Τι να τον κάνεις τον γύρο αν δεν έχει τζατζίκι

Είμαι από εκείνους που τους αρέσουν τα καλά λόγια. Πείτε το λόξα, πείτε το έπαρσή και ναρκισσισμό, πολλά μπορείτε να το πείτε. Αλλά άλλο είναι να μένουμε στα ευχολόγια και άλλο να μην παίρνουμε νίκες. Γράφει ο Μανώλης Σαρρής στο blog του στο Gentikoule.

Το έχω καταγράψει πολλές φορές και πραγματικά το πιστεύω. Επειδή ως γνωστόν οι Ρωμαίοι που έζησαν την ζωή τους στο έπακρο και πέρα από τρομεροί γλεντζέδες για κάθε μορφής διασκέδαση, μόνο από ουσίες δεν είχαν εμπειρία, αλλά ήξεραν και γράμματα το είχαν πει χιλιάδες χρόνια πριν: “Τα γραπτά μένουν”, έτσι λοιπόν έγραφα και εγώ πως είχαμε γεμίσει από καλά λόγια, γιατί όντως τα άξιζε ο ΟΦΗ, αλλά δεν έπαιρνε τις νίκες. Με τον Ατρόμητο και την Πανάθα μέσα, τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ έξω. Μείναμε στα ευχολόγια ενώ στην πραγματικότητα ο ΟΦΗ άξιζε τουλάχιστον τους τριπλάσιους βαθμούς από τους δύο που πήρε σε αυτήν την τετράδα. Σαφώς και η νίκη επί του ΠΑΣ δεν κρύβει τα προβλήματα κάτω από το χαλάκι, ούτε το γεγονός ότι ο ΟΦΗ, κατ’ εμέ, αφενός παρουσίασε το χειρότερο πρόσωπο του στο πρωτάθλημα και αφετέρου πως οι Ηπειρώτες ήταν η καλύτερη ομάδα που παρατάχθηκε στο Ηράκλειο. Αυτό όμως δεν αναιρεί το γεγονός ότι ο ΟΦΗ είχε μια μέτρια έως κακή εικόνα που ευτυχώς, για αυτόν, δεν το πλήρωσε.

Όπως στα ματς που ενώ ήταν ανώτερος των αντιπάλων του, έμεινε με τα ευχολόγια, έτσι και κόντρα στον ΠΑΣ πήρε ένα ματς που θα σκάλωνε στο “Χ” αν ο Κάργας δεν έριχνε τον Νέιρα στο πιο κουτό πέναλτι που έχω δει στο Ηράκλειο από αντίπαλο του ΟΦΗ. Στην τελική, αυτό που μετράει είναι η νίκη και μέχρι αύριο, μαζί με το πρωινό και τον φρέντο εσπρέσο, θα έχει ξεχαστεί η εμφάνιση. Και πρέπει να ξεχαστεί η εμφάνιση από όλους εκτός από το club γιατί σε σχέση με τον Βόλο, η εικόνα ήταν ένα βήμα προς τα πίσω και όχι προς τα μπροστά.

Όμως επειδή έχω κουραστώ να διαβάζω ορισμένους haters πως ο ΟΦΗ δεν έχει νίκες μέσα στο 2020, έτσι και τώρα αφήνουμε στην άκρη τα stats και σκεφτόμαστε το αποτέλεσμα. Ο ΟΦΗ μέσα σε δύο αγωνιστικές πήγε στους 12 βαθμούς, έπιασε εξάδα – έστω και αν είναι από τους λίγους που έχει δώσει και τα 10 ματς του – αλλά αυτό που έχει σημασία είναι ότι ξεκινάει πάλι να νικάει και να νιώθει αυτό το συναίσθημα που τόσο πολύ είχε ανάγκη όλο το club.

Το συναίσθημα μου είναι ακριβώς το ίδιο με τον κεντρικό τίτλο του αγώνα: Μαθαίνει να κερδίζει και στην κακή του μέρα. Πόσα και πόσα ματς, τόσο πέρυσι (περισσότερο) – όσο και φέτος (λιγότερο) δεν πήρε αυτά που άξιζε; Πολλά; Πόσα ματς πήρε ενώ ΔΕΝ ήταν καλός; Δύο φέτος κόντρα στην Λαμία και τον ΠΑΣ Γιάννενα. Ναι, οκ υπήρξαν μεγάλα θέματα κόντρα στον ΠΑΣ, η έλλεψη έντασης στα χαφ του, η έλλειψη προσανατολισμού και απάντησης στο πρέσινγκ της ομάδας του Γιαννίκη όπως και ότι μετά την είσοδο του Σακόρ δεν μπόρεσε να γίνει απαιτητικός ως προς τα δικά του θέλω. Στην τελική μια ομάδα δεν παίζει μόνη της, ο ΟΦΗ πήρε μια νίκη απέναντι σε μια ομάδα που δεν έχασε στο Χαριλάου, στο Περιστέρι, από τον Ολυμπιακό στα Γιάννενα και έχασε στο Ηράκλειο.

Αυτό που μετράει στο τέλος είναι το τρίποντο και ο κόσμος θα θυμάται το αποτέλεσμα και όχι την εμφάνιση. Και εγώ όταν θέλω να φάω μια γυρόπιτα, αν την φάω χωρίς τζατζίκι, δεν θα την ευχαριστηθώ. Ναι μεν δεν θα πεινάω αλλά ο ουρανίσκος μου θα νιώθει τόσο άδειος όσο εκείνος του Ρατατούη στην παιδική ταινία.

Έτσι είναι και οι νίκες για μια ομάδα όπως ο ΟΦΗ που έχει μάθει και να παίζει καλό ποδόσφαιρο αλλά και να χορταίνει από τα θετικά αποτελέσματα. Οι εμφανίσεις θα ξεχαστούν από τον πολύ κόσμο γιατί μετρούν τα αποτελέσματα. Το ανάποδο, πρώτα την εμφάνιση και μετά το αποτέλεσμα, πρέπει να το σκέφτονται όλοι όσοι είναι εντός της ομάδας για να έρθει η βελτίωση που είπε και ο Σίμος μετά το τέλος του αγώνα.