Politica 89.8
Γράφει ο Μανώλης Σαρρής στο blog του στο Gentikoule.
Επέλεξα συνειδητά να μην γράψω αυτές τις ημέρες, έτσι και αλλιώς δεν είχε νόημα να γραφτεί ένα editorial εν μέσω διακοπής που το μόνο που προσέφερε ήταν μιζέρια, γκρίνια και ανθρωποφαγία. Όσον αφορά τα δύο πρώτα, τα δέχομαι και τα βάζω στην συζήτηση. Άλλωστε το βράδυ του αγώνα με τον ΠΑΣ Γιάννινα χρησιμοποίησα την φράση “παγώνοντας όλους εκείνους που νοιάζονται για αυτόν και αγαπούν τον ΟΦΗ”.
Το 10ημερο που ακολούθησε, διάβασα πολλά, άκουσα περισσότερο και φτάνω στο σημείο να καταλήγω πως μόνο το κοινό του “Γεντί Κουλέ” (και προφανώς η ίδια η ομάδα) θα βγάλει τον ΟΦΗ από την θέση της εσωστρέφειας στην οποία έχει βυθιστεί εδώ και 20 ημέρες.
Άδικα όχι, υπερβολικά ναι. Κάπου στον περίγυρο της ομάδας υπάρχει ένα κλίμα που εγώ προσωπικά το κρίνω υπερβολικό, προφανώς και η εικόνα του ΟΦΗ δημιουργεί έναν τεράστιο προβληματισμό στον κόσμο που παραμένει πιστός προς την ομάδα από το ξεκίνημα της χρονιάς. Όμως κάπου εδώ πρέπει να μιλήσουμε και για τις λύσεις που πρέπει να βρεθούν από το ίδιο το ποδοσφαιρικό τμήμα προκειμένου να πάρει μπρος η ιστορία γιατί δεν αντέχεται άλλο, αυτό που περνάμε εδώ και 20 ημέρες όσοι πραγματικά βρισκόμαστε στην καθημερινότητα του ΟΦΗ.
Είναι ένα δείγμα προφανώς των σωστών απαιτήσεων που υπάρχουν για την ομάδα και προφανώς πρέπει να υπάρχει και πίεση όταν θες να λέγεσαι μεγάλη ομάδα. Το έχω γράψει, το έχω πει δεκάδες φορές ότι σε αυτόν τον οργανισμό δεν ταιριάζει η μετριότητα. Ούτε χρυσή, ούτε αργυρή, ούτε χάλκινη.
Αυτό που προσπαθώ να καταλάβω και έχω αντιληφθεί όταν ο περίγυρος μου ασχολείται αποκλειστικά με τα του ΟΦΗ, και βέβαια το έχω δεχτεί είναι αν η γκρίνια που δημιουργείται επειδή υπάρχει έλειμμα εμπιστοσύνης λόγω ενός κάκιστου 20ημερου, με τρεις πολύ κακές εμφανίσεις και ένα αρνητικό αποτέλεσμα που ήρθε κόντρα στην εικόνα του ΟΦΗ ή απλά επειδή ορισμένοι θέλουν να τον κατευθύνουν σε μια απαξίωση που δεν βλέπω και δεν δέχομαι να υπάρχει στην ομάδα.
Προφανώς και ο ΟΦΗ πρέπει να βγάλει αντίδραση, νομίζω πως το καταλαβαίνουν και τα μικρά παιδιά ότι εδώ που έχει φτάσει η κατάσταση, δεν χωρούν άλλα αρνητικά αποτελέσματα γιατί βαθμολογικά δεν έχει υποστεί μεγάλη ζημιά έως καθόλου.
Ακόμα τουλάχιστον.
Ο ΟΦΗ στην φάση που περνάει και είναι φάση που πρέπει να βρει τις λύσεις, η μόνη γιατρειά είναι τα αποτελέσματα. Και κυρίως τα αποτελέσματα με καλές εμφανίσεις.
Με τον ΠΑΣ δεν είδαμε ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Σε μια εποχή που επικρατεί η ανθρωποφαγία, όχι μόνο στον ΟΦΗ αλλά σε όλα τα μεγάλα club όταν υπάρχει αρνητισμός που πηγάζει μόνο από το αγωνιστικό, έχει σημασία να βγει αντίδραση.
Εδώ πλέον όμως περνάμε στην φάση της εύρεσης των λύσεων και ο Νταμπράουσκας πρέπει να παρουσιάσει μια ομάδα, πνευματικά πανέτοιμη και παράλληλα να βρει ενόψει Βόλου τις αγωνιστικές παθογένειες στις οποίες οφείλεται η αγωνιστική καθήζηση του Νοέμβρη.
Όσο κι αν αρνούνται να το δεχτούν ορισμένοι, αυτό που κάνει το μεγαλύτερο κακό και αγχώνει και τον νταμπρα, είναι οι υπερβολικές απαιτήσεις που έχουμε από μια ομάδα με μέτριο ροστερ και που χωρίς τον μπακιτς, γίνεται ακόμα πιο μέτριο ροστερ.. Δεν μπορείς να ζητάς νίκες μέσα έξω από μια ομάδα που δεν είναι ο οφη του 90 και 2000 επί γκεραρντ, γιατί αγχώνει τον προπονητη και τους παίκτες.. Επειδή νικήσαμε την αεκ, δεν μας έκανε ξαφνικά μπαρτσελονα, όπως και η χτεσινή απρόσμενη ισοπαλία και παρ ολίγο νίκη της εθνικής μας με τη Γαλλία, με 2 ευκαιρίες σε όλο το ματς απέναντι σε 5 ευκαιρίες και 4 δοκάρια της Γαλλίας, δεν μας κάνει ισάξιους με τη γαλλια.. Αυτό που δεν καταλαβαίνουν κάποιοι, είναι ότι όσοι γκρινιάζουμε, το κάνουμε επειδή βλέπουμε τις δυνατότητες της ομάδας και για να προστατέψουμε τους παίκτες και τον προπονητή από το αδικαιολογητο άγχος που τους φορτώνουν ορισμένοι που πετάνε στα σύννεφα… Ναι, μπορούμε για εξάδα.. Αλλά αυτό θα βγει μέσα από ανέλπιστα χαμένους η ανέλπιστα κερδισμένους βαθμούς μας και από ανέλπιστα χαμένους βαθμούς των άλλων διεκδικητών.