Η τετράδα μέχρι την διακοπή του Νοέμβρη και ο ΟΦΗ

Μετά από μια πεντάδα αγώνων που οι βαθμοί θα μπορούσαν να είναι περισσότεροι, αλλά και οι 4 είναι ικανοποιητικοί, η επόμενη τετράδα που έρχεται βάζει και απαιτήσεις. Γράφει ο Μανώλης Σαρρής.

Όπως είχα γράψει και συνέχιζα να γράφω για το πρώτο κομμάτι του πρωταθλήματος, το ζητούμενο για τον (στραπατσαρισμένο από πέρυσι) ΟΦΗ ήταν να βγει αλώβητος από τα συνεχόμενα ντέρμπι που έδινε με Άρη, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ και τα δύο ματς με ΠΑΣ, Αστέρα Τρίπολης. Εν κατακλείδι οι 4 βαθμοί που κέρδισε στις πέντε αγωνιστικές, για μένα είναι θετικό ισοζύγιο. Θα μπορούσαν να είναι παραπάνω αν έκανε και μια νίκη επί του ΠΑΣ ή του Αστέρα. Δεν την έκανε, προχωράμε. Στο ποδόσφαιρο άλλωστε όλα κρίνονται από τις λεπτομέρειες. Μια αντεπίθεση με την ΑΕΚ έκανε το 0-3, 3-3 που αν ερχόταν η ήττα και με ένα βαρύ σκορ θα έκανε δύσκολο το κλίμα από το ξεκίνημα της χρονιάς, ένα 0-1 στα Γιάννενα που έγινε 1-1 ενώ θα μπορούσε να γίνει 2-1 ή 1-2 δεν έφερε την πρώτη νίκη αλλά και την (μέχρι τότε) πρώτη ήττα.

Όμως η επόμενη τετράδα αγώνων με δύο ματς εντός έδρας (Λαμία, Ατρόμητος) και με δύο έξω (Παναιτωλικός, Παναθηναϊκός) είναι δεδομένο πως οι απαιτήσεις δεν θα μείνουν στα “Χ”. Και επειδή εγώ θέλω να τα λέω πριν και όχι μετά (σαν άλλους μετά Χριστόν προφήτες) το βασικό ζητούμενο για τον ΟΦΗ είναι να ξεκινήσει να εκμεταλλεύεται την έδρα του. Οπότε στην κουβέντα δεν μπαίνει άλλη απαίτηση πέραν δύο νικών στα ματς του Ηρακλείου και εκτός έδρας ότι μαζέψει, καλό θα είναι. Ο ΟΦΗ πρέπει να μάθει να κερδίζει ξανά στο Ηράκλειο και αυτό είναι κάτι που έχει ξεχάσει να το κάνει από την σεζόν 19-20. Έκτοτε η έδρα του πήγε περίπατο, το άδειο “Γεντί Κουλέ” έπαιξε τον ρόλο του και κάπως έτσι (σε συνδυασμό με κάποια άλλα πράγματα) ήρθε το αποτέλεσμα της περσινής περιόδου.

Η τετράδα αγώνων που ακολουθεί για τον ΟΦΗ μέχρι και την διακοπή του Νοέμβρη ανεβάζει τις απαιτήσεις και απολύτως δικαιολογημένα. Απαιτήσεις από όλους, από την ίδια την ομάδα, τον κόσμο της, τα ΜΜΕ και πάει λέγοντας. Άλλωστε τα δεδομένα θα αλλάξουν άρδην βαθμολογικά στην συνέχεια, ο πίνακας που μέχρι τώρα βγάζει μια πραγματικότητα, δεν θα την βγάζει στην πορεία και το ζητούμενο για τον ΟΦΗ είναι να παίρνει βαθμούς.

Με κάθε κόστος και με κάθε τρόπο. Στο 3-3 με την ΑΕΚ κανείς δεν θυμάται ότι έχανε με 3-0 μέχρι το 78′, στα Γιάννενα κανείς δεν θυμάται ότι γλύτωσε από του Χάρου τα δόντια. Δύο βαθμοί ήρθαν και θα μετρήσουν πολύ στην συνέχεια. Από εδώ και στο εξής όμως οι ισοπαλίες πρέπει να γίνουν νίκες. Και ειδικά στο Ηράκλειο. Στέκομαι εκεί πέρα παρότι αργεί ακόμα το επόμενο εντός έδρας παιχνίδι με την Λαμία όμως εάν ο ΟΦΗ δεν καταφέρει να εκμεταλλευτεί την έδρα του τότε ότι και να κάνει εκτός έδρας, θα πηγαίνει άπατο. Βεβαίως και το παιχνίδι του Αγρινίου είναι ένα ματς που πρέπει να πας για να κερδίσεις. Το αν θα το πετύχει ο ΟΦΗ δεν το ξέρουμε, μάντης δεν είμαι όμως αυτός είναι ο στόχος.

Κυρίως όμως από εδώ και στο εξής αυτό που προέχει για μένα είναι να δείξει μέσα στο γήπεδο κάτι καλύτερο, μεσοεπιθετικά, από αυτό που έχει παρουσιάσει μέχρι στιγμής. Επιθετικά άρα και δημιουργικά ο ΟΦΗ χωλαίνει, παίζει – παίζει – παίζει αλλά φάσεις δεν βγάζει. Οι επιστροφές του Ναμπί, του Τοράλ ενδεχομένως να λύσουν αυτό το πρόβλημα. Όμως όσο δεν μπορεί να βγάλει φάσεις και έχοντας ως κύριο εκφραστή των επιθέσεων του (μέχρι τώρα) τον Νέιρα, το πρόβλημα θα υπάρχει.

Πλέον ο ΟΦΗ δεν θα παίξει με ομάδες της ποιότητας του Άρη, της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ. Και αυτό είναι κάτι που ανεβάζει τον πήχη των απαιτήσεων, κάτι που μέχρι τώρα – παρότι το ήθελε δεν μπορούσε να το κάνει πράξη. Να πετύχει συνεχόμενες νίκες και να ανεβάσει τον δείκτη του στην βαθμολογία.