Politica 89.8
Άλλη ομάδα με τόσα πάνω – κάτω μέσα στην χρονιά και με τόσα προβλήματα αγωνιστικά θα ήταν τώρα στον πάτο. Ο ΟΦΗ δείχνει να έχει το αντίδοτο. Γράφει ο Μανώλης Σαρρής στο blog του στο Gentikoule.
Η φετινή χρονιά φτάνει επιτέλους στο τέλος της. Η χρονιά της πανδημίας, του lockdown, της αγαμίας και πολλών άλλων παραγόντων που επηρέασαν τις ζωές όλων μας. Άλλωστε όταν στους 5 από τους 12 μήνες της χρονιάς είσαι μέσα στο σπίτι και δεν το κουνάς, τότε θα επηρεάσει και την σεξουαλική σου ζωή. Κατά συνέπεια, θολώνεις, δεν έχεις κρίση και ο καθένας αντί να ξεσπάει εκεί που… πρέπει, ξεσπάει μέσα από τα social media. Κάθε πονεμένος λογαριασμός στο Facebook είναι και μια αταλάντευτη ψυχή που ψάχνει να βρει το έτερον ήμισυ της. Κάνω αυτόν τον πρόλογο γιατί πάλι μετά από νίκη του ΟΦΗ είδα σχόλια που ειλικρινά προσπαθώ να τα ψυχολογήσω αλλά δεν το καταφέρνω. Ίσως είμαι μόνο δημοσιογράφος και όχι ψυχολόγος αλλά δεσμεύομαι πως θα κάνω σεμινάρια για να γίνω καλός και σε αυτόν τον τομέα.
Πάμε τώρα στο παιχνίδι του Αλκαζάρ για το οποίο δεν σας κρύβω ότι δεν είχα καλό προαίσθημα. Κάτι η εικόνα με τον ΠΑΣ, κάτι η ήττα με τον Απόλλωνα, κλονίστηκα λίγο αλλά ευτυχώς διαψεύστηκα. Αυτά τα πάνω – κάτω του ΟΦΗ και όλων των ομάδων που μπήκαν στην χρονιά, πλέον πρέπει να τα συνηθίσουμε. Όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούμε ότι κινούμαστε γύρω από την πιο περίεργη χρονιά του αθλητισμού, μετά το ’40, τόσο πιο γρήγορα θα σταθεροποιηθεί η ψυχική μας υγεία.
Στην φάση του ’94 χρειάστηκε να μπω σε στοιχηματική εταιρεία για να δω ότι τελείωσε το ματς, πριν ο Κουτσιαύτης σφυρίξει το τέλος, κάτι που δεν το είχα κάνει ποτέ μου. Άνθρωπος είμαι όμως και εγώ και λύγισα, συγχωρέστε με.
Στα του ματς, τελικά αποδείχθηκε πιο εύκολο από ότι αναμενόταν. Η ΑΕΛ με την αγωνιστική εικόνα της, μου προκάλεσε λύπηση και το έγραφα και στο live του αγώνα πως ακόμα και η ισοπαλία – με βάση την εικόνα του αντιπάλου του ΟΦΗ – θα ήταν ένα κακό αποτέλεσμα. Τελικά χρειάστηκε να σκοράρει ο Σβαρμπ για να ηρεμήσουμε λίγο αν και το λέω με βεβαιότητα πως ο ΟΦΗ θα έβαζε γκολ αργά ή γρήγορα.
Στο δεύτερο ημίχρονο ο ΟΦΗ ανέβασε την ένταση του, τα χαφ του – με επίκεντρο το πρέσινγκ των Μεγιάδο, Στάικου – οι γραμμές του βγήκαν πιο ψηλά και φαινόταν πως η άμυνα της ΑΕΛ που ήταν αργή θα δεχόταν μεγαλύτερη πίεση στην συνέχεια. Σε ένα ματς όπου ένα γκολ θα το έκρινε, αυτό που εγώ αναρωτιόμουν ήταν το τι εικόνα θα παρουσίαζε μετά το υπέρ του προβάδισμα. Και όμως, για πρώτη φορά στην φετινή σεζόν, ο ΟΦΗ έκανε μια άψογη διαχείριση, δεν απειλήθηκε καθόλου από μια ομάδα που ήξερε την σημασία του αγώνα και δεν δέχτηκε ούτε δείγμα φάσης μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο του αγώνα. Αυτό είναι μια κατάκτηση του παιχνιδιού που δεν την είχε μέχρι πρότινος.
Όπως επίσης το γεγονός ότι επέστρεψε ο Βούρος στην 11αδα είναι ένα άλλο χαρμόσυνο νέο γιατί η δική του εμπειρία αλλά και η αντίληψη που έχει ποδοσφαιρικά, προσφέρει σιγουριά στα μετόπισθεν και παράλληλα καθαρίζει το μυαλό του Γιαννούλη που δεν χρειάζεται να τρέχει παντού για να μαρκάρει όταν παίζει σε τετράδα πίσω. Ο δε Διαμαντής σε ρόλο λίμπερο όντως επιβεβαιώνει γιατί μοιάζει στον Τσινό.
Η παρουσία του Μεγιάδο του β’ ημιχρόνου, δίχως να βρεθεί στα περσινά του στάνταρ, αποδεικνύει γιατί στην καλή του μέρα είναι ένα από τα κορυφαία χαφ του ελληνικού πρωταθλήματος και όλοι πλέον ανυπομονούμε να γυρίσει σιγά – σιγά, κάτι που το θεωρώ σίγουρο.
Εκεί όμως που θέλω να καταλήξω είναι ότι ο ΟΦΗ με τα πάνω του και τα κάτω του, όπως όλοι βεβαία βγάζει αντίδραση. Άλλη ομάδα μετά την περσινή υπέρβαση της, με όσα έχει τραβήξει φέτος θα είχε λυγίσει. Δεν λυγίζει, δείχνει και αποδεικνύει πως η περίφημη “συναισθηματική σταθερότητα” του Σίμου βγαίνει και στην πράξη. Έξι μέρες μετά από το πρώτο μεγάλο στραπάτσο της χρονιάς, ο ΟΦΗ κατάφερε να βγάλει αντίδραση, να πάρει μια δικαιότατη νίκη αλλά κυρίως να βγάλει μέσα στο γήπεδο προσωπικότητα, χαρακτήρα και σκληράδα που τόσο πολύ έλειψε από τέτοια ανάλογα ματς. Είναι ένα δείγμα ότι έμαθε να αντιμετωπίζει τις δικές του δυσκολίες, τα προβλήματα που δεν τον αφήνουν να ηρεμήσει μιας και απλά να υπενθυμίσω πως δεν έχει αγωνιστεί πλήρης σε κανένα από τα 12 παιχνίδια του πρωταθλήματος.
Απ την εικόνα του ματς, φάνηκε ότι παίξαμε εναντίον της χειρότερης μέχρι τώρα ομαδας του πρωταθλήματος κι αν δεν το έβαζαν μόνοι τους, θα πήγαινε σε ισοπαλία το πιθανότερο… . Θετικό ότι δεν φάγαμε γκολ μετά από καιρό.. Ευτυχώς πήραμε το τρίποντο αλλά εγώ θα περιμένω το επόμενο σημαντικό ματς, απέναντι σε μια πολύ καλή ομάδα όπως ο Άρης, για να δω τις δυνατότητες μας και κυρίως το πάθος που θα δείξουν οι παικτες
Στο δεύτερο μισό διαφωνώ: Αφενός όσο κατεβαίνουμε με τα “δεύτερα” (το ποιος και τι (μπορεί να) φταίει, πιστεύω το χουμε υπερεξαντλήσει) δεν τίθεται θέμα απόδειξης δυνατοτήτων ή must win κόντρα σε οποιαδήποτε ομάδα και αφετέρου ούτε νομίζω ότι στην τωρινή ομάδα τίθεται θέμα πάθους (ή αντίστοιχα αδιαφορίας). Για να πω και την κακία μου, ο τελευταίος αδιάφορος που πέρασε χρονολογείται στην αρχή της σεζόν 18-19. Θέλουν (και το έχουν δείξει έστω και αν βγαίνει αρνητικά πχ με νευρά, άγχος) μέχρι εκεί μπορούν. Στο σκεπτικό του υπόλοιπου μηνύματός σου συμφωνώ: Εδώ που φτάσαμε και 5-0 να έπρεπε να χάσεις, αφού κέρδισες, αυτό μετράει. Δε σου βγαίνει η απόδοση ας σου βγει ο κυνισμός μέχρι να διορθώσεις τις ατέλειές σου.
Με δεδομένο πάντα ότι υπάρχει ακόμα πολύ δουλειά να γίνει και πολλά να διορθωθούν….
Δεν βελτιωθηκαμε καθολου. Νικισαμε μια Λαρισα αξιολυπητη που χανει απο μονη της. Μας λητρωσε η κακοτυχια αυτου του συμπαθεστατου φινλανδου οπως κι η ανικανοτητα αταλαντων παικτων οπως του καρναβαλου Πλατελα. Κατα τα αλλα ο ΟΦΗ ηταν για κλαματα με τον Στερζεον σε λαθος θεση και τον Λυμπερακη να κανει πολλα λαθη και φυσικα τον Σαρδινερο να παιζει χωρις τροφοδοτη .Χωρις Τσιλιανιδη, Νειρα, Ναμπι ο Σαρδινερο ειναι οπλο χωρις σφαιρες. Ο Σταικος δεν μπορει να ηγηθει. Με λιγα λογια απλα η Λαρισα ηταν χειροτερη απο’μας. Το ματς με τον Αρη μπορει να κερδιθει μονο με μια συνταγη, με τσαμπουκα. Και δεν ξερω ποιος θα ξεσηκωσει τους παικτες… ο Σιμος;;;
Ο Σίμος δεν έχει το χάρισμα να ξεσηκώνει τους παίκτες, δεν είναι ο τύπος του… Ο Σίμος είναι ο τύπος με την τετράγωνη λογική, που ούτε ενθουσιάζεται ούτε τα βάφει μαύρα… Μια φλατ κατάσταση… Το ματς με τον Άρη είναι πολύ δύσκολο να κερδηθεί, ειδικά με την άμυνα που έχουμε, ας μην παραμυθιαζομαστε, για να γίνει αυτό πρέπει στον Άρη να πάνε όλα στραβά και σε μας όλα βολικα… Ας ευχηθούμε να είναι η μέρα μας
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.ΝΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΑΣ ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΟ ΜΑΤΙ Η ΤΥΧΗ. ΚΑΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ.ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΘΡΙΑΜΒΕΥΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ..ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΟΝ ΟΜΙΛΟ ΝΑ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ..ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΩ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ…
Στα θετικά, η παρουσία οκτώ και με τις αλλαγές δέκα!!!!!!Ελλήνων παικτών που αν ήταν σε “μεγάλη” ομάδα θα το έγραφαν μια βδομάδα οι εφημερίδες, επίσης η απόδοση του Μεγιάδο και των κεντρικών μπακ.
Στα αρνητικά η απόδοση Λυμπεράκη και Ουές που έκαναν το χειρότερό τους παιχνίδι αν και είναι ταλέντα με παρόν και μέλλον, χθες απογοήτευσαν.
Όταν η ομάδα παίξει πλήρης θα δούμε ωραία πράγματα, υπομονή να φύγει το γα@#&νο το 2020.
Αν, για την ώρα, πρέπει να παίζουμε κατ’ αυτόν τον τρόπο προκειμένου να παίρνουμε τα 3ποντα, ας είναι! Αν δεν μπορείς να παίξεις καλό και πειστικό ποδόσφαιρο, δεδομένου των απουσιών, καλύτερα να είσαι κυνικός μπροστά και σφικτός πίσω. Παρ’ όλα αυτά, όπως γράφουν και τα παιδιά παραπάνω, δεν χρειάζονται πανηγύρια γιατί η ομάδα θέλει πολλή δουλειά ακόμη για να φτάσει τα στάνταρ που θέλουμε όλοι (συμπεριλαμβανομένων και των προπονητών, υποθέτω). Οπότε, το κεφάλι κάτω, δουλειά και υπομονή. Ο ΟΦΗ πρέπει (και μπορεί) να παίζει καλύτερο ποδόσφαιρο από αυτό που είδαμε χτες.
Καθε φορα που κερδιζουμε τα ιδια…θεοποιουμε την ομαδα και μολις χανουμε (μια αλλη μεριδα )την κααστρεφουμε….η αληθεια ειναι καπου στην μεση…εχουμε οπαδικο εμφυλιο χρονια τωρα στον οφη και δεν το καταλαβαινουμε
Έχεις δίκιο γενικότερα σε αυτό που λες. Παντού και πάντα υπάρχουν αυτά τα δύο “αντίπαλα” στρατόπεδα στους κόλπους των οπαδών μιας μεγάλης ομάδας, οπότε αυτή η αντίθεση δε χαρακτηρίζει μόνο εμάς. Βέβαια, τα σχόλια αυτού του άρθρου δεν τα λες ούτε διθυραμβικά ούτε καταστροφολογίες. Είναι η “μέση” που λες κι εσύ, η ισορροπία που χρειάζεται να έχουμε στην κρίση μας προκειμένου να γίνεται μια εποικοδομητική κριτική.
Το πόσο καλή δουλειά γίνεται τόσο από το τεχνικό επιτελείο. όσο και ειδικότερα από τον προπονητή Γιώργο Σίμο το βλέπουν και το αντιλαμβάνονται αυτοί που βλέπουν και καταλαβαίνουν από ποδόσφαιρο. Γιατί οι περισσότερες ομάδες στον κόσμο που θα είχαν τόσες πολλές ελλείψεις και σε τόσο βασικές θέσεις, θα είχαν καταρρεύσει, Απεναντίας ο ΟΦΗ είναι εδώ, είναι 6ος και παίζει και καλή μπάλα. Αν δε σε κάποια παιχνίδια δεν τον αδικούσε η διαιτησία, ποιος ξέρει σε ποιά θέση θα ήταν τώρα.
Πρώτος θα ήταν, αδερφέ…