ΚΙ ΟΜΩΣ ΕΙΣΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΔΩ…

Ο Αντώνης Καμπιτάκης γράφει στο blog του στο Gentikoule για τον 1 χρόνο δίχως τον Στεφανή και του στέλνει το δικό του γράμμα.

Πέρασε κιόλας ένας χρόνος Στεφανή, κι όμως σαν να μην πέρασε μια μέρα, πήγες και εσύ να βρεις όλα τα παλικάρια που «ανέβηκαν» ψηλά, να ενισχύσεις και εσύ με τον δικό σου τρόπο και την δικιά σου ψυχή την Θύρα 4 δίπλα σε όλους όσους μας άφησαν νωρίς.

Ώρες ώρες μοιάζει με ψέμα, μια κακόγουστη φάρσα όλο αυτό το σκηνικό εκεί ψηλά.

Άδικο πέρα ως πέρα. Πως είναι δυνατόν να φεύγουν τόσο νέοι άνθρωποι; Πως είναι δυνατόν όλη αυτή η κακοδαιμονία; Άδικο και πάλι άδικο.

Ποτέ δεν μπόρεσα να μιλήσω για σένα. Ίσως γιατί όταν μιλάς για αδέρφια και για τέτοια πράγματα δεν είναι εύκολο να είσαι αντικειμενικός. Όπως και με το Θοδωρή,

2 παιδιά με το κοινό χαρακτηριστικό της αγάπης προς τον ΟΦΗ.

Αγώνες και οι 2, για να δείτε τον ΟΦΗ μας εκεί που του αξίζει, κοινή μοίρα και κατάληξη, αφήνοντας όμως παρακαταθήκη σε όλους εμάς τους αγώνες και ένα δυνατό και καθαρό πάνω από όλα σύνδεσμο.

Και αν κάτι μου άφησε όλο αυτό το σκηνικό ήταν η γνωριμία και η φιλία με ένα άτομο που άκουγε, συζητούσε ψαχνόταν.

Καλά να περνάς εκεί πάνω φίλε και χαιρετίσματα από όλους μας…

Και μην ξεχάσετε την Δευτέρα δυνατά όπως όλοι σας ξέρετε…

Όσοι θελήσετε την Κυριακή στις 8.30 την Κυριακή στον Αι Γιάννη στην Κνωσού ελάτε να χαιρετίσουμε άλλη μια φορά το Στεφανή…