Αυτοί βγάζουν γλώσσα, εμείς τι κάναμε;

Ο Μανώλης Σαρρής επέστρεψε από την Ρόδο και γράφει στο blog του στο Gentikoule όλα όσα είδε, από κοντά, στο “Οικονομίδειο”.

Καταρχήν, θα ξεκινήσω ανάποδα την αναφορά μου για το παιχνίδι με τον Ιάλυσο. Το ότι πανηγύριζαν στο γήπεδο την ισοπαλία, λες και είχαν κερδίσει με 5-0 τα λέει όλα για την διαφορά δυναμικής μεταξύ των δύο ομάδων. Ενώ στον ΟΦΗ σιχτίριζαν που δεν κέρδισαν τον Ιάλυσο, στην ομάδα της Ρόδου πανηγύριζαν όλοι μαζί (κόσμος, προπονητές και παίκτες). Ένα το κρατούμενο και πάμε παρακάτω.

Όσον αφορά τις υπόλοιπες γραφικές φιγούρες που είδα στο γήπεδο, εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου, απαξιώ να ασχοληθώ. Για τους παίκτες του Ιάλυσου που έκαναν καθυστερήσεις από το πρώτο 10λεπτο του παιχνιδιού, για το δεύτερο ημίχρονο – παρωδία που ζήτημα να είδαμε 10 λεπτά μπάλας αλλά και για τους γραφικούς που πετούσαν μπάλες από όπου και αν έβρισκαν, τι σχόλιο μπορώ να κάνω; Τι σχόλιο μπορώ να κάνω για μια ομάδα που, η διαφορά δυναμικότητας της με τον ΟΦΗ είναι χαώδης, αμυνόταν επί 90 λεπτά και που μονίμως είχε 9 – 10 παίκτες πίσω από το κέντρο; Μια ομάδα που το μόνο που έκανε ήταν να πετάει την μπάλα και αν την κοντρολάρει ο Χατζηκοσμάς ή ο Κοιλιάρας τότε καλώς, σε διαφορετική περίπτωση την πετούσαν σαν την χειροβομβίδα.

Τι να πρωτοσχολιάσω που στην Ρόδο πανηγυρίζουν την ισοπαλία και κάνουν λόγο για “απαντήσεις” κτλ κτλ ενώ ο Ιάλυσος έκανε 1 ευκαιρία σε 90 λεπτά (!!). Και συνεχίζουν να πανηγυρίζουν και να απαντούν, και καλά, σε δημοσιεύματα του Gentikoule. Δεν πρόκειται να ασχοληθώ με την συμπαθή ομάδα του Ιάλυσου που είναι μια ομάδα συνοικίας και βέβαια το να την βάζουμε σε επίπεδο σύγκρισης με τον ΟΦΗ, είναι ότι πιο υποτιμητικό. Οι μεγάλες ομάδες έχουν φανατισμό, αντιμετωπίζονται κατ αυτόν τον τρόπο και προχωράνε μπροστά. Ένα δικό μας 90λεπτο, μια ζωή ολόκληρη για μια ομάδα της επαρχίας…

Όλα τα παραπάνω βέβαια δεν θα τα συζητούσαμε τώρα αν οι παίκτες του ΟΦΗ έκαναν κάτι καλύτερο από αυτό που είδαμε σήμερα. Επιμένω ότι το “Χ” δεν είναι αρνητικό αποτέλεσμα, το έχω γράψει από την προηγούμενη Κυριακή αλλά όταν παίζεις απέναντι σε έναν μέτριο αντίπαλο τότε οφείλεις να είσαι… ΟΦΗ. Τις δηλώσεις του Κώτσιου πρέπει να τις βάλουν και να τις ακούσουν πολλές φορές στα αποδυτήρια του ΒΑΚ και να καταλάβουν ότι η άνοδος δεν θα έρθει με την φανέλα και την ιστορία.

Όλα τα παραπάνω, δεν θα τα συζητούσαμε αν ο Πόποβιτς έκανε το 0-1 στο 4ο λεπτό σε μια ευκαιρία που δεν ήταν για την κλάση του.

Όλα τα παραπάνω δεν τα συζητούσαμε αν ο ΟΦΗ εμφανιζόταν στο γήπεδο στο πρώτο ημίχρονο. Ένας ΟΦΗ που επί 90 λεπτά αντιμετώπισε μια ομάδα που έπαιζε για να μην ηττηθεί και εκείνος έκανε ότι δεν έπρεπε να κάνει: Μεγάλες αποστάσεις στις γραμμές του, πολλά λάθη στην μεσαία γραμμή, ασύνδετος σε μεσαία γραμμή και επίθεση ενώ στο transition όταν έβγαινε στην αντεπίθεση ο Πόποβιτς έβγαινε μόνος ανάμεσα σε 3-4 αντιπάλους. 

Το γιατί συνέβη αυτό, πρέπει να το αναζητήσουμε αλλά το σίγουρο είναι ότι η εμφάνιση της Ρόδου δεν ήταν η καλύτερη. Στο πρώτο σοβαρό τεστ της φετινής χρονιάς και απέναντι σε μια ομάδα που το ρόστερ της δεν είναι για την πρώτη πεντάδα, ο ΟΦΗ είχε 90 λεπτά την κατοχή της μπάλας και δεν έκανε τίποτα για να δικαιολογήσει το όνομα και την ποιότητα που διαθέτει.

Και αφήστε στην Ρόδο να πανηγυρίζουν την κάθε ισοπαλία σαν τη νίκη. Να βγάζουν γλώσσα λες και αντιμετώπισαν τίποτα παιδάκια. Η λέξη εγωισμός είναι εκείνη που πρέπει να σκεφτούν καλά εκεί στον ΟΦΗ για να βρουν το αντίδοτο…