Πυροβολεί ξανά τα πόδια του

Γράφει ο Μανώλης Σαρρής στο blog του στο Gentikoule.

Πριν από τρία χρόνια, πάνω κάτω τέτοια εποχή ο ΟΦΗ έμπαινε στην μεγαλύτερη – μέχρι τότε – κρίση της εποχής Μπούση. Ήταν 7 Ιανουαρίου 2021 όταν ο ΟΦΗ κέρδιζε την Λαμία και έκτοτε ακολουθούσαν 10 συνεχόμενες ήττες που έφεραν την ομάδα ένα βήμα πριν μπλέξει σε κανονικές περιπέτειες. Ακολούθησαν και άλλα λάθη και άλλες σκληρές στιγμές που έζησε ο οργανισμός του ΟΦΗ πληγώνοντας τον κόσμο του μέχρι εκεί που δεν πήγαινε.

Φτάνουμε τρία χρόνια μετά και ο οργανισμός του ΟΦΗ δεν έδειξε να βάζει μυαλό. Βέβαια από τότε άλλαξαν πολλά, άλλαξαν πρόσωπα και ο ΟΦΗ δεν δείχνει ικανός να μπορέσει ν’ αποτινάξει από πάνω του την οποιαδήποτε αγωνιστική κρίση περνάει.

Δεν την ξεπέρασε ούτε τον Γενάρη του 2021 με αποτέλεσμα να “καεί” ο Σίμος, να έρθει ο Νιόπλιας για να σώσει την ομάδα και όλα όσα έζησε η ομάδα δεν της έγιναν μάθημα. 18 μήνες μετά, τον Σεπτέμβρη του 2022 ο ΟΦΗ ζούσε ακόμα μια αγωνιστική κρίση που είχε ως αποτέλεσμα το τέλος των Γιάννη και Γιώργου Σαμαρά και αργότερα του Νίκου Νιόπλια.

Ξανά μετά από 16 μήνες ο ΟΦΗ ζει την τρίτη μεγαλύτερη κρίση της εποχής Μπούση. Τώρα όμως δεν υπάρχουν οι “κακοί” Σαμαράδες για να πάρουν πάνω τους όλο το ανάθεμα.

Προφανώς και πάντα όταν ένα μαγαζί δεν πάει καλά, φταίει πάντα ο επικεφαλής. Προφανώς και για την διαχείριση της κρίσης έχει ευθύνη και ο ίδιος ο Μιχάλης Μπούσης, αυτό δεν αναιρεί όσα έχει προσφέρει, ούτε όσα συνεχίζει να προσφέρει στην ομάδα.

Εδώ όμως έχουμε βαρεθεί να συζητάμε για τις φορές που ο ΟΦΗ έχει βαλθεί να πυροβολάει μόνος του τα ίδια του τα πόδια. Και αν για το περασμένο καλοκαίρι, δεν μπορεί να έχει κανείς παράπονο για τον μεταγραφικό σχεδιασμό και το πως κινήθηκε η ομάδα (ανεξάρτητα από τα μετέπειτα αποτελέσματα) εδώ τώρα μιλάμε ξανά για μια λούπα που ζούμε.

Ήταν 23 Δεκεμβρίου όταν έλεγε ο Μελ πως η ομάδα χρειάζεται μεταγραφές μεσοεπιθετικά, από την στιγμή που άλλαξε ο προσανατολισμός του ΟΦΗ, φτάσαμε στο πρώτο 10ημερο του Γενάρη και ακόμα τίποτα. Προφανώς και δεν κάθεται κανείς να τα ξύνει, οι μεταγραφές δεδομένα θα γίνουν (2 εξτρέμ + 1 στόπερ) αλλά δεν θα έχουν κανένα νόημα όταν θα έχει προχωρήσει ο Γενάρης και θα έχουν χαθεί τα πάντα.

Και αν για το παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ, δεν θα έκανε την διαφορά κανένας παίκτης, πλέον “χάθηκε” το παιχνίδι με την Λαμία – όπου ο ΟΦΗ υποχρεώθηκε να παίξει με εξτρέμ τον Τοράλ για 60 λεπτά – “χάθηκε” αυτό με τον Ατρόμητο, αφού βρισκόμαστε πλέον στην Πέμπτη και εδώ πάμε πλέον για να χαθεί το μέτρημα αφού ακολουθεί ο επαναληπτικός με την Κηφισιά που επίσης παραμένει κομβικός στόχος η διάκριση στο Κύπελλο.

Είναι φυσιολογικό να στραβωσει μια χρονιά, μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε ομάδα του πλανήτη. Αυτά τα έχει ο αθλητισμός, δεν έχει τα πάνω του, έχει και τα κάτω του. Και είναι ανθρώπινο και απολύτως φυσιολογικό.

Όμως είναι πολύ σοβαρό να μην μπορείς να μαθαίνεις από τα λάθη σου, να τα επαναλαμβάνεις και να θέτεις σε κίνδυνο μια ολόκληρη χρονιά. Εκτός αν θέλουν όλοι να ζούμε στα όρια, να πίνουμε χάπια και αν την βγάλουμε, την βγάλαμε – διαφορετικά θα φύγουμε από αυτόν τον μάταιο κόσμο έχοντας το παράπονο της έλλειψης αγωνιστικής σταθερότητας του ΟΦΗ.