας άνθρωποι, με τους ξένους θα τα βάλουμε;
Όπως και να’ χει, έχω πει αρκετές φορές πως επιδιώκω να είμαι στην προετοιμασία γιατί πολύ απλά όταν βλέπεις από κοντά την δουλειά του προπονητή και μάλιστα σε καθημερινό επίπεδο και δύο φορές το 24ωρο τότε μόνο μπορείς να κατανοήσεις πιο εύκολα το τι ακριβώς θέλει να κάνει. Η δουλειά του χειμώνα, που εμείς δεν την βλέπουμε, ακολουθεί από αυτήν του καλοκαιριού οπότε θεωρώ πως για ακόμα ένα καλοκαίρι μου βγήκε σε καλό που πήρα τον δρόμο για την ξενιτιά.
Ο Δέλλας δεν θα χαμογελάσει συχνά. Όχι ότι είναι μονόχνωτος, ούτε και βαρύς. Όμως όταν το κάνει θα το κάνει γιατί έχει λόγο. Και η αλήθεια είναι πως μετά το φιλικό με την Μπίρσοτ, είχε αρκετούς λόγους να χαμογελάει:
Για τις γρήγορες επανακτήσεις της μπάλας
Για τον ρυθμό που ακολούθησε ο ΟΦΗ παρότι έπαιζε με μια ομάδα που ήταν πανέτοιμη και η οποία δεν έκανε 10 αλλαγές όπως αυτός στο ημίχρονο.
Για το συνδυαστικό ποδόσφαιρο που κατά διαστήματα κατάφερε να βγάλει μέσα στο παιχνίδι.
Για την πολύ βελτιωμένη εικόνα που παρουσίασε σε σύγκριση με το πρώτο φιλικό και μάλιστα απέναντι σε έναν αντίπαλο που σε 8 ημέρες είχε επίσημο παιχνίδι.
Όπως και να έχει ο Τράι γνωρίζει τι είναι αυτό που λείπει από την ομάδα του και δηλώνει αισιόδοξος (και όχι απαισιόδοξος) για την μετέπειτα μεταγραφική ενίσχυση του ΟΦΗ. Γνωρίζει και εκείνος, όπως όλοι μας, που τον νοιάζει περισσότερο από κάθε άλλον ότι η ανάγκη για μεταγραφική ενίσχυση του ΟΦΗ μεσοεπιθετικά είναι μεγάλη. Όμως σωστά ο ίδιος το λέει και στους συνεργάτες του και στο περιβάλλον του “σημασία έχει η μεγάλη εικόνα και όχι η μικρή. Να έρθουν παίκτες που πιστεύουμε ότι θα κάνουν την διαφορά και όχι απλά για να πούμε ότι ήρθαν”.
Πλέον το νερό έχει μπει στο αυλάκι για την μεταγραφική ενίσχυση του ΟΦΗ. Ο Τιάγκο Νους είναι… στον δρόμο οπότε έρχεται και μπαίνει, πληροφορίες λένε πως στον ΟΦΗ έχουν εντοπίσει ακόμα μια περίπτωση ποδοσφαιριστή για την άλλη θέση του winger ενώ στο 10 που εγώ έχω πει εξαρχής ότι είναι ρίσκο να μην αποκτηθεί παίκτης, ίσως δούμε κάτι που θα το κρίνουμε στα φιλικά. Τον Αποστολάκη να παίζει στην φυσική του θέση, άλλωστε μιλάμε για τον παίκτη που είναι ο καλύτερος του ΟΦΗ στα δύο φιλικά.
Πρέπει να αντιλήφθουμε ότι άπαντες στον ΟΦΗ ενδιαφέρονται για το να είναι καλά τα παιδιά. Από εκεί ξεκινάει η καθημερινότητα τους, αυτό είναι το νούμερο ένα ζητούμενο. Και όταν ο Τράι χαμογελάει και νιώθει ότι όλα πάνε καλά, η πίστη σε έναν άνθρωπο που με την δική του προσωπικότητα στην Ελλάδα σπανίζει, δεν είναι και αρνητικό.
Αντιλαμβάνομαι, δέχομαι την ανυπομονησία του κόσμου όμως τα πράγματα δεν είναι και τόσο τραγικά, όσο θέλουν ορισμένοι (επίτηδες) να το παρουσιάζουν.
