Κοίτα Ευγένιε από εκεί ψηλά, γυρνούν όλα τα παιδιά σου…

Ένας, ένας τα παιδιά του Γκέραρντ επιστρέφουν εκεί που δοξάστηκαν για να υπηρετήσουν τον σύλλογο τους. Γράφει ο Μανώλης Σαρρής στο blog του στο Gentikoule.

Πρώτα τον περασμένο Οκτώβρη ήταν ο Γιάννης με τον Γιώργο Σαμαρά και τον Ηλία Πουρσανίδη. Στο μεταξύ ήταν και ο Νίκος Παπαδόπουλος. Παιδιά του Γκέραρντ όλοι τους, με ξεχωριστή σχέση ο καθένας εξ’ αυτών με τον μεγάλο δάσκαλο. Στην συνέχεια, ο “Παπ” έφυγε από τον ΟΦΗ αλλά ήρθαν στο Ηράκλειο δύο άλλα δικά του παιδιά. Ο Χάιμε Βέρα και ο Αλεσάντρο Ίσις. Εκείνοι έφυγαν, πήραν τον δρόμο της επιστροφής για την Χιλή αλλά και πάλι ήρθαν άλλοι.

Ο καλύτερος Έλληνας “λίμπερο” (όπως λεγόταν τότε ο στόπερ) την δεκαετία του ’80, ο Γρηγόρης Τσινός. Ο άνθρωπος που έφερε τον “Μίστερ” από την Ολλανδία και την Ρόντα και κατάφερε να τον κάνει εν τέλει Κρητικό. Γύρισε και ο Νιόπλιας, ο “δεύτερος προπονητής” μέσα στο γήπεδο του “Ολλανδού”. Και παράλληλα, παίκτες και παικταράδες που είχαν ζήσει τον Ευγένιο από κοντά, καθημερινά όπως ο Αδάμος και ο Πατεμτζής. Ο Δερμιτζάκης ο Μανώλης και ο Κώστας Σταυρακάκης όπως και ο Αλέξης Αλεξούδης.

Όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, “παιδιά” του Ευγένιου Γκέραρντ.

Ήταν “καρμικό” όταν το Νοέμβρη του 2017 σε εκείνο το μεγαλειώδες φιλικό που είδαμε μέσα στο γήπεδο παιχταράδες, και όχι μόνο του ΟΦΗ, που ξεκίνησε η αναγέννηση του συλλόγου. Κοντά δύο χρόνια μετά, ο ΟΦΗ έχει βάλει πλώρη για ψηλά και ο “Ολλανδός” από εκεί ψηλά, από την γειτονιά των αγγέλων θα κάθεται σε μια γωνιά, ανάμεσα στο καπέλο και το μπλοκάκι με τις σημειώσεις που κρατούσε, και θα βλέπει τα παιδιά του να επιστρέφουν ένα – ένα ξανά στην μεγάλη αγκαλιά του Ομίλου…