Ένα χαμογελάκι έσκασε στο χειλάκι μου…

Είσαι 15 χρονών και 20; Έχεις ζήσει την πρώτη σου καψούρα και τον πρώτο σου νεανικό έρωτα. Είσαι 30 και 45 χρονών με οικογένεια και παιδιά; Έχεις κάνει οικογένεια και σκέφτεσαι μόνο αυτή. Αλλά σαν τον πρώτο έρωτα της ζωής σου που θέλει ένα χέρι βοηθείας δεν είναι τίποτα άλλο. Γράφει ο Μανώλης Σαρρής στο blog του στο Gentikoule.

Αυστηρή προειδοποίηση: Είναι ένα κείμενο για τους καψούρηδες και τους ερωτευμένους του ΟΦΗ. Σαν ερωτικό γράμμα που στέλνουν στην πρώτη μας γκόμενα και δεν ξέρουμε τι και πώς να της γράψουμε.

Ανοίγω το σάιτ της ΕΠΟ και βλέπω την ανακοίνωση για την κλήρωση του πρωταθλήματος της Γ Εθνικής. Και συνειδητοποιώ ότι είμαστε και εμείς εκεί. Ναι, ο ΟΦΗ θα παίζει στο παρατημένο, διαλυμένο και με πολλά στησίματα, πρωτάθλημα της Γ Εθνικής. Δεν έδωσα σημασία, έκλεισα την καρτέλα και συνέχισα να δουλεύω. Έλα όμως που δεν μου φεύγει από το μυαλό: ΟΦΗ – Γ Εθνική.

Πήγαινα στα φιλικά, πήγα Τυμπάκι και Περιβόλια, πήγα στην πρώτη συγκέντρωση αλλά ο παλμός, η εξέδρα και τα συνθήματα με άφηναν να ταξιδεύω. Έλεγα «ΟΦΑΡΑ» και προχωρούσα. Ότι με έχει πιάσει μια κατάθλιψη, με έχει πιάσει. Δεν σας το κρύβω και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας.

Ειδικά όταν έγραψα την είδηση ότι θα παίξουμε με τον Ποσειδώνα, και στο «Γεντί Κουλέ» μάλιστα, τότε με πήρε από κάτω.

Έριξα λίγο νερό στο πρόσωπο μου, ήρθα στα ίσια μου και σκέφτηκα. Ναι είναι κατάντια να παίζει η ομάδα σε αυτές τις διοργανώσεις αλλά τον πρώτο έρωτα δεν τον πουλάς. Ούτε πρόκειται να τον ξεχάσεις, όσα χρόνια και αν περάσουν. Και ας έχεις γνωρίσει άλλες 10 γκόμενες, ας έχεις παντρευτεί και ας έχεις κάνει παιδιά. Την πρώτη γκόμενα και τον πρώτο έρωτα σου δεν τον ξεχνάς ποτέ.

Έτσι είναι και εμένα ο ΟΦΗ. Ο πρώτος έρωτας, το πρώτο σκίρτημα στην ζωή μου. Εκεί που ανέβηκα στα 10 μου για να μπω στο γήπεδο, εκεί που στα 14 μου παρακαλούσα τον άγνωστο, έξω από την θύρα 8, με το παιδί του για να με περάσει μέσα στο γήπεδο γιατί δεν είχα εισιτήριο – «έλα θείε πάρε και εμένα μαζί και πες ότι είμαι γιος σου».

ΟΧΙ, εγώ αυτόν τον έρωτα και αυτήν την «γκόμενα» δεν θα την προδώσω. Εκεί, στα ξερά, στα πλαστικά και όπου στο διάολο πάει να παίξει, θα είμαι μαζί της. Θα την ακολουθώ πιστά για να της δείξω πως όσα χρόνια και αν περάσουν δεν θα την ξεχάσω.

Ένα χαμογελάκι έσκασε στο χειλάκι μου όταν έμαθα ότι το πρωτάθλημα ξεκινάει στις 27 του Σεπτέμβρη. Ξανά ΟΦΗ ρε αρρώστια! Μέσα στο γήπεδο, η φωνή της 4, τα δίχτυα που θα σπαρταράνε, ο ύμνος που θα παίζει πριν την σέντρα.

Τίποτα άλλο θέλετε εσείς;