Το ποδοσφαιρικό πρότζεκτ του ΟΦΗ και οι one night stand βραδιές

Τεχνικοί διευθυντές που αλλάζουν ανά εξάμηνο, προπονητές που είναι αναλώσιμοι και τελικά πρότζεκτ από πρότζεκτ διαφέρουν σαν την μύγα μες στο γάλα. Γράφει ο Μανώλης Σαρρής στο blog του στο Gentikoule.

Τι παρακολουθήσαμε αυτήν την εβδομάδα; Με λίγα λόγια: Την παταγώδη αποτυχία του ελληνικού ποδοσφαίρου στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις που είναι απόρροια της λειτουργίας των ελληνικών club. Οι λεγόμενοι “μεγάλοι” που όλο θέλουν να αναλώνονται σε εσωτερικές κόντρες και που κορδώνονται ανάλογα και με τον όμιλο media που τους στηρίζουν, όταν περνούν τα ελληνικά σύνορα παθαίνουν ναυτία. Το ποδόσφαιρο, όπως έχω γράψει και έχω πει τόσες φορές, δεν είναι πυρηνική φυσική αλλά αντιθέτως είναι ένα απλό άθλημα που όταν γίνονται τα απλά, τότε σε επιβραβεύει. Ο ΟΦΗ πέρυσι έκανε τα απλά, δημιούργησε μια ομάδα που είχε σταθερές, είχε μια σειρά στην λειτουργία της αλλά κυρίως δεν άλλαξε τίποτα καθ’ όλη την διάρκεια της χρονιάς σε  ότι έχει να κάνει με την φιλοσοφία που τον διέπει. Ασφαλώς και όταν κάτι ξεκινάει από το μηδέν, θα υπάρχουν οι κακές και μαύρες βραδιές.

Και ευτυχώς για τον ίδιο τον ΟΦΗ, αυτές δεν έλειψαν αλλά αντιθέτως υπήρξαν ξεκάθαρες και με στόμφο μάλιστα.

Γράφω πως ευτυχώς υπήρξαν για τον ΟΦΗ μαύρες και κακές βραδιές γιατί όταν ένας ποδοσφαιρικός οργανισμός έχει μάθει να έχει υπομονή στο έργο της, να λειτουργεί με υπομονετικότητα για το αύριο του τότε αυτός ο οργανισμός δεν πρόκειται να παρουσιάσει ποτέ κλυδωνισμούς. Το εσωτερικό της δεν πρόκειται ποτέ να κλυδωνιστεί από αποτελέσματα, ο πρόεδρος-ιδιοκτήτης δεν θα ζητήσει το κεφάλι του προπονητή, παίκτες δεν θα φύγουν μετά από μια και δύο ήττες και πάει λέγοντας. Για τον ποδοσφαιρικό οργανισμό του ΟΦΗ, οι κακές βραδιές και οι αποτυχίες του κάνουν καλό γιατί του δείχνουν τα λάθη του που θα τα διορθώσει και θα επιχειρήσει να τα λύσει χωρίς παροξυσμό και βιαστικές αποφάσεις.

Την ίδια ώρα δείτε απλά τι συμβαίνει στους υπόλοιπους. Τα ποδοσφαιρικά πρότζεκτ, μάθαμε τώρα την λέξη και την λέμε συνέχεια, στήνονται με μοναδικό γνώμονα το άμεσο κέρδος και τίποτα άλλο. Μόλις έρθει η πρώτη αποτυχία, αμέσως γίνονται αλλαγές, η δουλειά του προηγούμενου πετιέται στα σκουπίδια και το ρολόι ξαναδείχνει δώδεκα.

Διαβάζω δεξιά και αριστερά από τους συναδέλφους διαφόρων ομάδων την λέξη “πρότζεκτ”, αφού απορήσω με τον εαυτό μου αν την ήξεραν πριν την πρωτοπεί ο Γιάννης Σαμαράς μετά μου έρχονται στο μυαλό όλες οι αμερικανικές ταινίες με σκηνές one night stand όπου γυναικάρες μπαίνουν στα ξενοδοχεία κάνουν την κ@βλ@ τους και το πρωί μόλις ξυπνήσουν παίρνουν τα εσώρουχα τους, την κοπανάνε και τον ερωτύλο τον ξεχνούν μέσα σε δευτερόλεπτα. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Στην πρώτη αποτυχία ξεχνούν το ένα πρότζεκτ, πηδάνε στο επόμενο και πάει λέγοντας.

Η αποτυχία των ελληνικών ομάδων, άλλων μικρή – άλλων μεγάλη, αποδεικνύει πως το πρόβλημα βρίσκεται μέσα στα αποδυτήρια, τα γραφεία των διοικήσεων και ποτέ σε τρίτους. Δεν μπορεί να φταίει πάντα ο άλλος όταν με την πρώτη αφορμή φεύγει ο προπονητής, αλλάζει ο τεχνικός διευθυντής, παίκτες πάνε και έρχονται.

Γίνονται όλα σωστά στον ΟΦΗ; Σαφώς και όχι. Έχουν γίνει λάθη, θα ξαναγίνουν και μακάρι να μην σταματήσουν ποτέ να γίνονται. Γιατί ο ΟΦΗ θα βρει τον τρόπο να τα λύσει με καθαρά ποδοσφαιρικές αποφάσεις, χωρίς υστερίες και κυρίως με ποδοσφαιρικό πλάνο.

Θα βρεθεί κάποιος και θα πει ότι μια ομάδα ζει από τα αποτελέσματα. Σαφώς και ζει μέσα από τα αποτελέσματα όμως είναι μια παροδική ανάσα και τίποτα άλλο. Μια ομάδα ζει και θα ζει για χρόνια όταν έχει ένα ξεκάθαρο ποδοσφαιρικό πλάνο και όχι το μυαλό της σε ένα one night stand που το επόμενο πρωί θα έχει ξεχαστεί ήδη.