Politica 89.8
Θετικό ή αρνητικό το πρόσημο των επτά πρώτων αγωνιστικών; Ο Μανώλης Σαρρής σχολιάζει στο blog του στο Gentikoule αυτά που είδαμε και αυτά που έρχονται το 2017.
Αφού στην Ελλάδα πρωτοπορήσαμε και μέσα στην σεζόν 2016 – 2017 ο ΟΦΗ έδωσε μόνο επτά παιχνίδια πρωταθλήματος, τότε πρέπει να κάνουμε τον απολογισμό για αυτό το μικρό δείγμα της φετινής ομάδας. Ξεκινώντας βαθμολογικά, δεν θα αλλάξω γνώμη και θα πω ότι η μοναδική γκέλα που έκανε η ομάδα μέχρι τώρα, είναι η ισοπαλία με την Καλλονή. Άντε και η ισοπαλία με τον Κισσαμικό, μόνο και μόνο επειδή ο ΟΦΗ κέρδιζε μέχρι το 89′ και έχασε το τρίποντο μέσα από τα χέρια του. Ειδάλλως δεν θεωρούσα αρνητικό αποτέλεσμα την ισοπαλία. Ας όψεται όμως γιατί με πιάνει μελαγχολία όταν σκέφτομαι ότι αν ο ΟΦΗ είχε αυτούς τους τέσσερις βαθμούς, τώρα θα ήταν στο -1 από την κορυφή αντί για το -5 που βρίσκεται τώρα.
Ουσιαστικά, ο ΟΦΗ βρίσκεται στο -5 από την κορυφή γιατί εμφανίστηκε αφελής σε αυτά τα δύο παιχνίδια (πράγμα που δεν φάνηκε στα ματς με Καλλιθέα, Παναιγιάλειο) και είναι ένα δείγμα θετικό ότι η ομάδα προσαρμόζεται στις ιδιόρρυθμες απαιτήσεις της κατηγορίας.
Βλέποντας συνολικά τα μέχρι τώρα παιχνίδια του ΟΦΗ, θα δούμε ότι η ομάδα σκοράρει είτε γιατί έχει παίκτες με ατομικό ταλέντο που μπορούν να δώσουν το κάτι παραπάνω (Βουό, Όγκμποε, Μιλοσάβλιεβ), είτε γιατί δημιουργεί φάσεις – καρμπόν. Και αυτό το τελευταίο σημαίνει πάρα πολλά: Σημαίνει ότι η ομάδα δουλεύει πολύ στις προπονήσεις και δημιουργεί αυτοματισμούς εντός του αγωνιστικού χώρου που κάνουν σιγά – σιγά την εμφάνιση τους.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο ΟΦΗ σκόραρε με πανομοιότυπο τρόπο κόντρα σε Ηρακλή, Παναθηναϊκό αλλά και με τον Παναιγιάλειο. Διαγώνιες εναλλαγές του παιχνιδιού και άμεσα τελειώματα στις φάσεις. Ο Νιόπλιας δουλεύει πολύ στο τεχνικό κομμάτι και αυτό βγαίνει πάρα πολύ μέσα στον αγωνιστικό χώρο.
Οι μέχρι τώρα εμφανίσεις του ΟΦΗ δείχνουν ότι η ομάδα μπορεί να βάλει τις βάσεις μέσα από το “Γεντί Κουλέ”. Στο Ηράκλειο, εύκολα ή δύσκολα θα έρθουν οι νίκες και είναι γεγονός ότι καμία ομάδα δεν τρομάζει τον ΟΦΗ μέσα στην έδρα του. Όλα τα ματς ξεκινούν από τον άσο και βλέπουμε. Εκτός και αν συμβεί κανένα “ατύχημα”, όπως συνέβη στο ματς με την Καλλονή.
Ο ΟΦΗ είναι πραγματική ομάδα, το έχω πει πολύ πιο νωρίς και χωρίς τους παίκτες ονόματα που μπορούν να κάνουν την διαφορά όπως συμβαίνει για παράδειγμα στον Άρη. Ο ΟΦΗ κόπιασε πολύ για να γίνει ομάδα γιατί σε σχέση με την προηγούμενη σεζόν άλλαξαν πάρα πολλά στην βασική ενδεκάδα του, σχεδόν τα 9/11 είναι άλλοι ποδοσφαιριστές. Και αυτό όσο εύκολο φαντάζει, άλλο τόσο δύσκολο είναι για έναν προπονητή.
Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι ο ΟΦΗ δεν χρειάζεται πολλά πράγματα για να γίνει ακόμα καλύτερος. Εκεί που εστιάζω εγώ το πρόβλημα είναι στην πρόσθεση παικτών που θα παίξουν καταλυτικό χαρακτήρα, όχι τόσο λόγω της αξίας τους όσο λόγω του χαρακτήρα που θα δείξουν στην πίεση που ασκεί η “ασπρόμαυρη” φανέλα.
Όταν ο ΟΦΗ ενισχύθηκε τον Γενάρη προηγούμενων χρόνων πήρε παίκτες με προσωπικότητα που έκαναν την διαφορά. Τον Γενάρη του ’10 πήρε Κάλαϊτζιτς, Μπούρμπο, τον Γενάρη του ’11 πήρε Γεωργίου, Μπουλούτ, Καμπάνταη, Παπουλή, τον Γενάρη του ’14 πήρε το Ντουντού. Η έλευση τέτοιων ποδοσφαιριστών δεν είχε να κάνει τόσο με την αξία τους, όσο με την προσωπικότητα που έφεραν μέσα στα αποδυτήρια και μαζί με αυτό το στοιχείο, μπόλιασαν το ταλέντο τους και την ποιότητα τους ως παίκτες.
Θεωρώ ότι ο ΟΦΗ με λίγες αλλά καλές προσθήκες, δεν μπορεί να χάσει την άνοδο. Μαζί με την παρουσία παικτών με προσωπικότητα, θα ξεπεραστεί και αυτή η νωχελικότητα με την οποία παρουσιάζεται στα εκτός έδρας παιχνίδια. Το κλειδί στην δύσκολη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου είναι να βρεις παίκτες με προσωπικότητα και προσωπική αξία που θα δώσουν ακόμα μεγαλύτερη δύναμη στο όνομα του ΟΦΗ.
Εφόσον συμβεί αυτό τότε ο ΟΦΗ δεν χάνει την άνοδο…
