Ο ΟΦΗ άθελα του αποκάλυψε τους “ποδοσφαιρικούς νταβατζήδες”

Όλοι εκείνοι που βγαίνουν και κατακρίνουν την σπουδαία κίνηση του ΟΦΗ είναι και οι πρώτοι που αφήνουν απλήρωτους τους παίκτες δίχως να σκεφτούν γυναίκες και παιδιά. Άθελα του ο ΟΦΗ εξέθεσε το χαμηλό επίπεδο των περισσότερων παραγόντων αυτών των κατηγοριών. Γράφει ο Μανώλης Σαρρής στο blog του στο Gentikoule.

Για αρχή ας κάνουμε μια ρεαλιστική σκέψη εργασίας, ως εργαζόμενοι που είμαστε: Οι γιορτές έρχονται, η χώρα λόγω της πανδημίας βρίσκεται σε οικονομικό κραχ και εκατομμύρια συνάνθρωποι μας προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα, μαζί με τις οικογένειες τους, με όσα παίρνουν. Ο κλάδος των ποδοσφαιριστών, ειδικά των μικρών κατηγοριών έχει πληγεί ανεπανόρθωτα. Χωρίς δουλειά από τον περασμένο Μάρτη, σε καθολικό lockdown από τα μέσα Νοέμβρη η Σούπερ Λιγκ 2 και η Football League βρίσκονται μπροστά από ένα οικονομικό κραχ. Εκείνοι που βρίσκονται στα όρια της ανέχειας δεν είναι άλλοι από τους ποδοσφαιριστές. Παιδιά που είχαν συμβόλαια από 10.000 και πάνω είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο πως εδώ και 40 μέρες δεν έχουν πάρει φράγκο και αν πήραν και πριν το Νοέμβρη είναι τζόκερ. Δεν μιλάω για όλους τους παράγοντες. Όμως η πλειοψηφία των παραγόντων, σε αυτές τις κατηγορίες έτσι πράττει.

Ας μην κοροϊδευόμαστε και να μιλήσουμε με λόγια σταράτα. Οι γελοίες αντιδράσεις που βλέπουμε από χθες είναι ένας γιατί η πρόταση του ΟΦΗ είχε μέσα τις λέξεις – κλειδιά: “ΠΣΑΠ – εγγυητής”. Να μιλήσουμε με λόγια ξάστερα. Εάν η πρόταση του ΟΦΗ δεν είχε μέσα την λέξη ΠΣΑΠ αλλά την λέξη “ΠΑΕ” ποιος θα έβγαινε να μιλήσει; Επίσης ποιος μπορεί να πει πως με τους παράγοντες του 1/2 ημίχρονο, τα λεφτά θα πήγαιναν στις τσέπες εκείνων που πονάνε, δηλαδή των ποδοσφαιριστών, και όχι κάπου αλλού;

Να μιλήσουμε με μπέσα και ειλικρίνεια λοιπόν. Αλλά από την άλλη, όπως γράφουν και οι τίτλοι τέλους στις ταινίες του σινεμά, όχι δεν υιοθετώ τα παραπάνω και οποιαδήποτε ομοιότητα παρατηρείται είναι προϊόν μυθοπλασίας και τίποτα άλλο.

Η πρόταση του ΟΦΗ, άθελα του – είμαι σίγουρος για αυτό – εξέθεσε και αποκάλυψε τους “ποδοσφαιρικούς νταβατζήδες” αυτών των κατηγοριών. Και όταν λέω για “νταβατζιλίκι” δεν εννοώ τίποτα άλλο από την συμπεριφορά, την λογική, την σκέψη και τη νοοτροπία των παραγόντων αυτών των κατηγοριών που είναι μόνιμη. Δεν γεννηθήκαμε ούτε από παρθενογένεση, ούτε φυτρώσαμε ξαφνικά. Αυτές τις κατηγορίες τις έχουμε ζήσει στο πετσί μας, είτε συμμετείχε ο ΟΦΗ – είτε όχι, και ξέρουμε τι πάρτι γίνεται κάθε χρόνο. Απλήρωτοι παίκτες μέχρι κεραίας, προσφυγές σε ομάδες της ΣΛ2 που διαγράφονται με απειλές, μπραβιλίκια και επισκέψεις σε σπίτια και πάει λέγοντας.

Ήρθε λοιπόν ο ΟΦΗ και τι είπε; Να συνδράμουμε όλες οι ΠΑΕ της ΣΛ 1 και να μαζευτεί ένα ποσό για να δοθεί στους παίκτες και τις οικογένειες τους ώστε να κάνουν κανονικές και ανθρώπινες γιορτές. Και βγαίνουν οι παράγοντες που το παίζουν θιγμένοι ενώ γνωρίζουμε ΟΛΟΙ πολύ καλά ότι τα φέσια σε αυτές τις δύο κατηγορίες είναι πιο πολλά και από τα κανόνια που έριξε ο Μπόμπολας στο κράτος.

Ο ΟΦΗ τους εξέθεσε κανονικά και με το νόμο. Κανένα δίκιο δεν έχουν όλοι αυτοί που φωνάζουν γιατί ξαφνικά το παίζουν θιγμένοι και παρθένες. Ούτε το ένα είναι, ούτε το άλλο. Αν ο ΟΦΗ δεν συμπεριλάμβανε και τον ΠΣΑΠ σε αυτήν την εξίσωση, θα φιλούσαν κατουρημένες ποδιές για να πάρουν τα λεφτά.

Όμως σε ένα διεφθαρμένο και βρώμικο πρωτάθλημα όπου αρκετοί παράγοντες εξ’ αυτών (και όχι όλοι φυσικά γιατί υπάρχουν άνθρωποι που είναι κύριοι και ματώνουν οικονομικά) παίζουν τουφεκιές όπως όταν ο Έλμερ Φαντ κυνηγάει τον Μπαγκς Μπάνι, τότε δεν μπορείς να τους έχεις μπέσα. Και εννοείται πως ο ΟΦΗ ορθώς θέλει τον ΠΣΑΠ σαν εγγυητή γιατί ο ΟΦΗ και ο κάθε ΟΦΗ δεν ξέρουν τι θα γίνουν τα λεφτά των 14 ΠΑΕ της ΣΛ 1, δεν γνωρίζουν αν θα πάνε απευθείας στους παίκτες και αυτά τα κροκοδείλια δάκρυα που βλέπω να ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια, είναι αντιπερισπασμός και τίποτα παραπάνω.

Δεν έχουν το παραμικρό δίκιο να φωνάζουν, τα θύματα αυτής της πανδημίας δεν είναι άλλα από τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές που είναι απλήρωτοι, ένας Θεός ξέρει πόσο καιρό, όπως επίσης μόνο ο ίδιος ο Θεός γνωρίζει αν θα τα πάρουν και ποτέ.

Οπότε αυτά που ξέρουν ας τα αφήσουν και να τα πουν αλλού γιατί κανένας μας δεν είναι χθεσινός, ούτε και μαλάκας. Όλοι ξέρουμε τι συμβαίνει σε αυτόν τον χώρο και τι παίζεται.

Αυτά.