Politica 89.8
Ο ΟΦΗ βάζει τις βάσεις για αυτό που θέλουν όλοι εντός οργανισμού. Που θέλει κόπο και τρόπο. Και στον ΟΦΗ έχουν και τα δύο. Γράφει o Μανώλης Σαρρής στο blog του στο Gentikoule από το Mill.
Ο λόγος που προσπαθώ πάντα, και ευτυχώς με την υποστήριξη του Μέσου που εργάζομαι αλλά και αυτών που μας στηρίζουν ανελλιπώς όλα αυτά τα χρόνια, να βρίσκομαι στην προετοιμασία του ΟΦΗ κάθε καλοκαίρι είναι ότι θέλω να έχω την απόλυτη εικόνα από την καθημερινότητα του σε αυτό το σημείο του χρόνου. Είναι βασικό να ζεις στο ίδιο περιβάλλον με εκείνους που επιδρούν καταλυτικά στον οργανισμό του ΟΦΗ, να δεις όλα όσα δεν βλέπουν οι υπόλοιποι, να επικοινωνήσεις με τον κόσμο όλα όσα δεν θα μάθαινε αν δεν καλυπτόταν δημοσιογραφικά η προετοιμασία. Γιατί κάνω τον πρόλογο; Γιατί είναι απαραίτητος προκειμένου να αντιληφθεί ο κόσμος του ΟΦΗ πως όλα όσα βλέπει στην οθόνη του μέσα από τα φιλικά που δίνει το club, δεν προέρχονται από παρθενογένεση, δεν είναι αυτονόητα και κυρίως είναι πράγματα που δεν μπορούν να μείνουν στο χαρτί αν προηγουμένως δεν δοκιμαστούν στο γήπεδο.
Ότι διαβάζετε εδώ και καιρό σε ότι αφορά το τακτικό κομμάτι, φαντάζομαι πως έχετε αντιληφθεί ότι βγαίνουν σε μικρά κομμάτια του παιχνιδιού του ΟΦΗ, σε μια φάση όπου ο ίδιος αντιμετωπίζει ομάδες που είναι πανέτοιμες, που παίζουν στον χώρο τους και είναι ήδη έτοιμες ενώ εκείνος (όπως και όλες οι ελληνικές ομάδες) προσθέτει τώρα στοιχεία στο δικό του κομμάτι του παζλ.
Ο ΟΦΗ είναι ένα club που έχει ξεκάθαρες ποδοσφαιρικές ιδέες. Θα ζήσει και θα πεθάνει με τις δικές του ιδέες και όχι με των άλλων. Αυτό βέβαια δεν είναι πάντοτε καλό, όπως συνέβη το δίμηνο Φλεβάρης – Μάρτης, όμως τουλάχιστον είναι αντρίκειο, αρσενικό και κυρίως υγιεινό στον χώρο του ποδοσφαίρου αφού λείπουν οι οργανισμοί που έχουν ξεκάθαρη στόχευση σε αυτό που θέλουν να παρουσιάσουν αλλά αντιθέτως εμφανίζουν φιλοσοφίες που είναι σαν τις φυσαρμόνικες. Οι ιδέες του ΟΦΗ είναι δύσκολο να μετατραπούν σε πράξεις, ιδίως στην Ελλάδα όπου η λέξη υπομονή απουσιάζει από το λεξιλόγιο όλων μας, και σαφώς θέλουν κόπο και τρόπο. Μάλλον θέλουν περισσότερο κόπο και λιγότερο τρόπο. Όμως ο ΟΦΗ έχει και τα δύο στοιχεία.
Η συγκεκριμένη, φετινή, στόχευση του ΟΦΗ είναι κάτι ανάλογο με το καλακαίρι του 2019 μόνο που αυτήν την φορά θα είναι πιο κυνικό και ουσιαστικό. Οι ιδέες του ΟΦΗ εμφανίζονται μέσα στο γήπεδο όπως καλή ώρα απέναντι στην Φορτούνα: Επιθετικό πρέσινγκ, γρήγορη ανάκτηση της μπάλας, προσοχή στο build up και σωστή κυκλοφορία της μπάλας. Υπήρχαν στιγμές και χρονικές περίοδοι – κυρίως στο δεύτερο ημίχρονο – που ο ΟΦΗ έβγαλε αυτοματισμούς, φάσεις, του βγήκαν όλα όπως θέλει ο Νίκος Νιόπλιας. Σαφώς και υπήρξαν δυσκολίες όπως στο πρώτο ημίχρονο όπου από το ρίσκο του Σωτηρίου προέκυψε το δοκάρι και το γκολ του Χάνσον όμως αυτά είναι ζητήματα που λύνονται. Δεν είναι δυσεπίλυτα προβλήματα για τον Νιόπλια, ούτε για τον Σαμαρά. Αυτά είναι θέματα που λύνονται μέσα από την βελτίωση της φυσικής κατάστασης, την εισαγωγή κομματιών που θα απλουστεύσουν τα πράγματα όπως είναι ο Νέιρα, ο Τοράλ, ο Ναμπί – δηλαδή τρεις πρωτοκλασάτες επιλογές που χθες έλειπαν από την διάθεση του τεχνικού του ΟΦΗ.
Όμως είδατε και εσείς πως αυτό δεν υποχρεώνει τον Νιόπλια να αλλάξει τακτική, Επιμένει ορθώς στις αρχές που έχει θεσπίσει ο ίδιος και το club, στη νοοτροπία νικητή που είχε ως αποτέλεσμα να κυνηγούν οι παίκτες τις μπάλες έξω από το γήπεδο, να παίζουν με πάθος σαν να είναι επίσημο παιχνίδι και διάφορες άλλες λεπτομέρειες που μόνο όταν είσαι στο γήπεδο μπορείς να το αντιληφθείς για τον χαρακτήρα που χτίζεις εντός αγωνιστικού χώρου.
Οι ιδέες που θέλει να βάλει ο ΟΦΗ στο παιχνίδι του, αυτομάτως τον απελευθερώνουν από κάθε είδους – ποδοσφαιρικής – σκοπιμότητας, του δίνουν την δυνατότητα να τις εφαρμόσει όπως εκείνος θέλει μέσα στο γήπεδο και κυρίως να τις δημιουργήσει κατ’ αυτόν τον τρόπο που δεν θα του δώσουν βαρίδια στην προετοιμασία του αλλά ελεύθερα πόδια.
