Politica 89.8
Με έναν ΟΦΗ που έχει δεδομένα ζητήματα δόμησης, τα αποτελέσματα λειτουργούν υπέρ του. Γράφει ο Μανώλης Σαρρής.
Σε έναν ΟΦΗ που είναι βαθιά πληγωμένος από την περσινή σεζόν (ομοίως και ο κόσμος του) πολύ εύκολα η χρονιά, με το πρόγραμμα που υπήρχε, θα μπορούσε να στραβώσει από το ξεκίνημα της. Όχι τόσο βαθμολογικά ή αγωνιστικά γιατί το γκρουπ των παικτών που υπάρχει γνωρίζει πως ότι συμβαίνει στο γήπεδο, μένει και εκεί αλλά κυρίως από τον περίγυρο του ΟΦΗ. Το έχω ξαναγράψει, θα το γράψω ακόμα μια φορά. Για να φύγουν τα ψυχολογικά που αποκομίσαμε όλοι μας πέρυσι, θα πρέπει να περάσει αρκετός καιρός και κυρίως επιτυχίες.
Είναι δεδομένο λοιπόν πως στα δύο από τα τρία παιχνίδια που έδωσε ο ΟΦΗ, εάν δεν ήταν ο Νιόπλιας στον πάγκο αυτά τα αποτελέσματα δεν θα έρχονταν. Ο Νιόπλιας στην πιο ώριμη φάση της προπονητικής του καριέρας και όντας προπονητής σε ένα περιβάλλον που αγαπάει και τον αγαπούν, λειτουργεί όχι μόνο ως προπονητής αλλά και παιδαγωγός. Το κλίμα στην ομάδα είναι εξαιρετικό, πρώτο συστατικό επιτυχίας – το διαπίστωσα με τα μάτια μου κατά την διάρκεια της προετοιμασίας.
Ο Νιόπλιας έχει το χάρισμα, την εμπειρία και τις ικανότητες ώστε να κάνει τους παίκτες του να βγάλουν μέσα στο γήπεδο το 101% των δυνάμεων τους. Το χθεσινό χειροκρότημα του κόσμου είναι μια αναγνώριση της προσπάθειας. Γιατί προσπαθούν, άσχετα αν χθες δεν ήρθε η πρώτη νίκη. Είναι γεγονός λοιπόν πως ο Νιόπλιας έχει καταφέρει να καμουφλάρει στον απόλυτο βαθμό όλα τα προβλήματα δόμησης που αντιμετωπίζει ο ΟΦΗ, τις ελλείψεις στον πάγκο αλλά και την απουσία βάθους για να μπορεί να διαμορφώσει την τακτική του μέσα στο ματς. Και ενώ μέχρι στιγμής ο Καστάνιος είναι απογοήτευση, ο Φαν Ντάινεν δεν έχει δώσει τίποτα μεσοεπιθετικά, ο Λάμπρου ψάχνεται να δέσει με την ομάδα και ο Καμάου έχει εκλάμψεις.
Το χάρισμα που διαθέτει ο Νιόπλιας, το έχουν λίγοι προπονητές στην Ελλάδα: Είναι στρατιώτες μέσα στο γήπεδο, ποτέ δεν κάνουν του κεφαλιού τους και όχι μόνο κάνουν αυτά που θέλει αλλά το κάνουν και με πολύ μεγάλη ικανοποίηση.
Ο Νιόπλιας έχει την αύρα της ποδοσφαιρικής προσωπικότητας που εκπροσωπεί, ξέρει πως να χειριστεί τα αποδυτήρια, γνωρίζει από πίεση, ξέρει τι σημαίνει να παίζει ο ΟΦΗ με την ΑΕΚ και τον Αστέρα και να υπάρχει το πρέπει της νίκης.
Η διαχείριση των παιχνιδιών δείχνει στην πράξη ότι ξέρει πολύ καλά τι κάνει και πως στην παρούσα φάση, με τις απουσίες, την έλλειψη επιλογών στις θέσεις των εξτρώμ, αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία από όλα είναι τα αποτελέσματα. Το έγραψα και χθες το βράδυ, πως η βαθμολογική συγκομιδή είναι καλή, θα μπορούσε να είναι καλύτερη όμως η τελική εκτίμηση είναι θετική. Η ανατροπή με την ΑΕΚ, η μαχητικότητα στην Θεσσαλονίκη, το χθεσινό δεύτερο ημίχρονο που προσπάθησε όσο μπορούσε είναι στοιχεία που έχουν τα χαρακτηριστικά του Νιόπλια.
Δεν μπορώ να γνωρίζω μέχρι πότε θα μπορεί ο Νιόπλιας να παίρνει το μάξιμουμ από τους παίκτες του, με έλλειψη ροτέισον και λίγες επιλογές (τουλάχιστον μέχρι να γυρίσουν οι τραυματίες) σε κέντρο και επίθεση όμως είμαι σίγουρος για ένα. Ότι είναι τόσο μάγκας ρεαλιστής που θα το τραβήξει μέχρι εκεί που μπορεί, με έναν συγκεκριμένο τρόπο ποδοσφαίρου που θα φέρει αποτελέσματα και τα υπόλοιπα τον… Γενάρη όταν και θα γίνουν οι προσθήκες που περιμένει αυτός και εμείς μαζί του.
Γνωρίζει καλύτερα από όλους, πως με τους παίκτες που έχει τώρα στην διάθεση του και χωρίς να μπορεί να τους δώσει φρεσκάδα και ανάσες, ο ΟΦΗ μπορεί να παίξει έναν συγκεκριμένο τρόπο ποδοσφαίρου. Το παλεύει, αλλάζει συνεχώς συστήματα, θέσεις στους παίκτες του, ανακατεύει την τράπουλα μέχρι εκεί που δεν πάει παραπέρα. Ήδη η άμυνα, με σημείο αναφοράς τον Βούρο, έχει βελτιωθεί πολύ – ο ΟΦΗ (από το καλοκαίριι κιόλας) δέχεται ελάχιστες φάσεις μέσα στο παιχνίδι.
Προφανώς και κάποια στιγμή θα πρέπει να γίνει πιο επιθετικός, να δούμε συνδυαστικό ποδόσφαιρο, να βγαίνουν αυτοματισμοί και δημιουργία φάσεων. Όμως αυτό θα συμβεί όταν θα έχει όλους τους παίκτες στη διάθεσή του. Τότε θα ξεκινήσει να σκέφτεται διαφορετικά και ενδεχομένως να παρουσιάζει καλύτερα πράγματα. Για την ώρα λαμπάδα παίρνει βαθμούς σε ματς που πέρυσι είχε τρεις ήττες και ενώ όλοι (ακόμα και αρκετοί φίλαθλοι του) δεν περίμεναν πως θα έχει τρεις βαθμούς.
Παλι τα ιδια o Νιομπλιας δηλαδη δεν φταίει σε τίποτα?
Όχι.. Δεν είναι μουρινιο αλλά για τον οφη είναι μια σωστή επιλογή.
Είναι πάντως πολύ φανερό ότι δεν υπάρχει κάποιος παίκτης από τον πάγκο να μπει μέσα και να αλλάξει τον αγώνα.
Σωστά.. Μέχρι στιγμής, πάγκο να δώσει λύσεις δεν έχουμε.. Θα πιρευτουμε με οδηγό τα πλέι άουτ μέχρι να βρεθούν λυσεις
Ο Κόκος ξέρει τι πρέπει να κάνει, το ερώτημα είναι: έχει τους παίκτες έτσι ώστε να καταφέρει τελικά να παρουσιάσει μια ομάδα που παίζει ποδόσφαιρο; Γιατί, ακόμα κι αν δεν έχει αυτή τη στιγμή τη δυνατότητα να αλλάζει τους κεντρικούς χαφ, στα εξτρέμ δε θα μπορέσει σε καμία περίπτωση να κάνει ροτέισον μέχρι το Γενάρη. Δεν φτάνουν αριθμητικά οι παίκτες σε αυτές τις θέσεις, άρα μόνο αλχημείες μπορεί να κάνει μέχρι τότε. Άποψή μου, είναι ότι πρέπει να δουλέψει και έναν δεύτερο σχηματισμό, έναν σχηματισμό χωρίς εξτρέμ, ένα 3-5-2 ή κάτι παρόμοιο τέλος πάντων. Να έχει κατ’ αυτόν τον τρόπο μια εναλλακτική σε περίπτωση που μείνει χωρίς πλάγιους επιθετικούς (τραυματισμοί, κάρτες) και το Γενάρη βλέπουμε… Ας μην ξεχνάμε, βέβαια, ότι η χειμερινή μεταγραφική περίοδος είναι πολύ περίεργη και δύσκολα βρίσκεις παίκτες έτοιμους να βοηθήσουν. Ας θυμηθούμε π.χ. τι κινήσεις έγιναν πέρυσι τέτοια εποχή…
Εν πάση περιπτώσει, δεν αρχίσαμε άσχημα από πλευράς αποτελεσμάτων και αυτό από μόνο του, όπως λες Μανώλη, είναι θετικό.
Με ομάδα επιρρεπή στα λάθη δε νομίζω να ταίριαζε 3-5-2 (με έναν μόνο να παίζει τις πλευρές). Θα πιεζόταν η άμυνα και θα χάναμε σε αλληλοκαλύψεις. (θυμήσου τα γκολ που φάγαμε με ΑΕΚ και το χθεσινό όπου δεν τράβαγε ο Λάμπρου). Ίσως 4-5-1 με κάποιον από τους στόπερ να ανεβαίνει αν χρειαστεί και με το έτοιμο σενάριο να παίξει σαν πλάγιος κάποιος μπακ (και οι τρεις Ουές, Μαρινάκης, Κοροβέσης έχουν ανεβάσματα). Αν το πάμε στο ακραίο να πέσουν πάλι όλοι οι τραυματισμοί μαζεμένοι, τι να το κάνεις; Όχι ότι δε χρήζει η ομάδα περαιτέρω δουλειάς και ενίσχυσης.
Δεν είναι απαραίτητο, φίλε Βασίλη, ότι θα πιεστεί παραπάνω η άμυνα όταν παίζεις με τρεις κεντρικούς πίσω. Άλλωστε, σε έναν τέτοιο σχηματισμό, τα μπακ και τα κεντρικά χαφ μπορούν να λειτουργούν ως έξτρα αμυντικοί όταν χρειαστεί έτσι ώστε να μη χάνεις ούτε αριθμητικά ούτε σε αλληλοκαλύψεις. Επίσης, τα χαρακτηριστικά τόσο του Ουές από δεξιά όσο και των Κοροβέση-Λυμπεράκη από αριστερά (τρεξίματα, ανεβάσματα, σέντρες) ταιριάζουν περισσότερο στο ρόλο του μπακ-χαφ. Τέλος, θεωρώ ότι τόσο ο Λάμπρου όσο και ο Καμάου έχουν τα φόντα να παίξουν ως δεύτεροι επιθετικοί (πλάι σε ένα καθαρό φορ). Σε κάθε περίπτωση, ο προπονητής ξέρει καλύτερα, εγώ απλά εκφράζω μια γνώμη.
Συμφωνώ Δημήτρη. Για παράδειγμα στην πρεμιέρα με τον Άρη που πήγαν καλά οι τρεις χαφ σου, η άμυνα δεν πιέστηκε σχεδόν καθόλου σε όλο το παιχνίδι.
Πιο πολύ στα άκρα αναφερόμουνα, μια και στην ουσία η διαφορά 3-5-2 και 4-5-1 αυτό διαφοροποιεί: ότι παίζεις με παίκτη παραπάνω σε κάθε πλευρά. Γενικώς ο Νιόπλιας (και όποιος άλλος είναι στο σχεδιασμό) το χει δείξει ότι θέλουν ο κάθε παίκτης να είναι “πολυθεσίτης”. Ίσως γι αυτό προτιμούν 8-10ρα παρά καθαρόαιμους, γι αυτό δοκιμάζει Κόρο-Σέλι κόφτες, γι’ αυτό δεν “κάηκε” να αποκτήσει κι άλλους εξτρέμ, γι αυτό εφάρμοσε την παροιμία ανάποδα στην περίπτωση Γαγιέχος: κάλλιο 10 και καρτέρει παρά 5 και στο χέρι. Το ότι εκφράζει μια γνώμη ο κάθε φίλαθλος και το ότι ξέρουν καλύτερα, αυτό εννοείται.
Το ξαναλέω για να μην παρεξηγηθώ: Δεν σημαίνει ότι η παραπάνω λογική δεν είναι ρισκαδόρικη (έως επικίνδυνη) και θέλει διαρκή δουλειά για να βγει.
ΜΑΝΟΛΗ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΠΟΤΕ ΞΕΚΙΝΑΤΕ ΤΑ ΠΟΥΛΕΝ ΜΕ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ;