Αδιόρθωτος στο transition, βελτιωμένος αμυντικά σε set παιχνίδι, ξανά στα ίδια δημιουργικά

Γράφει ο Μανώλης Σαρρής στο blog του στο Gentikoule.

Τα δίδυμα παιχνίδια με τον Παναιτωλικό σε πρωτάθλημα και Κύπελλο μας έδωσαν ένα ικανό δείγμα για το που έχει φτάσει ο ΟΦΗ στην εποχή του Πέπε Μελ στον πάγκο του.

Ο Ισπανός μέσα στο 2024 έχει βάλει τις δικές του πινελιές στον τρόπο παιχνιδιού παρότι δεν τον έχουν δικαιώσει τα αποτελέσματα αν και σε κάποια παιχνίδια άξιζε περισσότερα από όσα πήρε ο ΟΦΗ μέσα στο χορτάρι (Ατρόμητο, Λαμία).

Είναι όμως προφανές ότι ο Μελ μέσα στον πρώτο μήνα της χρονιάς βελτίωσε τακτικά την ομάδα του, σε άλλα κομμάτια ψάχνει ακόμα να βρει τον τρόπο ενώ σε άλλα έμεινε ίδια και απαράλλαχτη.

Γιατί πέρα από την πολύ κακή εικόνα των ποδοσφαιριστών του ΟΦΗ στο παιχνίδι της Τρίτης, τα δύο παιχνίδια με τον Παναιτωλικό – κόντρα στον ίδιο αντίπαλο – είναι αρκετά για να βγουν κάποια χρήσιμα συμπεράσματα.

ΑΔΙΟΡΘΩΤΟΣ ΣΤΟ TRANSITION ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Είτε με Νταμπράουσκας, είτε με Μελ – και προφανώς με διαφορετικές κατευθύνσεις αγωνιστικά, ο ΟΦΗ συνεχίζει να παρουσιάζει το ίδιο άλυτο πρόβλημα. Είτε με πέντε στην άμυνα, είτε με ένα αμυντικό χαφ, είναι ξεκάθαρο πως δεν μπορεί να βρει γιατρειά. Στο παιχνίδι πρωταθλήματος, ο Παναιτωλικός απειλεί μόλις στο πρώτο πεντάλεπτο σε φάση που ξεκίνησε από την δική του περιοχή και έφτασε σε εκείνη του Μπάουμαν.

Στο δε, παιχνίδι του Κυπέλλου, είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι ο ΟΦΗ αμύνεται ψηλά, ο Παναιτωλικός έχει πλάγιο άουτ δίπλα στο κόρνερ και όμως με έναν εντυπωσιακό και συνάμα μαγικό τρόπο τρώει το γκολ στην αντεπίθεση σαν να μην υπάρχει ούτε ένας παίκτης για να μαρκάρει. Όσο για το γκολ του Καρέλη, εδώ δεν υπάρχει καμία διαφορά αφού μέσα σε 10 δευτερόλεπτα ενώ ο ΟΦΗ βρίσκεται μέσα στην περιοχή του Παναιτωλικού καταφέρνει και δέχεται γκολ με τον ίδιο τρόπο.

Ο ΟΦΗ είτε παίζει με δύο αμυντικούς χαφ (Μεγιάδο, Γκλάζερ), είτε με έναν (Γκλάζερ ή Μεγιάδο) συνεχίζει ν’ αντιμετωπίζει τα ίδια προβλήματα που προσώρας ο Ισπανός δεν μπορεί να τα λύσει. Είναι οι αργές επιστροφές, είναι το γεγονός ότι δεν μπορεί να χαλάσει μια επίθεση, είναι ότι ο ΟΦΗ δεν μπορεί να σκοτώσει επίθεση του αντιπάλου του, ότι και να είναι το πρόβλημα παραμένει και δεν μπορεί να διορθωθεί.

ΒΕΛΤΙΩΜΕΝΟΣ ΑΜΥΝΤΙΚΑ ΣΕ ΣΕΤ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Προφανώς και δεν είναι όλα σκούρα και όμως ο Πέπε Μελ έχει καταφέρει, από την ώρα που άφησε τα πειράματα στα πρώτα παιχνίδια του στον πάγκο του ΟΦΗ, να βελτιώσει την αμυντική λειτουργία της ομάδας του. Φάσεις σε σετ παιχνίδι δεν δέχεται πλέον εύκολα, ειδικά αν θυμηθούμε τι πάρτι γινόταν στα πρώτα παιχνίδια και την πρεμιέρα με τον Άρη.

Η είσοδος του Γκλάζερ στην ενδεκάδα αντί του πιο αργού Μεγιάδο διόρθωσε τα πράγματα, ο Παναιτωλικός για παράδειγμα σε δύο παιχνίδια δεν του έβγαλε φάση ή να το πω πιο απλά δεν μπήκε στην περιοχή του Σωτηρίου με εξαίρεση ελάχιστες ευκαιρίες αλλά απείλησε με σουτ έξω από την περιοχή του ΟΦΗ.

Σε set παιχνίδι επειδή κρατάει την μπάλα περισσότερη ώρα στα πόδια του, από ότι ο αντίπαλος δεν επιτρέπει συχνά σε εκείνον να μπει οργανωμένα στην περιοχή του, ειδικά από όταν ο Μελ έβαλε στην εξίσωση και τον Ισραηλινό. Σε αντίθεση με το 3-5-2 του Νταμπράουσκας που πολλές φορές βλέπαμε τους αντιπάλους του ΟΦΗ να δημιουργούν ευκαιρίες με τον σωρό.

Είναι τόσο μεγάλο το πρόβλημα του ΟΦΗ στο transition που μέσα στο 2024 έχει δεχτεί πάρα πολλές φάσεις κόντρα στην Κηφισιά, τα δύο γκολ με τον Παναιτωλικό αλλά και εκείνο από τον Μιριτέλο και τον Καλτσά κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης.

Φάσεις δεν δέχεται σε set παιχνίδια, αυτό είναι μια βελτιωμένη εικόνα που οφείλεται στην σταθερότητα των Μπρεσάν, Λαμπρόπουλου και Βούρου και σίγουρα όταν ο ΟΦΗ δέχεται γκολ δεν μπορούν να φταίνε πάνα (και μόνο) οι αμυντικοί του.

ΑΛΥΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ (ΞΑΝΑ) Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΦΑΣΕΩΝ

Πάνως που ο ΟΦΗ έδειξε να βγάζει φάσεις, αποκορύφωμα οι 9 κλασσικές στο Περιστέρι σε διάρκεια 45 λεπτών αλλά και το πρώτο ημίχρονο του αγώνα με την Λαμία, είδαμε ξανά με τον Παναιτωλικό (και στα δύο παιχνίδια) να μην μπορεί να παράξει φάσεις. Ακόμα και στο πρώτο ημίχρονο του αγώνα πρωταθλήματος όπου η κατοχή μπάλας πλησίασε στο 70%, φάση δεν έβγαλε και δυσκολεύτηκε αρκετά στο 3-5-2 του Πετράκη. Η κατάσταση όμως δεν βελτιώθηκε ούτε στο δεύτερο ημίχρονο όταν άλλαξε σχηματισμό ο Παναιτωλικός.

Αποκορύφωμα της έλλειψης δημιουργίας φάσεων ήταν το παιχνίδι κυπέλλου όπου ο ΟΦΗ το ολοκλήρωσε δίχως τελική προς την εστία του Στεργιάκη με εξαίρεση την φάση του γκολ.

Προφανώς και αυτό πρέπει να το λύσει ο Μελ, ακόμα και αν έχει κάνει κάποια τρικ που άλλες φορές του βγήκαν και άλλες όχι. Όπως το να τραβάει τον Φελίπε έξω από την περιοχή θέλοντας να του δώσει χώρο ή όπως έκανε στο Περιστέρι με τον Τοράλ από θέση εξτρέμ να συγκλίνει προς τον άξονα. Όμως και πάλι οι λύσεις αυτές είναι προσωρινές και δεν οδηγούν πουθενά αφού ο Ισπανός νιώθει άβολα παίζοντας στα φτερά αντί στον άξονα όπως στο πρώτο ημίχρονο του αγώνα με τον Παναιτωλικό όπου ότι φάση ή δείγμα ευκαιρίας τέλος πάντων βγήκε από τον ΟΦΗ, δημιουργήθηκε από τα δικά του πόδια.