Ας ξανασυστηθούμε: Με λένε ΟΦΗ…

Το 2019 φεύγει και ήρθα να σας συστηθώ σε όλους εσάς που είχατε ξεχάσει το όνομα μου. Γράφει ο Μανώλης Σαρρής για τα καλά που έρχονται και τα καλύτερα που θα έρθουν.

Παρότι είμαι ήδη 94 χρονών, είχατε ξεχάσει πως με λένε. Εδώ και μια 20ετια είχα εξαφανιστεί, με εξαίρεση κάποιες σποραδικές εμφανίσεις, σε δημόσιους χώρους. Αλλά όσο μεγαλώνω, γίνομαι καλύτερος σαν το παλιό καλό κρασί.

Το όνομα μου το είχατε ξεχάσει αλλά από πίσω μου κουβαλώ μια ολόκληρη ιστορία αλλά κυρίως έχω την τιμή, σε κάθε μου εμφάνιση, να κουβαλάω πάνω μου το νησί των αιώνων, την Κρήτη μας. Κάτω από την αγκαλιά μου έχω όλους τους Κρητικούς, όχι μόνο εκείνους που ζουν στο νησί μου αλλά και τους χιλιάδες απόδημους Κρήτες που βρίσκονται σε όλο τον κόσμο και διαιωνίζουν τις ιδέες μου, τα πιστεύω μου και όλα όσα πρεσβεύσω σαν ΟΦΗ.

Το όνομα μου κοντέψατε να το ξεχάσετε αλλά να που τον τελευταίο χρόνο σας το ξαναθυμίζω και σίγουρα θα το θυμάστε για χρόνια πολλά και δεκαετίες ολόκληρες. Ξέρω πως πίσω από την πλάτη μου με κοροϊδέψατε τα προηγούμενα χρόνια γιατί βρέθηκα πνιγμένος από την κρίση να περπατώ συνέχεια έξω από τα νερά μου. Με βρίσατε, με λοιδωρήσατε, με αγνοήσατε αλλά να’ μαι πάλι όρθιος και στέκομαι ξανά στα πόδια μου. Αν δεν τα μάθατε τα νέα, πλέον πέρασα και τις όχθες του Ατλαντικού φτάνοντας μέχρι το Σικάγο που πλέον έχω έναν πολύ σπουδαίο φίλο να με κρατάει, τώρα στα 84 μου χρόνια και όχι μόνο με έχει βοηθήσει να σταθώ στα πόδια μου αλλά να νιώθω ακόμα πιο νέος.

Είμαι ο ΟΦΗ που με είχατε χάσει τα προηγούμενα χρόνια αλλά επέστρεψα πιο ζωντανός από ποτέ. Και για να γίνει η επιστροφή μου, χρειάστηκε η βοήθεια των χιλιάδων παιδιών μου που δεν με άφησαν ποτέ μόνο. Από τα παιδιά μου πού ήταν μόνιμα στην θύρα 4 και το “πέταλο” μέχρι όλα εκείνα που με συνόδευαν παντού, σε αυτό το δύσκολο ταξίδι μου και τις περιοδείες μου ανά την Κρήτη και την Ελλάδα προκειμένου να παραμείνω ζωντανός. Από τα Ζωνιανά και την Επισκοπή Ρεθύμνου, μέχρι τα Καμίνια του Πειραιά, τις Ραφήνες και τον Άλιμο. Όταν εγώ ήμουν απογοητευμένος για το μέλλον μου, τα παιδιά μου ήταν εκεί για να με κρατήσουν ζωντανό και να με βοηθήσουν να σταθώ στα πόδια μου.

Το 2019 φεύγει, θα μπω τώρα στα 95 μου χρόνια (ημερολογιακά πάντα) αλλά σας σύστηνομαι ξανά: Είμαι ο ΟΦΗ και πάντοτε ήμουν ένας από τους μεγαλύτερους άνδρες της Ελλάδας. Ακόμα και στα δύσκολα μου χρόνια, παρέμενα μεγάλος γιατί με διέκρινε η ανεξαρτησία, η αξιοπρέπεια και όλα εκείνα τα συναισθήματα που πάντα χαρακτήριζαν έναν Κρητικό.

Την βρήκα και την κέρδισα την χαμένη μου περηφάνια κόντρα σε όλους τους δαίμονες που με κυνηγούσαν για χρόνια ολόκληρα και δεν με άφηναν να ηρεμήσω. Τώρα είμαι ξανά εδώ, δυνατός και ζωντανός.

Είμαι ο ΟΦΗ και τώρα αρχίζετε να με θυμάστε ξανά, να θυμάστε και να σέβεστε τα χρόνια της νιότης μου όταν περπατούσα και βροντοχτυπούσα τους δρόμους και όλοι εσείς κάνατε στην άκρη για να περάσω. Τώρα πλέον είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο πως το όνομα μου δεν θα το ξεχάσετε γιατί γίνεται δυνατότερο, πιο βροντερό και πάνω από όλα υπερήφανο.