Δεν τα λέγαμε εδώ και καιρό;

Ο Μανώλης Σαρρής γράφει στο blog του στο Gentikoule για την πρώτη νίκη, την Κηφισιά που έχει λεφτά αλλά μέχρι εκεί, τον κόσμο, τον Μιλοσάβλιεβ αλλά και το σερί που πρέπει να τρέξει.

Λοιπόν, από την αρχή του καλοκαιριού τα είχαμε πει: ΟΠΟΙΟΥΣ αντιπάλους και αν έχει ο ΟΦΗ, όποιες ομάδες και αν αντιμετωπίσει όλα εξαρτώνται από εκείνον. Τα… “ατυχήματα” των δύο πρώτων αγωνιστικών, με βάση την εικόνα της Κυριακής, πολύ δύσκολα θα τα ξαναδούν τα μάτια μας. Μην γελιόμαστε, κακές εμφανίσεις θα έρθουν ξανά και αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν. Το θέμα είναι πως στα δύσκολα δεν πρέπει να γίνει ο ΟΦΗ χίλια κομμάτια αλλά να είναι ένα και δυνατό. Αδιάσπαστο, σκληρό και… ατσάλινο.

Την προηγούμενη εβδομάδα έγραφα ότι το φετινό restart του ΟΦΗ μπορεί να ξεκίνησε δύο αγωνιστικές αλλά δεν ήταν ποτέ αργά. Και όποιος το πίστευε, μάλλον δεν ήξερε από ποδόσφαιρο γιατί στην μπάλα όλα μπορούν να συμβούν. Η πρώτη νίκη ναι μεν ήρθε δύσκολα, αλλά ήρθε. Και αυτό είναι που μετράει. Τίποτα παραπάνω. Το έχουμε πει ξανά και θα το λέω συνέχεια μέχρι να το εμπεδώσουμε: Αν χρειαστεί να τελειώνουν όλα τα παιχνίδια με… μισό μηδέν, τότε ας τελειώσουν. Και ας έρθει στο τέλος η άνοδος. Το ματς θα μπορούσε να τελειώσει πιο νωρίς αν το άγχος έφευγε γρήγορα. Γιατί όπως και να έχει, όταν είσαι ΟΦΗ, ξεκινάς χωρίς νίκη το πρωτάθλημα και το πρώτο εντός έδρας ματς γίνεται παρουσία χιλιάδων θεατών τότε όπως και να έχει, τόσο η πίεση όσο και το άγχος είναι αναμενόμενα στοιχεία μιας ομάδας που κάνει πρωταθλητισμό. Έτσι, αν έμπαινε ένα γρήγορο γκολ τότε όλα θα άλλαζαν. Βλέπετε το συναίσθημα της επιβίωσης από αυτό της χαράς έχουν τόσο μικρή αλλά και τόσο μεγάλη απόσταση. Ακόμα και ο τρόπος που ο ΟΦΗ αμύνθηκε στο τελευταίο 10λεπτο, έδειχνε ένα άγχος για να κρατηθεί αυτό το 1-0.

Όσον αφορά την Κηφισιά, αν αυτή η ομάδα λέγεται “δεύτερο φαβορί” τότε δεν θέλω να σκέφτομαι το επίπεδο των υπόλοιπων ομάδων. Απλά, η Κηφισιά δεν μου γέμισε το μάτι. Κοίταξε περισσότερο το μηδέν, ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο το μόνο που την ενδιέφερε ήταν να μην δεχτεί γκολ και από επιθετικές αρετές έδειξε μεγάλη απειρία (σε προσωπικό επίπεδο) αλλά και γενικά φτωχή ομάδα σε ταλέντο και ποιότητα. Την επόμενη φορά, να μην ξεχάσουν να ποιον σύλλογο θα αντιμετωπίσουν γιατί ο σεβασμός έχει και τα όρια του. Καλή η εμπιστοσύνη στις δυνατότητες αλλά… είπαμε κιόλας. Εδώ είναι Κρήτη, εδώ είναι “Γεντί Κουλέ”.

Πάμε στην παρουσία του κόσμου. Δεν σας κρύβω ότι λίγο πριν την σέντρα του αγώνα, έβλεπα την εικόνα στις εξέδρες του γηπέδου και στενοχωριόμουν. Όμως, όταν ξεκίνησε το ματς, ο κόσμος (δεδομένης της πίκρας που υπήρχε) ήταν αυτός που έπρεπε να είναι – αν και μπορούσε να είναι περισσότερος. Δεν πειράζει στο επόμενο. Η ομάδα θα τον σπρώχνει και εκείνος θα έρχεται ακόμα περισσότερος.

Όσον αφορά τον Μιλοσάβλιεβ που διαβάσατε πρώτοι και στο Gentikoule, νομίζω ότι είναι φανερό από πλευράς διοίκησης, να γίνει το κάτι παραπάνω στο φινάλε της μεταγραφικής περιόδου. Ο Σέρβος είναι παίκτης επιπέδου Σούπερ Λιγκ και εφόσον πάνε όλα καλά και υπογράψει τότε ο Γκουλής θα έχει βάλει στο ρόστερ του έναν ποδοσφαιριστή με 38 συμμετοχές τους τελευταίους 18 μήνες και επιπλέον παίκτη που είναι ΠΑΝΕΤΟΙΜΟΣ αφού έχει κάνει προετοιμασία και μετράει ήδη 1 συμμετοχή στο φετινό πρωτάθλημα.

Για επίλογο θέλω να επισημάνω κάτι: Από το καλοκαίρι έγραφα και έλεγα πως το πιο σημαντικό στοιχείο του φετινού ΟΦΗ είναι η διατήρηση των χαμηλών τόνων για ένα πρωτάθλημα που δεν το γνώριζε κανένας μας. Από την διοίκηση και τους παίκτες, μέχρι τους δημοσιογράφους και τον κοσμο. Αυτές οι τρεις αγωνιστικές αποδεικνύουν πως ο ΟΦΗ χρειάζεται να προσαρμοστεί με τα θέλω και τα πρέπει της κατηγορίας. Ένα γκολ στο 90′ και… γεια σας. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Για αυτόν τον λόγο, από εδώ και στο εξής ο ΟΦΗ χρειάζεται να τρέξει ένα μεγάλο σερί νικών που θα φέρει στην ομάδα το κάτι παραπάνω και παράλληλα θα στείλει το μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση για την έναρξη της αντεπίθεσης του…