Ο ΟΦΗ είναι ποδοσφαιρική ομάδα και όχι κάδος ανακύκλωσης

Η αγορά για τις ελληνικές ομάδες κινείται με συγκεκριμένο τρόπο και ο ΟΦΗ καλώς αποφεύγει τα ανακυκλώσιμα υλικά. Γράφει ο Μανώλης Σαρρής στο blog του στο Gentikoule.

Παρότι βρισκόμαστε στις αρχές του Ιούλη, τα παιδιά μας είναι υποχρεωμένα εν μέσω καύσωνα να κάνουν πάνω χεράκια και κάτω χεράκια στο ΒΑΚ, ο κόσμος αδημονεί για τις μεταγραφές. Υπό άλλες συνθήκες με καμία 40αρια ονόματα που έχουν γραφτεί στον τοπικό τύπο αλλά και τον αθηναϊκό, θα ήμασταν μια χαρά. Και εγώ μπορούσα να το παίξω αυτό το παιχνιδάκι, λίγο σάλτσα – λίγο φαντασία γράφω ένα όνομα που ουδέποτε έπαιξε για τον ΟΦΗ, νάτα τα κλικαρίσματα, νάτες και οι φαντασιώσεις του κόσμου. Ουδέποτε το έκανα, ουδέποτε το κάνει και ο ΟΦΗ.

Ο ΟΦΗ μετά από μια χρονιά που το κάζο αποφεύχθηκε στο παρά πέντε, θέλει να επιβεβαιώσει μέσα στο γήπεδο την αλλαγή του στάτους του σε αγωνιστικό επίπεδο. Μπορεί εκτός γηπέδων να λειτουργεί όπως λειτουργούν 4-5 ομάδες στην Ελλάδα όμως αγωνιστικά μετά τον εφιάλτη της προηγούμενης χρονιάς, χρειάζεται να αντιμετωπίσει με σοβαρότητα εκείνη που έρχεται. Οι απαιτήσεις του κόσμου έχουν ανέβει δικαιολογημένα, ο ΟΦΗ δεν είναι ο φτωχός συγγενής που έβγαιναν όλοι στα καφενεία για να μαζευτεί κανένα φράγκο και να έρθει παίκτης, οπότε η γκρίνια που προέρχεται και ως συνέπεια των μεγάλων λαθών, γίνεται – έως και σε κάποιον βαθμό – κατανοητή.

Είναι λογικό όταν από το 2009 έως και το 2018 – εννιά χρόνια φαγούρας από τα οποία, τα περισσότερα έχεις περάσει από κάθε χωριό και κωμόπολη της χώρας μας, να προσπαθείς να διαχειριστείς τα συναισθήματα σου για τα επόμενα χρόνια. Είναι λογικό λοιπόν για μια ομάδα που χαρακτηρίζεται από τον κόσμο της να υπάρχουν απαιτήσεις πως οι εφιάλτες της προηγούμενης εποχής έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και πως δεν θα επαναληφθούν ποτέ ξανά.

Τι θέλει ο οπαδός; Να βλέπει την ομάδα του να παίρνει παίκτες με πολύ καλό βιογραφικό, να σκέφτεται στο μυαλό του μια πλήρης ομάδα που τη νέα σεζόν θα επαναφέρει το όνομα της στο στάτους που της αναλογεί και κυρίως να βλέπει καλούς ποδοσφαιριστές.

Όμως η επιθυμία από την πραγματικότητα έχει μια μεγάλη διαφορά. Και μέχρι σήμερα (5-7) αν εξαιρέσουμε τον Ατρόμητο που χτίζει μια ομάδα με ισχυρό ελληνικό κορμό επειδή ο Σπανός αποφάσισε να ρίξει όλα τα λεφτά στην αγορά, οι υπόλοιποι δεν έχουν κάνει τίποτα απολύτως.

Φαντάζομαι πως αν ο ΟΦΗ ανακοίνωνε παίκτη από την Β’ – Γ’ Ισπανίας όπως έκανε ο Αστέρας, τα μπινελίκια θα έπεφταν σύννεφα. Όμως πρέπει να αντιληφθούμε όλοι μας πως ο ΟΦΗ, είναι ο ΟΦΗ. Το στάτους του και η δυναμική του στην Ελλάδα δεν έχει καμία σχέση με τους παραπάνω, στον ΟΦΗ αρκούν να γίνουν τα βασικά για να αποτελέσουν τα συστατικά μιας μηχανής που είναι σε ρυθμούς τούρμπο (κόσμος, ιδιοκτησία, διοίκηση) και να τρέχει στην ευθεία με 300 χλμ.

Ο ΟΦΗ είναι μια ομάδα που αγωνίζεται στην Ελλάδα. Μια χώρα που ποδοσφαιρικά στην υπόλοιπη Ευρώπη, την θεωρούν ποδοσφαιρική μπανανία που με εξαίρεση τα εκ. του ΟΣΦΠ, εύκολα παίκτες δεν μπορεί να προσελκύσει. Και αν προσελκύσει θα έρθει για να πάρει τα τελευταία ένσημα ή ένα καλό και μεγάλο τελευταίο συμβόλαιο. Δεν είναι τυχαίο πως πέραν του ΟΣΦΠ, ακόμα και οι υπόλοιποι “μεγάλοι” κινούνται σε πολύ ρηχά νερά.

Εγώ δέχομαι απόλυτα την επιλογή του ΟΦΗ να πάει σε επιλογές εκτός Ελλάδας. Παίκτες που θα έρθουν, θα είναι βασικοί, θα προσφέρουν κάτι διαφορετικό όπως το ’19 με την μεταγραφή του Σεμέντο και δεν θα πάει σε ανακυκλώσιμα υλικά όπως κάνουν οι περισσότερες ομάδες της Superleague.

Είναι δύσκολο να πείσεις έναν παίκτη να φύγει από ένα ανταγωνιστικό πρωτάθλημα για να έρθει στην Ελλάδα. Και αν τον πείσεις να έρθει με το δικό σου οικονομικό στάτους τότε αυτός, όπως συμβαίνει 9/10 περιπτώσεις, θα σε δει ως σκαλοπάτι, είτε να γυρίσει πίσω, είτε να τον δει κάποιος μεγάλος στην Ελλάδα και να τον τσιμπήσει μετά. Καλύτερο παράδειγμα από τον Σεμέντο δεν πρόκειται να υπάρξει. Ήταν τούρμπο για 4 μήνες, όταν το όνομα του άρχισε να ακούγεται για δεξιά και αριστερά, ήρθε η χαλάρωση και οι καλοκαιρινές διακοπές. Έτσι Σεμέντο δεν είδε κανένας το 2020, δανεικός ήταν – το ήξερε και ο ίδιος – οπότε είχε δέσει τον γάιδαρο του έτσι και αλλιώς.

Φέτος, αφού κατάλαβαν στον ΟΦΗ πως οι δανεισμοί δεν βγαίνουν σε καλό, αφού ο παίκτης δεν νιώθει σίγουρος για το μέλλον του, γνωρίζει πως ότι και να γίνει θα επιστρέψει πίσω, αποφάσισαν να πάνε σε κανονικές μεταγραφές με παίκτες που θα έρθουν για δύο και τρία χρόνια. Έτσι που το βλέπω εγώ και ο ΟΦΗ έχει τα δίκια του, μα χρόνος δεν έχει χαθεί όπως υποστηρίζουν οι περισσότεροι – ειδικά από την στιγμή που μέχρι το Σάββατο αναμένεται να σκάσουν τρεις μεταγραφές.

Το πρότζεκτ του ΟΦΗ, εμένα προσωπικά θα με χαλούσε σε μεγάλο βαθμό αν πήγαινε σε παίκτες που ανακυκλώνονται από την μια ομάδα στην άλλη της χώρας. Και εγώ επειδή έχω πλέον απαιτήσεις, δεν θα είμαι ικανοποιημένος να έρθει στο Ηράκλειο ένας ποδοσφαιριστής που νωρίτερα έχει παίξει στην Λαμία, τον Βόλο, την Καλλονή και έχει περάσει από τις μισές ελληνικές ομάδες. Θέλω φρέσκο αίμα, παίκτες με κίνητρα, που θα έρθουν όχι μόνο γιατί το χρήμα είναι το πρωτεύον χαρακτηριστικό τους αλλά γιατί θα θέλουν να κάνουν πράγματα πρώτα για την ομάδα που τους δίνει ένα άκρως ελκυστικό προϊόν και μετά για τους εαυτούς της.

Όμως η αγορά έτσι κινείται και κάποια στιγμή πρέπει να αρχίσουμε να το καταλαβαίνουμε και εμείς. Να ξέρουμε που είναι το μέγεθος του ΟΦΗ και να μην τον ρίχνουμε εμείς οι ίδιοι πιο κάτω από εκεί που βρίσκεται και εκεί που αξίζει να είναι.