Γράφει ο Μανώλης Σαρρής στο blog του στο Gentikoule.
Από την στιγμή που ο στόχος της εξάδας, με καθολική ευθύνη του ΟΦΗ, δείχνει να χάνεται (αν δεν έχει χαθεί ήδη), πλέον απομένει εκείνος του Κυπέλλου. Το έγραφα και το έλεγα από την μέρα που έγινε η κλήρωση και τα διαστραρώματα πως οτιδήποτε άλλο πέραν της πρόκρισης στα ημιτελικά του Κυπέλλου, θ’ αποτελεί μέγιστη αποτυχία.
Έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου και προσπαθώ να το κάνω πράξη, όσο περισσότερο μπορώ ότι δεν θέλω να γράφω για “τελικούς” και πάει λέγοντας. Βαρέθηκα, κουράστηκα, προσπαθώ να την βγάλω από το λεξιλόγιο μου όσο μπορώ.
Πλέον αυτό που προσπαθώ ν’ ακολουθήσω ως ένα μοτίβο στο επαγγελματικό μου μονοπάτι, είναι να ξεχωρίζω τα κομβικά ματς των τελευταίων χρόνων. Αυτά που φέρνουν χαρές, θετικά συναισθήματα και όχι πίκρες, στενοχώριες και νεύρα.
Με το παιχνίδι κόντρα στην Κηφισιά το απόγευμα της Τετάρτης να έρχεται, και αφού θ’ αφήσω στην άκρη τα νεύρα που επικρατούν, σκέφτομαι ότι κάθε ένα από αυτά που θα γίνουν για το Κύπελλο, έχουν την σημασία εκείνου του ΟΦΗ με την Λαμία που είχε γίνει τον Μάρτιο του 2020 όταν και εξασφαλίστηκε η ευρωπαϊκή επιστροφή του ΟΦΗ έπειτα από 20 ολόκληρα χρόνια.
Πλέον με τα διασταυρώματα που ακολουθούν για τον ΟΦΗ, η πρόκριση στα ημιτελικά του Κυπέλλου πρέπει να είναι must, μέσα στο μυαλό όλων όσων βρίσκονται στον οργανισμό της ομάδας. Τέτοιες κληρώσεις και τέτοια παιχνίδια της κληρωτίδας, συμβαίνουν μια φορά στα πέντε χρόνια και επειδή ο ΟΦΗ δεν μας έχει συνηθίσει πως είναι τόσο συνεπής στο ραντεβού του με την σταθερότητα, κάθε ένα που έρχεται – αρχής γενομένης από το αυριανό πρέπει ν’ αντιμετωπίζεται σαν έναν πρώιμο τελικό.
Η φετινή ευκαιρία που του δίνεται δεν πρέπει να χαθεί με κανέναν τρόπο, αντιθέτως πρέπει να πάει στους “4” με οποιονδήποτε τρόπο και από εκεί και πέρα βλέπουμε τι θα γίνει.
Τα νεότερα λοιπόν αύριο το απόγευμα όπου ο ΟΦΗ πρέπει να κάνει το αυτονόητο και τα υπόλοιπα θα τα πούμε την Τετάρτη.
Υπάρχει Μπαρτσελόνα……υπάρχει και τερηδόνα….
Διαλέξτε τι είμαστε…..