Φτάνοντας στο τέλος της μεταγραφικής περιόδου αντιλαμβάνεται κανείς πως ο ΟΦΗ στήνει την δική του ομάδα και πως οι υπόλοιποι. Γράφει ο Μανώλης Σαρρής στο blog του στο Gentikoule.
Με την μεταγραφική περίοδο να φτάνει στο τέλος της, σιγά – σιγά, μιας και κοντοσιμώνει η ώρα που θα αφήσουμε πίσω μας το μεταγραφικό καλοκαίρι του 2020, μπορούμε να βγάλουμε εύκολα χρήσιμα συμπεράσματα για το πως χτίστηκε ο ΟΦΗ των επόμενων τριών – τεσσάρων χρόνων και πως οι υπόλοιποι.
Στο πιο έντονο, από κάθε άποψη, μεταγραφικό καλοκαίρι που πέρασε ο ΟΦΗ τα τελευταία χρόνια, είδαμε να γίνονται μεταγραφές, αγορές παικτών (Μεγιάδο, Σελίμοβιτς), επεκτάσεις συμβολαίων αλλά και μπόλικες αποχωρήσεις. Την ώρα που οι περισσότερες ομάδες του πρωταθλήματος στράφηκαν σε λύσεις δανεικών παικτών, είτε από την Ελλάδα – είτε από το εξωτερικό, ο αριθμός αυτός περιορίστηκε στον ΟΦΗ στον εξής ένα: Τον Σολίς από την Μπόκα Τζούνιορς.
Θα δούμε μάλιστα πως από την σεζόν 2018 – 2019 μέχρι και φέτος, ο αριθμός των δανεικών είτε έμενε ίδιος, είτε μειωνόταν μέχρι και φέτος που περιορίστηκε σε έναν μόλις. Το καλοκαίρι του 2018 όταν και ο ΟΦΗ επέστρεψε στην Σούπερ Λιγκ, πήρε δανεικούς τον Μεγιάδο (Τσακαρίτα) και τους Μιχόγεβιτς, Δεληγιαννίδη (ΠΑΟΚ). Πέρυσι, λόγω Μεγιάδο, ο αριθμός των τριών δανεικών παρέμεινε ο ίδιος (Μεγιάδο, Μάνος, Σεμέντο) και φέτος μετά τις αποχωρήσεις των Σεμέντο, Μάνου, την αγορά των δικαιωμάτων του Αργεντινού από την Τσακαρίτα, ήρθε και έδεσε ο Σολίς.
Τι δείχνει αυτό; Ότι μέσα σε έναν ακατάσχετο μεταγραφικό οργασμό για τον ΟΦΗ με 14 αποχωρήσεις (εκ των οποίων οι δύο αφορούν πωλήσεις), 13 μεταγραφές, επεκτάσεις συμβολαίων που έληγαν σε ένα ή δύο χρόνια, σε ένα ρόστερ, συνολικά, κοντά στους 30 παίκτες μόλις ένας είναι δανεικός! Και αυτός όχι από κάποια ομάδα άσημη αλλά από την Μπόκα Τζούνιορς.
Ο ΟΦΗ έδειξε πολύ νωρίς φέτος πως δεν σκοπεύει να επενδύσει σε δανεικούς παίκτες, ακόμα και από το εξωτερικό όπως ήταν η περίπτωση του Λισάντρο Σεμέντο αφού μια καλή παρουσία του σε συνδυασμό με το ότι τα δικαιώματα του θα ανήκαν αλλού, δεν θα προσέφεραν τίποτα άλλο στο club παρά μόνο μια καλή χρονιά.
Σαφώς και δεν έβλαψε την ομάδα η απόκτηση, ως δανεικού, του Λισάντρο Σεμέντο αλλά όταν χτίζεις μια ομάδα με άξονα τριετίας και τετραετίας τότε τα κέρδη που επιθυμείς να πάρεις είναι πολύ μεγαλύτερα κοιτάζοντας το βραχυπρόθεσμο χτίσιμο του ποδοσφαιρικού τμήματος σου και όχι να βγει μια χρονιά και όπως είναι να βγει!
Την ώρα που οι περισσότεροι σύλλογοι, και δεν μιλάω βέβαια για τα βαριά πορτοφόλια του ελληνικού πρωταθλήματος, φροντίζουν να πάρουν δανεικούς από όπου να’ ναι, ίσα – ίσα για να χτίσουν ομάδα μιας χρήσεως ο ΟΦΗ επενδύσει στο να χτίζει πάνω στο δικό του όνομα, να προσελκύει Έλληνες και ξένους παίκτες που είναι σε θέση να κάνουν την διαφορά αλλά και παράλληλα να αποτελέσουν έναν κορμό για τα επόμενα χρόνια.
Βλέποντας το ρόστερ που σαφώς είναι πιο γεμάτο από πέρυσι, με μεγαλύτερο βάθος σε σύγκριση με την σεζόν 2019 – 2020 αλλά και στο ότι μέσα στην επόμενη διετία θα ξεκινήσει η περισυλλογή των καρπών από τα τμήματα υποδομής του ΟΦΗ, είναι γεγονός πως ετοιμάζεται ήδη η ομάδα του 2023 και του 2024 και σε όλα τα επίπεδα μάλιστα.
Καλημέρα, ο ΟΦΗ κάνει βήματα μπροστά. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
Δε θα έλεγα με βεβαιότητα όμως ότι η ομάδα θα είναι ίδια για τα επόμενα 3-4 χρόνια.
Κάποιοι από αυτούς που πήραμε φέτος, μπορεί του χρόνου να τους πουλήσουμε και ας έχουν συμβόλαιο (όπως πχ ο Δεληγιαννίδης). Τίποτα δεν είναι σίγουρο.
Επίσης για Μπαλογιάννη, Γκαργκαλατζίδη, Διαμαντή έχει ακουστεί ότι ο ΠΑΟΚ μπορεί να τους πάρει πίσω οπότε θέλει με ένα ποσό 100-250.000 ευρό. Κατά πόσο στέκει αυτό, ξέρουμε;