Politica 89.8
Γράφει ο Μανώλης Σαρρής στο blog του στο Gentikoule.
Ο ΟΦΗ του δεύτερου ημιχρόνου με τον Ολυμπιακό είναι πιθανό να είναι και ο χειρότερος επί εποχής Νταμπράουσκας σε τέτοιο μεγάλο παιχνίδι. Όμως στο ποδόσφαιρο παίζουν δυο και σπάνια ένας. Και ο ΟΦΗ στο δεύτερο ημίχρονο βρήκε απέναντι του τον καλύτερο φετινό Ολυμπιακό. Αλλά ακόμα και αυτό είναι ένα «παράσημο» του φετινού ΟΦΗ που υποχρέωσε τον Ολυμπιακό να προετοιμαστεί τόσο πολύ για το παιχνίδι της Κυριακής. Το ότι ο Μίτσελ έριξε τόσο μεγάλο βάρος στην προετοιμασία του αγώνα με τον ΟΦΗ δείχνει και το ποσό πολύ τον υπολόγιζε.
Για να επανέλθω λοιπόν στον πρόλογο. Ο ΟΦΗ θα μπορούσε να χάσει με 4-1, θα μπορούσε όμως να πάει και 2-2 και να «κλέψει» τον βαθμό παρότι ο Ολυμπιακός άξιζε τη νίκη και θα την έπαιρνε αν ο Μανδάς δεν έκανε εμφάνιση καριέρας στο Φάληρο.
Όμως.
Το γεγονός ότι παίζει μέσα στο Φάληρο απέναντι σε μια ομάδα που σύμφωνα με τα δικά τους λεγόμενα κάνει την καλύτερη φετινή εμφάνιση και όμως για 17 λεπτά στο τέλος του παίρνεις τον έλεγχο του αγώνα και θα μπορούσες να ισοφαρίζεις είναι σπουδαίο επίτευγμα. Το ότι στο πρώτο ημίχρονο ο ΟΦΗ από το 10’ μέχρι το 35’ με 40’ κάνει το δικό του παιχνίδι στο Φάληρο μέσα δίχως να προβληματιστεί καθόλου είναι επίσης ένα ακόμα επίτευγμα.
Πλέον είναι ξεκάθαρο πως η φετινή σεζόν είναι η γέννηση μιας νέας εποχής. Εκείνης του Βάλντας Νταμπράουσκας που παιχνίδι με παιχνίδι βάζει ακόμα μεγαλύτερη σφραγίδα σε μια ομάδα που αναζητούσε την επιβεβαίωση από τον ίδιο της τον εαυτό. Είχε ξεχάσει να δείχνει πίστη σε εκείνη και σε όλους τους γύρω της. Και επειδή δημιουργεί πλέον ένα τεράστιο κεφάλαιο για όλους τους υπόλοιπους, ο κόσμος συνεχίζει με ακόμα μεγαλύτερη προσμονή και επιμονή να κοιτάζει την συνέχεια και να «αναγκάζει» 300 οπαδούς του από το Ηράκλειο για να πηγαίνουν στο Καραϊσκάκη και να δίνουν το δικό τους ασπρόμαυρο πάρτι.
ΥΓ. Μετά από τόσα χρόνια πήγα πρώτη φορά για περιγραφή στο Φάληρο για Λ παιχνίδι του ΟΦΗ με τον Ολυμπιακό και ένα πράγμα μου έμεινε για το συνάφι μας. Υπάρχουν συνάδελφοι ψηλού επιπέδου που τους είδα να κάνουν εξαιρετική δουλειά αλλά υπάρχουν και τύποι τόσο γραφικοί που για μια τυρόπιτα και ένα μίλκο μπορούν να κάνουν κωλοτούμπες όπως ο αστείος τύπος που ρώτησε τον Νταμπράουσκας για τις καθυστερήσεις και σηκώθηκαν να γελάσουν για να τον πλακώσουν μέχρι και τα μάρμαρα της Θύρας 7.
Μη δίνετε αξία σε κομπλεξικους δημοσιογράφους….τους πονάει που ένας γίγαντας αναγεννιεται, τρομάζουν….κι ακόμη δεν είδαν τίποτα……και ξαναλέω αυτό που είχα πει από την πρώτη στιγμή, ίσως από ένστικτο….ο νέος Γκεραρντ βρέθηκε…..
Η ομάδα αξίζει το χειροκρότημά μας διότι προσπάθησε πραγματικά και έπαιξε όσο μπορούσε βάσει των απουσιών που είχε (ειδικά στο κέντρο) και του μεγάλου κενού που υπάρχει στη θέση του σέντερ φορ. Ένας Νέιρα κι ένας Μεγιάδο θα έδιναν ανάσες και ποιότητα στο μεσοεπιθετικό κομμάτι, κάτι που φάνηκε ξεκάθαρα στο δεύτερο ημίχρονο όταν οι Ντιουσέ και Περέα κλάταραν. Δυστυχώς, όπως έχει το ρόστερ τη δεδομένη χρονική συγκυρία, τέτοιοι παίκτες δεν γίνεται να λείπουν, ειδικά όταν παίζεις με τέτοιους αντιπάλους και σε τέτοιες έδρες. Το θέμα του σέντερ φορ το έχουμε αναλύσει πολλές φορές και είναι θέμα της διοίκησης να βρεθεί επιτέλους μια λύση. Κάνει μπαμ ότι λείπει η ποιότητα σε αυτή τη θέση.
Κάτι τελευταίο. Παρόλο που δε μου αρέσει να ασχολούμαι με διαιτησίες, χτες τόσο ο Παπαδόπουλος όσο και ο Γκορτσίλας (VAR) έκαναν… παπάδες. Ο πρώτος λόγω των συνεχών σφυριγμάτων για φάουλ υπέρ του γαύρου (ανύπαρκτα τα περισσότερα), ο δεύτερος λόγω του ότι δεν παρενέβη στη φάση που γίνεται ξεκάθαρο πέναλντι υπέρ του Ντίκο στο πρώτο ημίχρονο, μια φάση στην οποία ο ανεκδιήγητος διαιτητής είχε δώσει επιθετικό φάουλ! Αναφέρομαι στη φάση που, έπειτα από σέντρα στην αντίπαλη περιοχή, ο Ντίκο μπαίνει ανάμεσα στα δύο στόπερ του γαύρου και δέχεται σπρώξιμο με τα δύο χέρια από τον Ρέτσο με συνέπεια να πέσει πάνω στον Παπασταθόπουλο και στη συνέχεια στο έδαφος. Η φάση δεν ελέγχθηκε από το VAR (όπως έπρεπε να είχε γίνει) και τελικά δόθηκε επιθετικό (!) αντί για πέναλντι που πιθανότατα θα έγραφε το 0-2 σε εκείνο το σημείο.
Ό,τι έγινε, έγινε, όμως. Μπράβο στην ομάδα για την προσπάθεια!
Η ομαδα εχει εκπληκτικη βελτοιωση. Απ’τη μια σε γεμιζει υπερηφανια κι απ’την αλλη τη λυπασαι καθως τη σφαζουν σαν αρνι οι διαιτητες. Στο δευτερο γκολ ο ελεγχος var εγινε οταν ο επιτηθεμενος εχει παραλαβει την μπαλα κι οχι στο αρχικο γεμισμα που γινεται οπου και οι τρεις παικτες του Ολυμπιακου ειναι ofside , οι αμηντικοι του ΟΦΗ εχουν δικιο που φωναζουν στον εποπτη μολις μπενει το γκολ. Δυστυχως η προσπαθια των παιδιων και του λιθουανου παει χαμενη σ’ενα αηδιαστικο πρωταθλημα.
Ακόμα και νίκη να κάναμε χτες, βαθμολογικά για μας δεν θα είχε ιδιαίτερη σημασία, αφού η εξάδα λογικά χάθηκε.. Όμως δείξαμε ότι ακόμα και μέσα στην έδρα του καλύτερου φετινού ολυμπιακού, έχουμε ποιότητα και τσαμπουκά, πράγματα που έλειπαν καιρό απ την ομαδα… Ο Λιθουανός έχει φτιάξει μια ομάδα που δεν φοβάται κανένα και δείχνει ικανή για τα πάντα, παρά τις όποιες ελλείψεις στο ροστερ.. Το μέλλον μας ανήκει.
Καλημέρα & καλή εβδομάδα σε όλους. Το πέναλτι στον Ντίκο & το οφ σάιντ στο 2ο γκολ του γαύρου, που τα πνίξανε πάλι τα κοράκια, τα λέει όλα. Τίποτε άλλο. Η Ομάδα σιγά σιγά ξαναβρίσκει το δρόμο της. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία!
Κάποιοι λένε ο νέος Γκέραρντ είναι εδώ. Μακάρι λέω εγώ, όμως να θυμίσω κάποια πράγματα.
Όταν ήλθε ο Νίκος Παπαδόπουλος (σαν προπονητής) στον ΟΦΗ τον Απρίλιο του 2017 η ομάδα ήταν σε άσχημη κατάσταση. Σε πρώτη φάση η ομάδα σώθηκε. Την επόμενη χρονιά αφού πέρασε από σαράντα κύματα (θυμάμαι στην κηδεία του Γκέραρντ στις 5/1/2018 ο Νίκος Παπαδόπουλος έψαχνε 30.000 ευρώ να μπορέσει η ομάδα να κατέβει να παίξει την Κυριακή, αλλιώς ίσως και να διαλυόταν . Βρέθηκαν τελικά τα χρήματα και η ομάδα κατέβηκε την Κυριακή με τον ΑΟΧ Κισσαμικό και κέρδισε 3-0. βγήκε πρώτη και ανέβηκε ξανά στην SUPERLEAGUE. Τότε οι φίλαθλοι τραγουδούσαν «προπονητή μ’αρ…δια έχεις όμιλε, για πάντα στην Οφάρα Παπαδόπουλε». Βρήκαμε τον νέο Γκέραρντ έλεγαν κάποιοι κ.λ.π. Πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις, τον βρίζανε και ο Παπαδόπουλος αποτέλεσε παρελθόν. Έρχονται οι Βέρα και Ίσις. Προπονηταράδες έλεγαν τότε κάποιοι. Πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις, τους βρίζανε «go home barstards κ.λ.π). Φεύγουν κι’αυτοί. Έρχεται ο Σίμος. Την πρώτη χρονιά, η ομάδα παίζει την καλύτερη μπάλα στην Ελλάδα (σύμφωνα με τα ΜΜΕ). Ο Σίμος θα είναι ο καλύτερος Έλληνας Προπονητής και πάει λέγοντας. Θα βγει η ομάδα Ευρώπη, μετά από 20 χρόνια. Την επόμενη χρονιά η ομάδα δεν θα πάει καλά, φτάνει στο χείλος του γκρεμού, Έρχεται στο τέλος ο Νίκος Νιόπλιας κάνει τρομερά playouts, η ομάδα σώνεται και πάμε για μεγάλα πράγματα του χρόνου. Την επόμενη χρονιά η ομάδα κάνει καταπληκτική πορεία, πολλοί φίλαθλοι λέγανε «μήπως θα είναι ο νέος Γκέραρντ;» Έρχεται όμως η νέα σαιζόν, μουρμούρα, κράξιμο του Νιόπλια, τον αλλάζει η διοίκηση. Έρχεται τώρα ο νέος προπονητής Νταμπράουσκας, πολλοί φίλαθλοι λένε, « μήπως είναι ο νέος Γκέραρντ;».
Παιδιά όχι τόση σταθερότητα, θα πάθουμε τίποτα. Εύχομαι όλα να πάνε καλά για την ομάδα μου.