Το πάθημα του 2009 να γίνει μάθημα το 2015

Δύο restart έχει επιχειρήσει ο ΟΦΗ την τελευταία εξαετία. Ένα το καλοκαίρι του 2009 και ένα το φετινό. Ο Μανώλης Σαρρής γράφει στο blog του στο Gentikoule.

Το φετινό καλοκαίρι έχει αρκετές ομοιότητες με εκείνο του 2009 όταν και ο ΟΦΗ επιχειρούσε το πρώτο restart της νεότερης ιστορίας του. Και εκείνο το καλοκαίρι υπήρχαν στο διοικητικό ρόστερ του επιχειρηματίες υψηλού βεληνεκούς, το ίδιο συμβαίνει και τώρα. Η απειρία εκείνης της διοίκησης έφερε τον ΟΦΗ μπροστά στην απώλεια της ανόδου αλλά και στην απαρχή της οικονομικής καταστροφής που θα ακολουθούσε μέσα στα επόμενα χρόνια. Τα “ράβε – ξήλωνε” του ρόστερ εκείνης της χρονιάς ήταν σχεδόν σε καθημερινή βάση με παίκτες που ξεκινούσαν προετοιμασία και στην συνέχεια αποχωρούσαν με κορυφή όλων την αποπομπή του Λεοζίνιο για να έρθει ο Ρώσος Μπουτ.

Ομοίως και φέτος, ο ΟΦΗ έχει την τύχη να διαθέτει παράγοντες με ονόματα που είναι πολύ “βαριά” για την κοινωνία του Ηρακλείου, δεν χρειάζεται να αναφέρω 1 ή 2 γιατί θα αδικήσω τους άλλους, όμως γίνεται κατανοητό ότι και τώρα υπάρχει μια απειρία.

Το ευχάριστο είναι και το βλέπω με μεγάλη ικανοποίηση μπορώ να πω είναι πως φέτος απουσιάζει η αλαζονεία, η έπαρση και ο τρόπος με τον οποίο ο ΟΦΗ ετοιμάζεται να μπει στο πρωτάθλημα. Παρότι είναι φαβορί και το γνωρίζουμε όλοι μας ότι οποιοσδήποτε άλλος στόχος πέραν της ανόδου θα είναι μια καταστροφή, φέτος στον ΟΦΗ το πάνε διαφορετικά το γράμμα. Και με πολύ χαμηλότερους τόνους από τότε.

Και είναι σημαντικό για τον ΟΦΗ το γεγονός ότι δεν υπάρχει έπαρση ή αλαζονεία για τη νέα χρονιά. Το μόνο που λείπει από τον ΟΦΗ είναι να παλεύει με τον εαυτό του για να αποδείξει το αυτονόητο: Ότι είναι καλύτερος και αυτό το πλεονέκτημα θα το κερδίσει μόνο με την φανέλα του ή τον κόσμο του.