Ο ψυχισμός του προπονητή του και το β’ 45λεπτο με τον Ατρόμητο

Το κάρμα είναι κακό πράγμα και αν το προκαλέσεις θα στο επιστρέψει κακήν κακώς. Μετά από τις ομορφιές του Σαββάτου ο ΟΦΗ έκανε το αυτονόητο. Γράφει ο Μανώλης Σαρρής στο blog του στο Gentikoule.

Παρότι όλη η Ελλάδα περίμενε το διπλό του Παναιτωλικού στα Γιάννενα, εγώ την Παρασκευή μάλιστα πρότεινα ποντάρισμα 300 ευρώ – εύχομαι να με άκουσε κάποιος και να έβγαλε λεφτά (κάτι ψιλά τα πήρα πάντως σε συνδυασμό με το Χ του Περιστερίου που έβγαζε μάτι από το 35′, είναι δύσκολο να το βλέπεις στο τέλος και να χρειάζεται να το αντιμετωπίσεις. Ο ΟΦΗ, σε αντίθεση με την πρεμιέρα των play out, όταν και μπήκε στον Βόλο επηρεασμένος από το διπλό της ΑΕΛ στην Ριζούπολη (αλήθεια τότε δεν υπήρχαν ομάδες που… σήκωναν τα πόδια;) σήμερα αντιλήφθηκε πως η νίκη του Παναιτωλικού μόνο σε καλό θα του έβγαζε. Γιατί ήξερε πως τα πράγματα είναι συγκεκριμένα, και μετά από αυτό το αποτέλεσμα, δεν θα του έφτανε ούτε η ισοπαλία στο Αλκαζάρ.

Ενδεικτικό του πόσο θετικά (εν τέλει) επηρεάστηκε ο ΟΦΗ από το διπλό στα Γιάννενα, είναι πως στο πρώτο 20λεπτο μέτρησα πέντε φορές που πάτησε στην περιοχή του Νάγκι. Κάτι σπάνιο για τον φετινό ΟΦΗ που το προσπαθεί αλλά δεν του βγαίνει. Το περασμένο Σάββατο, όταν η απογοήτευση ήταν στα ύψη λόγω του 1-1, έγραφα πως η εικόνα του δευτέρου ημιχρόνου με τον Ατρόμητο δεν ήταν εικόνα ομάδας που θα πέσει. Ναι μεν το αποτέλεσμα μετράει στο τέλος της ημέρας όμως ελπίζεις όταν βλέπεις και κάτι που σε κάνει να στηρίζεις το ηθικό σου. Όταν δεν βλέπεις τίποτα, φυσικό είναι να απογοητεύεσαι.

Η εικόνα του δευτέρου ημιχρόνου με τον Ατρόμητο δεν ήταν για να απογοητεύεσαι αλλά για να ελπίζεις. Ο ΟΦΗ, έγραφα μεσοβδόμαδα, πως είναι ομάδα που τηρεί στο ακέραιο όλα όσα μας έχει πει δημόσια ο προπονητής του. Όταν ο προπονητής του τηρεί το πλάνο του, δεν μπερδεύει τους παίκτες του, και γνωρίζει τι θέλει από την ομάδα του τότε και αυτή δεν θα τον προδώσει. Οι οκτώ βαθμοί στα πέντε ματς, που θα μπορούσαν να ήταν και δέκα – γιατί άξιζε να φτάσει σε αυτόν τον αριθμό – είναι ότι ακριβώς περιμέναμε από τον ΟΦΗ του Νιόπλια: Νίκες μέσα, βαθμοί έξω.

Ο ψυχισμός του προπονητή του με την εικόνα της ομάδας του, το γεγονός πως έκανε τον Φέστα να μην περιμένει τον τρόπο με τον οποίο παρέταξε τον ΟΦΗ, με ένα 3-5-2 απέναντι σε μια ομάδα που το μόνο που ξέρει να κάνει καλά είναι να αμύνεται και μετά αν βάλει γκολ από καμία γιόμα, το έβαλε και όλοι πίσω, ήταν και το κλειδί που ξεκλείδωσε το τρίποντο. Με τον Ντε Γκούζμαν να πατάει περιοχή, να δημιουργείται υπεραρυθμία στο κέντρο όπου εκτός των τριών κεντρικών χαφ, δεν υπήρχε επιλογή παρά μόνο η μπάλα να πάει στα άκρα – και εκεί έκλειναν τελείως οι χώροι, ήταν θέμα χρόνου να μπει το γκολ. Όπως και μπήκε με ακριβώς αυτόν τον τρόπο αφού ο Ολλανδός και πατάει περιοχή αλλά έχει και την ευστροφία να εκμεταλλευτεί τους κενούς χώρους που θα δημιουργηθούν στον άξονα.

Ο Νιόπλιας βλέποντας πως θα αντιμετωπίσει μια ομάδα που θα απειλήσει μόνο με γιόμες, σε 100 λεπτά αγώνα η ΑΕΛ έβγαλε μόλις μια φάση από συνδυασμό – όλες οι υπόλοιπες ήταν από σέντρες, γιόμες και πάει λέγοντας σε σημείο που Διαμαντής, Βούρος, Γιαννούλης πρέπει να πιάστηκαν τα κεφάλια τους σηκώνοντας τα ψηλά σε όλο το ματς ενώ ο ΟΦΗ δίχως δεύτερο καθαρά δημιουργικό χαφ, δίχως εξτρέμ, ήδη είχε πατήσει πέντε φορές την περιοχή του Νάγκι.

Οι ομορφιές που είδαμε το Σάββατο βρίσκουν, ειδικά όταν βλέπεις να γίνονται τόσο οφθαλμοφανέστατα, σε δικαιώνουν όταν είσαι καθαρός. Μπορεί να καθυστερήσει η δικαίωση αλλά στο τέλος θα σου το δώσει. Όπως και του ΟΦΗ, του το’ δώσε στην φάση της αποβολής του Γιαννούλη, που η ΑΕΛ έμεινε με 10 παίκτες λόγω του τραυματισμού του Γλυνού που εύχομαι να μην έχει κάτι σοβαρό. Το κάρμα σε δικαιώνει, όπως δικαίωσε τον ΟΦΗ και το ’19 με όλα όσα έγιναν και τελικά μπήκε το φάουλ του Ναμπί για να σωθεί η κατηγορία.

Μόνο που τώρα το κάρμα γυρίζει εις βάρος εκείνων που έπαιξαν περίεργο ρόλο από την έναρξη των play out, που δεν ντράπηκαν να βιάσουν την λογική μας και τη νοημοσύνη μας ενώ την ίδια ώρα εμείς καιγόμασταν για να μην πληρώσει στο τέλος η ίδια η ομάδα τα ολόδικα της λάθη που την έφεραν για να παλεύει με την παραμονή.

Το σημαντικό ψυχολογικό κέρδος του ΟΦΗ που είναι να σκέφτεται την δική του πάρτη και όχι το τι θα κάνουν οι άλλοι είναι τέτοιο που θα του δώσει και την απευθείας παραμονή. Γιατί κάθε βαθμός, από τους οκτώ, που έχει πάρει σε αυτά τα πέντε ματς τον πήρε με ιδρώτα και αίμα. Και όχι χαλαρά και… πασούλες στο κέντρο στο 93′.