Στο τέλος θα κερδίσει η κανονικότητα

Ο φετινός ΟΦΗ ότι κέρδισε, το κέρδισε με το σπαθί του και δεν του χαρίστηκε τίποτα. Στο τέλος αυτό που επικρατεί είναι η κανονικότητα και όχι το ψέμα και το κάλπικο. Ο Μανώλης Σαρρής σχολιάζει στο blog του στο Gentikoule.

Υπάρχουν δύο πτυχές των όσων βλέπουμε από τον ΟΦΗ στα τελευταία παιχνίδια. Η μια αφορά την εικόνα που βγάζει η ομάδα στο γήπεδο και η άλλη τα αποτελέσματα. Δυστυχώς τα δύο δεν πάνε πακέτο στην ζωή συνεχώς. Άλλες φορές ναι και άλλες όχι. Άλλες φορές το “πακέτο” που θα σου βρίσκεται στην άλλη πλευρά της πόρτας, θα είναι κάτι που το περιμένεις καιρό και άλλες φορές θα είναι ένα “πακέτο” που θα το δεις, θα τρομάξεις και στο τέλος θα περιμένεις να σε σώσει η Βίκυ Χατζηβασιλείου.

Τι είδαμε λοιπόν στα τρία τελευταία παιχνίδια; Είδαμε έναν ΟΦΗ, που παρότι έχει κάνει μόλις τρεις νίκες στο πρωτάθλημα – αριθμός πολύ “φτωχός”, παίζοντας με αντιπάλους που σαφώς είναι ανώτεροι από εκείνον – τόσο ποιοτικά όσο και βαθμολογικά, αυτοί περιορίστηκαν σε ρόλο κομπάρσου. Ο Ατρόμητος εμφανίστηκε στο Ηράκλειο για ένα 30λεπτο, η Ξάνθη δεν ήρθε ποτέ από την Θράκη και η ΑΕΚ κέρδισε με ένα γκολ και τρεις φάσεις σε 93 λεπτά.

Ο ΟΦΗ έδειξε μια ποιότητα και μια κανονική ομάδα εντός των τεσσάρων γραμμών. Μια ομάδα που παρουσιάστηκε με αρχές μέσα στο γήπεδο, πήρε αρκετά από τον πάγκο (όπου σε άλλα ματς δεν είχε αυτές τις βοήθειες) και με τους παίκτες να γνωρίζουν για το τι πρέπει να κάνουν μέσα στο γήπεδο, ο ΟΦΗ τις απαξίωσε εντελώς. Σε μας όμως έμειναν οι 2 βαθμοί που πήρε σε τρία 90λεπτα. Αυτή ήταν η ουσία των πραγμάτων.

Πλέον με τον ΟΦΗ να υποδέχεται ομάδες, που είτε βρέθηκαν πάνω του από την βοήθεια των διαιτητών, είτε από δανεικούς που “ετσιθελικά” πήγαν σε αυτούς, που βρίσκονται στο ίδιο level με εκείνον – ήρθε η ώρα να κερδίσει το κανονικό ποδόσφαιρο. Ο ΟΦΗ, αν εξαιρέσουμε την φάση με τον Κυριακίδη κόντρα στον Παναιτωλικό, δεν έχει πάρει ούτε κουκούτσι φέτος. Ότι κέρδισε, το κέρδισε με το σπαθί του και αποτελεί την μοναδική ομάδα (πέραν βέβαια του ΠΑΟΚ) που έπαιξε στα ίσια και κέρδισε Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό. Ούτε τυχερός στάθηκε, ούτε πήρε την βοήθεια των διαιτητών για να τους κερδίσει. Έπαιξε ποδόσφαιρο, τους αντιμετώπισε στα ίσια και στο τέλος τους κέρδισε.

Το πρωτάθλημα για τον ΟΦΗ ξεκινάει την Δευτέρα. Καλώς ή κακώς, ο ΟΦΗ φέτος – βάσει της εικόνας που παρουσίασε στο γήπεδο – δεν είχε ρεαλιστικό στόχο να κερδίσει τον Ατρόμητο ή την Ξάνθη. Ρεαλιστικός του στόχος ήταν να κερδίσει την Λαμία, τα Γιάννενα, τον Λεβαδειακό, την Λάρισα και να τους βάλει από κάτω. Με δεδομένο ότι αν εξαιρέσεις τον πεσμένο Λεβαδειακό, οι εκτός έδρας ισοπαλίας αναδεικνύονται σε χρυσάφι γιατί, αυτομάτως, με νίκες ο ΟΦΗ και τα τρίποντα παίρνει και τους βάζω από κάτω σε περίπτωση ισοβαθμίας.

Ο ΟΦΗ του τελευταίου μήνα είναι μια εντελώς διαφορετική ομάδα. Ασφαλώς και έπαιξαν ρόλο οι προσθήκες που έγιναν όπου όλοι, με εξαίρεση τον Πέρσον, μπήκαν στην 11αδα και έδωσαν πράγματα. Λίγα ή πολλά, σε ατομικό επίπεδο, δεν έχει σημασία όμως έδωσαν αμέσως μια δυναμική στο ρόστερ του ΟΦΗ.

Το κανονικό ποδόσφαιρο που παίζει ο ΟΦΗ του τελευταίου μήνα είναι και η ελπίδα πως η φετινή χρονιά θα βγει όπως πρέπει και το καλοκαίρι θα χτιστεί με εντελώς διαφορετικές βάσεις.

Η κανονικότητα που ο ΟΦΗ αναδεικνύει στο μίζερο ελληνικό πρωτάθλημα, προσπαθώντας να κερδίσει τα παιχνίδια χωρίς “χάρτινες” αποφάσεις και διαιτητικές σφαγές, είναι και το στοιχείο που στο τέλος επικρατεί. Γιατί όταν εσύ φροντίζεις να πιστεύεις σε αυτό που κάνεις, τότε οι αντίπαλοι σου απλά θα έρθουν και θα υποταχθούν.

Ο φετινός ΟΦΗ δεν χτίστηκε σε άμμο (μιλώντας πάντα αγωνιστικά) ενώ δεν έχει και καμία σχέση με τους ανταγωνιστές του. Δείτε απλά τις ομάδες που κυνηγάει και θα καταλάβετε για το τι θέλω να πω. Η Λαμία είναι πάνω του γιατί είδε την διαιτησία να την παίζει 90-10 κόντρα σε Ατρόμητο, Απόλλωνα. Ο ΠΑΣ προς το παρόν παραμένει ζωντανός γιατί πήρε τον Μάνο (ενώ ο παίκτης έπρεπε να έρθει στον ΟΦΗ) και ήδη αυτός του χάρισε τρεις βαθμούς που υπό άλλες συνθήκες τώρα θα ισοβαθμούσε μαζί του.

Το ευτύχημα για τον ΟΦΗ είναι ότι εκείνος διατηρεί το δικό του δικαίωμα και να πιστεύει πως όλα εξαρτώνται από εκείνον και όχι από τρίτους. Εφόσον καταφέρει να πάρει τα παιχνίδια του “Γεντί Κουλέ” τότε δεν θα περιμένει στην γωνία για τίποτα και για κανέναν.