Μια πολεμική μηχανή που αξίζει μεγαλύτερη αγάπη και περισσότερη πίστη

Γράφει ο Μανώλης Σαρρής στο blog του στο Gentikoule.

Μπορεί για τους… πάνω από το Κρητικό πέλαγος να φαίνεται η νίκη επί της ΑΕΚ σαν μια τεράστια έκπληξη ή, όπως συνηθίζουν να υπονοούν “δεν κέρδισε ο ΟΦΗ, έχασε η ΑΕΚ”. Για όσους ωστόσο παρακολουθούν επισταμένα τον ΟΦΗ, ναι η νίκη επί της ΑΕΚ είναι ένα κατόρθωμα (με βάση τον αντίπαλο και το ρόστερ του) αλλά είναι και τρανή απόδειξη μιας ομάδας που ακόμα χτίζεται και δεν έχει φτάσει ούτε στο 80% των δυνατοτήτων της.

Όταν στις τρεις προηγούμενες ισοπαλίες έγραφα ότι ο ΟΦΗ είναι σταθερά καλός ή εν πάσει περιπτώση η εικόνα που παρουσιάζει δεν είναι για τα τρία “Χ” αλλά για να κάνει ισάριθμες νίκες, κάποιοι βρέθηκαν να πουν το μακρύ και το κοντό τους. Ατάκες του στυλ “σιγά το ρόστερ”, “υπερεκτιμημένος ο Νταμπράουσκας”, “δώστε λεφτά να φτιάξετε ομάδα” και άλλα πολλά. Από την μια το καταλαβαίνω, Ελλάδα είμαστε και στην Ελλάδα ισχύει ο νόμος του “δοκάρι και μέσα παιχταράς” – “δοκάρι και έξω παλτό”.

Αλλά αν είναι κάτι που μας έδειξε όχι η νίκη επί της ΑΕΚ αλλά η εμφάνιση που ήταν ισοπεδωτική σε τόσο μεγάλο βαθμό που να βγαίνει μετά ο τζέντλεμαν Αλμέιδα και να λέει πως η νίκη του ΟΦΗ ήταν δίκαιη δίνοντας του μάλιστα δημόσια συγχαρητήρια. Ο ΟΦΗ έκανε ένα τρομακτικό παιχνίδι από κάθε άποψη. Τακτικά ενδεχομένως είναι και το τέλειο παιχνίδι του ΟΦΗ επί εποχής Νταμπράουσκας.

Μια πολεμική μηχανή που όλοι όσοι έπαιξαν ήταν στις θέσεις τους ως στρατιώτες που πάνε στον πόλεμο και ο καθένας ήξερε τι εντολές να εκτελέσει. Μια πολεμική μηχανή που λειτούργησε στην εντέλεια, δεν επέτρεψε στην ΑΕΚ να γίνει καθόλου απειλητική και σε κανένα σημείο του παιχνιδιού παρά μόνο σποραδικά, με κάτι σκοτωμένα σουτ έξω από την περιοχή του Μπάουμαν ή από στατικές φάσεις.

Ο ΟΦΗ ξεκάθαρα είναι ακόμα σε φάση χτισίματος. Θα μαλλιάσει η γλώσσα μου να γράφει πως θα είναι πανέτοιμος το Νοέμβρη με τον Δεκέμβρη. Ακόμα και οι τρεις συνεχόμενες ισοπαλίες είναι μαθήματα που τα παίρνει για να σκληραγωγηθεί, να βλέπει τι πήγε λάθος για να το διορθώσει.

Αλλά στην τελική μια ομάδα βρε αδερφέ που έχει κερδίσει στο Ηράκλειο Άρη, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ και μάλιστα με τον δικό της τρόπο δεν μπορεί να είναι κακή, ούτε μέτρια. Μόνο μια καλή ομάδα κερδίζει αυτούς τους αντιπάλους.

Και τους κερδίζει με τον δικό της τρόπο, ούτε παίζοντας αμυντικά, ούτε βάζοντας λεωφορείο στην εστία της, ούτε αμυντικά. Ομάδα που πίεζε κοτζάμ ΑΕΚ που η ένταση που παίζει είναι πρωτόγνωρος για τα ελληνικά δεδομένα και όμως ο ΟΦΗ όταν αποφάσιζε να την πρεσάρει, είχε 7 και 8 παίκτες πάνω από το κέντρο! Καμία άλλη ομάδα σε αυτές τις 365 ημέρες κυριαρχίας της ΑΕΚ δεν βρήκε τον τρόπο να της προκαλέσει τέτοια ασφυξία που φαινόταν ξεκάθαρα πως δεν είχε καμία επιλογή να κάνει το παιχνίδι της.

Προφανώς όλα ξεκινούν από τον Νταμπράουσκας που έχει σφυρηλατήσει μια ομάδα που αρνείται να χάσει και συνεχίζονται με το ρόστερ που διαθέτει τεράστιες δυνατότητες και το οποίο θα το φωνάζω όλη την χρονιά πως είναι το πέμπτο με έκτο της Superleague.

Το μόνο που λείπει από αυτόν τον ΟΦΗ και όχι εντός “Γεντί Κουλέ” γιατί το κοινό του, σε αντίθεση με τον περίγυρο του, ξέρει ν’ αναγνωρίζει και την προσπάθεια και την στραβή είναι να τον αγαπήσουν παραπάνω και να τον πιστέψουν ακόμα περισσότερο.