Όταν έχεις καλό προπονητή και πνεύμα νικητή…

Ο Μανώλης Σαρρής γράφει στο blog του στο Gentikoule τα δείγματα γραφής του νέου ΟΦΗ και την ελπίδα που δίνει η εικόνα και όχι το αποτέλεσμα.

Το χθεσινό παιχνίδι κόντρα στην ΑΕ Ηρακλείου κύλησε όπως και όλα τα υπόλοιπα που έχουν γίνει στο “Γεντί Κουλέ” την φετινή σαιζόν. Ο ΟΦΗ έβαζε γκολ όποτε ήθελε και στο δεύτερο ημίχρονο έκανε συντήρηση δυνάμεων θέλοντας να προφυλάξει και τους ποδοσφαιριστές του (είτε από κάποιες κάρτες – είτε από τραυματισμούς) εν όψει του αγώνα με την Κηφισιά την ερχόμενη Κυριακή. Το να σχολιάσουμε το παιχνίδι είναι μάλλον μια υπόθεση άνευ σημασίας καθώς δεν αντέχει κριτική το χθεσινό 90λεπτο.

Πάμε λοιπόν στα πιο σημαντικά στοιχεία που βγήκαν από την χθεσινή αναμέτρηση. Πρώτον και κυριότερο: Επιτέλους είδαμε τον ΟΦΗ – για πρώτη φορά την φετινή σαιζόν – (και δεν το γράφω μόνο λόγω Νιόπλια αφού το έχω επαναλάβει αρκετές φορές) να μην προσπαθεί να φτάσει στην αντίπαλη περιοχή με γιόμες και τσούκου – τσούκου παιχνίδι. Απέναντι σε μια ομάδα που ήρθε πάλι στο Ηράκλειο για να μην διασυρθεί, ο ΟΦΗ κατάφερε να την ανοίξει με σωστή ανάπτυξη και ορθολογικό τρόπο παιχνιδιού. Παίζοντας κυρίως από τα άκρα και με τις συνεχείς εναλλαγές παιχνιδιού, ο ΟΦΗ έδειξε πως πρέπει να παίζει μια ομάδα ανώτερου επιπέδου από αυτό που βρίσκεται τώρα.

Και όταν μια ομάδα έχει καλό προπονητή, τότε αυτό βγαίνει και μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Οι τρεις εβδομάδες κενού έδωσαν την δυνατότητα στο Νίκο Νιόπλια να δουλέψει όπως ήθελε με τους ποδοσφαιριστές του και αυτά βγήκαν μέσα στον αγωνιστικό χώρο, στην μεγαλύτερη διάρκεια του παιχνιδιού.

Καταρχήν ο Νίκος Νιόπλιας έκανε το αυτονόητο – και εδώ γελάμε γιατί δεν είχε γίνει ποτέ μέχρι τώρα – να παίξει ο Περογαμβράκης στην θέση του. Ο αρχηγός του ΟΦΗ δεν ήταν ποτέ δεξί εξτρέμ όμως έστω και από αυτήν την θέση είχε προλάβει να βάλει 10 γκολ στο φετινό πρωτάθλημα. Ο Νιόπλιας έκανε το αυτονόητο, τον έβαλε στην κορυφή της επίθεσης (εκεί όπου πρέπει να παίζει) και ο αρχηγός του ΟΦΗ έκανε ένα πολύ μεστό παιχνίδι. Σκόραρε, δημιούργησε και έσκασε τα αντίπαλα στόπερ.

Όπως επίσης έγινε και το αυτονόητο με τον Φραγκουλάκη. Να παίζει μπροστά από τα στόπερ, να φτιάχνει παιχνίδι και να είναι ένας από τους παίκτες (μαζί με τον Κιάσσο) που θα παίρνουν τις πρώτες μπάλες από το πρώτο μισό του γηπέδου για την σωστή μεταφορά του παιχνιδιού και όχι να γίνεται τρανζίσιον της μπάλας από τα στόπερ και τα μπακ που σε πολλές περιπτώσεις έψαχναν αμέσως τους μεσοεπιθετικούς.

Μικρά πραγματάκια και λεπτομέρειες που κάνουν την διαφορά σε ένα παιχνίδι όπου υπήρχε χαώδης διαφορά με τον αντίπαλο.

Όμως για εμένα το σημαντικότερο είναι η νοοτροπία νικητή που περνάει ο Νίκος Νιόπλιας στους ποδοσφαιριστές του. Και αυτό είναι το σημαντικότερο για τον ΟΦΗ που έπρεπε από την αρχή της χρονιάς να μπαίνει στα γήπεδα με αυτήν την ψυχολογία. Το είπε και ο Νιόπλιας μετά το τέλος του αγώνα: “Γιατί να μην κερδίσουμε την Κυριακή; Είμαστε η καλύτερη ομάδα με τους καλύτερους παίκτες”. Ενώ σε άλλες περιπτώσεις ακούγαμε ατάκες του στυλ “όλα τα παιχνίδια είναι κρίσιμα κτλ κτλ”. Με συγχωρείτε αλλά όταν είσαι ΟΦΗ όχι μόνο πας για τη νίκη αλλά το δηλώνεις και μια εβδομάδα νωρίτερα για να ξέρει ο άλλος τι τον περιμένει.

Και η νοοτροπία νικητή είναι το μεγαλύτερο ζήτημα που ορθώς το βάζει ο Νιόπλιας και πέραν όλων των άλλων έχει την δύναμη και τον χαρακτήρα να το περάσει σε όλους τους ποδοσφαιριστές του ΟΦΗ.