Ένας αθλητικός τύπος που τους ενδιαφέρει τρεις ομάδες, το πολύ, και οι υπόλοιποι θεωρούνται ιθαγενείς. Και την ίδια ώρα να σου ζητούν να δώσεις και εξηγήσεις. Γράφει ο Μανώλης Σαρρής στο blog του στο Gentikoule.
Η κατάσταση έχει φτάσει στο αμήν. Είμαι από εκείνους που δεν πιστεύουν ότι υπάρχει κάποια αόρατη δύναμη που κυνηγάει τον ΟΦΗ. Ο οπαδός έχει δικαίωμα να λέει ότι θέλει, γιατί είναι οπαδός αλλά ο δημοσιογράφος οφείλει να αποφεύγει κάποια όρια. Δεν πιστεύω λοιπόν ότι υπάρχει κάποιος που κυνηγάει τον ΟΦΗ. Είμαι όμως από εκείνους που πιστεύουν ακράδαντα πως οι Έλληνες διαιτητές είναι οι χειρότεροι της Ευρώπης. Οι Έλληνες διαιτητές είναι άβουλα και μικρά ανθρωπάκια χωρίς καμία απολύτως προσωπικότητα. Μιλάμε για έναν χώρο όπου οι περισσότεροι που παριστάνουν τους διαιτητές είναι κάποια παιδιά που ήθελαν μικροί να γίνουν ποδοσφαιριστές, δέχτηκαν το μπούλινγκ στην προ – εφηβική ηλικία τους και επειδή είχαν ψώνιο με το ποδόσφαιρο κατέληξαν να γίνουν διαιτητές. Κατά καιρούς βγάζουν τα απωθημένα τους μέσα στα γήπεδα, άλλωστε πρέπει να είσαι πολύ βιτσιόζος για να γίνεις διαιτητής και να κάθεσαι να ακούς τα πάντα από τους πάντες.
Σε αυτήν την περίπτωση συγκαταλέγεται και ο Παπαδόπουλος. Μια περίπτωση διαιτητή που σίγουρα χρήζει έρευνας για να αποδειχθεί τι έχει στο μυαλό του. Ο ΟΦΗ έχει πάντως τον μαλακομαγνήτη. Αυτό είναι δεδομένο γιατί μέσα στην τελευταία 10ετια βρίσκει απέναντι του διαιτητές που έχουν απωθημένα είτε με τον σύλλογο είτε με κανέναν από την Κρήτη, και τον βαράνε. Την προηγούμενη πενταετία ήταν ο αλήστου μνήμης Λαμπρόπουλος από την Ηλεία που στο ματς με τον ΠΑΣ το 2011 είχε δώσει σέντρα μετά από δύο ώρες διακοπής, τώρα μας έκατσε ο Παπαδόπουλος.
Αλλά το εξοργιστικό είναι άλλο. Ότι μια ομάδα σαν τον ΟΦΗ δεν μιλάει ποτέ για την διαιτησία, σε σημείο να τα ακούει από τον κόσμο που δεν διαμαρτύρεται, και όταν το κάνει να βρίσκονται ορισμένοι γραφικοί να του κουνάνε το δάχτυλο σάμπως εκείνοι είναι άσπιλοι και αμόλυντοι. Τον ΟΦΗ τον έχουν “πιστολιάσει” τρεις φορές φέτος, ε κάποια στιγμή θα ερχόταν και η αντίδραση. Αλλοίωση αποτελέσματος υπήρξε και χθες και στην Τούμπα. Με τον Ατρόμητο το γκολ ήταν αντικανονικό αλλά ο ΟΦΗ το γύρισε το ματς και προηγήθηκε.
Όμως δεν γίνεται να σε δέρνουν και στο τέλος να μην μιλάς. Δεν υπήρχε περίπτωση μετά τα χθεσινά να μην υπάρξει αντίδραση. Και το γεγονός ότι αυτή η αντίδραση δεν ήρθε συντεταγμένα (όπως γίνεται σε άλλες ομάδες της Ελλάδας που με ένα χτύπημα του enter φωνάζουν για την διαιτησία οπαδοί, δημοσιογράφοι και διοικήσεις). Όχι ο ΟΦΗ δεν κάθεται να το κάνει αυτό και ούτε πρόκειται να το κάνει. Να δώσει γραμμή στα ΜΜΕ που ασχολούνται με το ρεπορτάζ του για να αρχίζουν να βαράνε τις καμπάνες.
Το “πιστόλιασμα” του ΟΦΗ του έχει στερήσει βαθμούς φέτος. Αυτή είναι η μια όψη του νομίσματος. Η άλλη είναι πως τα ΜΜΕ της Αθήνας πετάνε χαρταετό ή να το κάνω πιο εύκολο, απλά δεν ασχολούνται. Και θέλω να πω εδώ κάτι. Τα τοπικά ΜΜΕ (με τα καλά τους και τα κακά τους – αυτό είναι κάτι που δεν μπορείς να το αποφύγεις) έχουν ως σημαία τον ΟΦΗ. Βρίσκεται πάντα στο επίκεντρο των τοπικών ΜΜΕ. Τα εκτός Κρήτης τον θυμούνται μόνο για κάτι αφιερωματάκια ή όταν θέλουν να το παίξουν καλοί με την ΠΑΕ και να κάνουν τα pr τους. Τα αθηναϊκά ΜΜΕ βρίσκονται σε μια φάση με τον ΟΦΗ του στυλ “έλα μωρέ να ασχοληθούμε μαζί τους λιγάκι για να μην γκρινιάζουν”. Αυτό φάνηκε και μετά το παιχνίδι της Τούμπας όταν κανένα σάιτ δεν αναφέρθηκε στο πέναλτι μαρς του Μάτος στον Σαρδινέρο, φάνηκε και χθες που όλοι ασχολήθηκαν με τον Μπαράλες που η μοναδική φορά που έπιασε την μπάλα σε όλο το ματς ήταν για να την στήσει στην άσπρη βούλα.
Το δάχτυλο, λοιπόν, στον ΟΦΗ δεν μπορεί να το κουνήσει κανείς από αυτούς. Ούτε δημοσιογράφοι αλλά ούτε και πολύ περισσότερο διάφοροι τηλεδιαιτητές που κάνουν ότι κάνουν για να λένε στο τέλος πως είναι… αμμισθί. Το ότι ο ΟΦΗ πρεσβεύει το κάτι διαφορετικό, είναι δεδομένο. Το ότι ο ΟΦΗ δεν πρόκειται να καταφύγει ποτέ σε μεθόδους… μπούλινγκ όπως κάνουν άλλα ΜΜΕ και άλλες ΠΑΕ, πάλι είναι δεδομένο. Το ότι ο ΟΦΗ έχει μια μεγάλη δυναμική, πάλι είναι δεδομένο. Ο ΟΦΗ δεν έχει ανάγκη κανένα ΜΜΕ, αυτά έχουν ανάγκη τον ΟΦΗ.
Για να ξεκαθαριζόμαστε και να ξέρουμε τι λέμε.
Αλλά από αυτό το σημείο μέχρι να ζητούν και τα ρέστα είναι κάτι που πάει πολύ.
Πάλι καλά που ξύπνησε η διοίκηση και ο Σίμος από τον ύπνο τον βαθύ και κατέβηκαν απ το ροζ συννεφάκι αλλά δεν ξέρω μήπως ειναι ήδη αργα
ο Μπούσης και οι άνθρωποι που ασχολούνται με τον ποδοσφαιρικό ΟΦΗ, το πάνε πιστεύω καλά, Αν δούμε και παρατηρήσουμε σε όλες τις ποδοσφαιρικά προηγμένες χώρες, δεν διαμαρτύρονται για την διαιτησία (εκτός από κραυγαλέες περιπτώσεις), μετά από κάθε ματς, γιατί απαξιώνουν το προϊόν που ασχολούνται, τι νόημα έχει; Μόνο κατά την διάρκεια του παιχνιδιού κάποιοι προπονητές, ζώντας την ένταση του, το κάνουν, μετά όμως συνήθως τέλος. Να διαμαρτυρηθούμε δηλαδή για την διαιτησία, για να μας ευνοήσει στο επόμενο παιχνίδι; (γιατί αυτό γίνεται στην Ελλάδα). Μα στο επόμενο παιχνίδι ο αντίπαλος θα είναι άλλος. Θέλουμε εμείς να διαμαρτυρηθεί μια ομάδα για την διαιτησία και στον επόμενο αγώνα της να παίζει αντίπαλος με μας και να την ευνοείσει, επειδή την αδίκησε στο προηγούμενο;. Μα αυτό είναι άρρωστο πρέπει να αλλάξει. γιαυτό πιστεύω ότι ολοένα και περισσότεροι θα ακολουθήσουν το δρόμο του ΟΦΗ, είναι μονόδρομος, αλλοιώς μία από τα ίδια. Οι παράγοντες που βλέπουμε σε πολλές ομάδες (βλέπε Θεσσαλία), οι διαιτησίες που βλέπουμε, οι Κακοβαρούχες τηλεκριτικοί διαιτησίας και πάει λέγοντας. Ελληνικό ποδόσφαιρο σε όλο του το μεγαλείο. Και κάποιοι που ενδεχομένως τους αρέσει, ότι υπάρχει νομίζουν ότι η Διοίκηση κοιμάται. ΄Ημαρτον που λέει και ο Γεωργίου!!!!!!