Politica 89.8
Σε μια ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ – ΠΟΤΑΜΟ, ο Αλέξης Τσακιρίδης μιλάει στο Gentikoule και συγκλονίζει με όσα λέει για την παρουσία του στον ΟΦΗ με τον οποίο βρέθηκε από την Γ’ Εθνική στην Α2. Ο «Τσάκι» αποκαλύπτει άγνωστες λεπτομέρειες από την παραμονή του στην Κρήτη και στέλνει το δικό του μήνυμα στον κόσμο του ΟΦΗ!
Ίσως, ο τίτλος να κρίνεται υπερβολικός – μιας και η παρουσία της οικογένειας Ξημέρη, του Στέφανου Δέδα αλλά και ΟΛΩΝ των παικτών που πέρασαν από τον ΟΦΗ ήταν καταλυτική – όμως ο Αλέξης Τσακιρίδης ήταν εκείνος που ξεσήκωσε τον κόσμο της ομάδας, έγινε ΕΝΑ μαζί τους με αποτέλεσμα αρκετός κόσμος να έρχεται στο γήπεδο μόνο και μόνο για να τον βλέπει.
Άλλωστε, ο ίδιος αποτέλεσε το… γκάζι στην ξέφρενη πορεία του ΟΦΗ την τριετία 2007 – 2010 που σαν τρένο “κατάπινε” την μια κατηγορία μετά την άλλη. Πρώτος σκόρερ του ΟΦΗ, παίκτης – εξέδρας έβαζε φωτιά στα καλάθια και ήταν ο πραγματικός μπόμπερ της ομάδας. Ήρθε στο Ηράκλειο με… μαλλιά και έφυγε καραφλός ωστόσο παρέμεινε για πάντα στις καρδιές των φιλάθλων του ΟΦΗ.
Δώσαμε ραντεβού στο γήπεδο του Μετς και ο “Τσάκι” μας υποδέχτηκε με την φανέλα του ΟΦΗ και μια μπάλα του μπάσκετ στα χέρια. Είπαμε να παίξουμε “μονό” όμως το αφήσαμε για να… σκοράρει μέσα από την συνέντευξη στο Gentikoule.
Και το έκανε: Ο Αλέξης Τσακιρίδης αποκαλύπτεται και φανερώνει άγνωστες λεπτομέρειες της παρουσίας του στον ΟΦΗ ενώ σχολιάζει με τον δικό του τρόπο τα πρόσωπα που τον στιγμάτισαν όσο ήταν στην Κρήτη.
“Θα μείνει όνειρο η Α1”
Αλέξη φλέρταρες αρκετές φορές με την Α1, έκανες προετοιμασία με ομάδα για να αγωνιστείς εκεί αλλά την τελευταία στιγμή κάτι συνέβαινε και το όνειρο δεν εκπληρωνόταν. Νιώθεις κάποια πικρία για αυτό;
«Σίγουρα η Α1 είναι ο στόχος κάθε αθλητή. Στο δικό μας επίπεδο είναι , το πικ, η απογείωση της καριέρας. Σίγουρα είχα την ευκαιρία μου αλλά δυστυχώς στάθηκα και αρκετά άτυχος. Το 2002 όταν βγήκα από το χειρουργείο με τον χιαστό, όταν βγήκα με είχε πάρει ο Πανελλήνιος όταν είχε ανέβει Α1 για να συζητήσουμε την μεταγραφή. Στην δεύτερη ευκαιρία είχα ακολουθήσει την προετοιμασία με τον ΑΓΟΡ που θα έπαιζε Α1 αλλά πήγα στον ΟΦΗ την τελευταία στιγμή. Είναι μια πικρία, όμως είμαι περήφανος για ένα πράγμα. Για αυτό που κατάφερα μετά τους τραυματισμούς. Όταν επανέρχεσαι μετά από τρεις τραυματισμούς και μιλάμε για σοβαρούς, σε επίπεδο χιαστών και μπορείς να κουβαλάς μια ομάδα μαζί με άλλες σημαντικές μονάδες στις πλάτες σου και να επιτυγχάνεις τους στόχους της ομάδας, νομίζω πως είναι στο ίδιο επίπεδο με το να αγωνιστείς στην Α1. Έβαλα τον εαυτό μου σε μια διαδικασία για να επιστρέψω σε ένα καλό επίπεδο και τα κατάφερα. Όσο αφορά για την Α1 , θα μείνει ένα όνειρο, έτσι είναι η ζωή μερικές φορές δεν έρχονται τα πράγματα όπως θες».
“Ακόμα και στην Αθήνα ήρθαν να με δουν παιδιά από την Θύρα 4”
Τι σε έκανε να πεις το «ναι» στον ΟΦΗ την πρώτη φορά;
«Tην πρώτη φορά ήμουν στο ΑΓΟΡ, έκανα προετοιμασία με την ομάδα δύο μήνες. Όταν δεν έπαιξα στον αγώνα κυπέλλου με τον Αμύντα τότε άρχισα να υποψιάζομαι ότι κάτι συμβαίνει. Είχα μιλήσει με τον Στέφανο Δέδα, υπήρχαν και κάποιες υποψίες πως κάτι μπορεί να γίνει με τον ΟΦΗ τελευταία στιγμή, όμως δεν έδωσα βάση γιατί ήθελα να μείνω στον ΑΓΟΡ και να αρπάξω την ευκαιρία να παίξω Α1. Τελικά όμως άλλαξαν κάποια πράγματα και ήρθα. Για να μην λέω ψέματα, καταρχήν ο κύριος λόγος που είπα το «ναι» ήταν το οικονομικό. Φαντάσου το πώς μπορεί να είναι από την Α1 να βρεθείς στην Γ΄ Εθνική. Από τα σαλόνια στα αλώνια δηλαδή και να πρέπει να προσαρμοστείς άμεσα. Το Σάββατο έκανα την πρώτη μου προπόνηση με τον ΟΦΗ και την Κυριακή παίξαμε πρεμιέρα με τον Κρόνο Αγ. Δημητρίου. Στην αρχή ήταν το οικονομικό, μετά πέρασε ο καιρός, σταμάτησες να είσαι άγνωστος μεταξύ αγνώστων, αλλάξανε πάρα πολύ τα πράγματα και αυτό οφείλεται στον κόσμο του ΟΦΗ. Εγώ ήμουν κάθε μέρα με τον Στέφανο Δέδα, τον Χουλιάρα, με παιδιά όπως ήταν ο «Λαχανάς», ο οποίος είναι προσωπικός μου φίλος και με επισκέφθηκε την τρίτη φορά που χτύπησα στην Αθήνα, ήμουν με παιδιά κάθε μέρα από τη θύρα 4. Μας αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή και αυτό δεν μπορείς να το ξεχάσεις. Από ένα σημείο και μετά σταμάτησε να σκέφτομαι το οικονομικό και κοιτούσα να πετύχουμε το στόχο που είχαμε εκείνη την στιγμή και από εκεί και πέρα να χαρούμε το μπάσκετ που μας είχε εντρυφήσει ο Δέδας»
Ποιοι ήταν οι λόγοι που σε έκαναν να αποχωρήσεις από τον ΟΦΗ την πρώτη φορά;
«Οι λόγοι; Καταρχάς ήταν πως εκείνη την στιγμή και μετά τον αγώνα κυπέλλου με την ΑΕΚ, και όταν είδα πως έβαλα 18-20 πόντους, δεν θυμάμαι καλά απέναντι σε μια ομάδα που ήταν μέσα στην 6αδα της Α1 άρχισα να σκέφτομαι έντονα πως έπρεπε να κάνω το άλμα. Βασικός στόχος ήταν να τερματίσει η ομάδα όσο πιο ψηλά γίνεται για να κερδίσει και μια θέση στην Α2, το οποίο και έγινε. Μίλαγα με πολλές ομάδες εκείνο το καλοκαίρι. Τελικά πήγα στην Δράμα και υπόγραψα διετές συμβόλαιο με την προοπτική της Α1. Η Δράμα είχε έναν καταπληκτικό πρόεδρο και άνθρωπο που είχε πολλά λεφτά για να διαθέσει και όρεξη με αποτέλεσμα να κάνω διετές με στόχο την Α1. Ο κύριος λόγος ήταν αυτός. Ίσως να βιάστηκα. δεν μου βγήκε, δεν ξέρω. Πάντως δεν ήμουν δυσαρεστημένος με τον ΟΦΗ εκείνη την περίοδο. Αισθανόμουν την ανάγκη να κάνω το άλμα και κυρίως όπως είπα μετά το ματς με την ΑΕΚ»
“Ο κόσμος του ΟΦΗ με αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή”
H αποχώρηση σου την δεύτερη φορά από την ομάδα ήταν πράγματι για οικογενειακούς λόγους;
«Την δεύτερη φορά ο λόγος ήταν γνωστός. Είχα μεγαλώσει, είχα επαγγελματικές υποχρεώσεις και η οικογένεια μου με πίεζε για να επιστρέψω. Ήταν όντως προσωπικοί και οικογενειακοί λόγοι και είχαν να κάνουν με το ότι έπρεπε να δω το μέλλον μου μετά το μπάσκετ, ανεξαρτήτως με το βγήκε στην συνέχεια στην υγεία μου γιατί αυτό στην ουσία θα σε ζει από ένα σημείο και μετά. Δόξα το Θεό, ο πατέρας μου μερίμνησε για μένα και τον αδερφό μου και έπρεπε από ένα σημείο και μετά να το ξεπληρώσω και εγώ».
Πως έχει προκύψει αυτό το ιδιαίτερο δέσιμο σου με τον κόσμο του ΟΦΗ;
«Για το δέσιμο με τον κόσμο του ΟΦΗ δεν ξέρω τι να πω, ήταν κάτι το ανεπανάληπτο. Όταν παίζεις σε ένα γεμάτο κλειστό σε αγώνα Γ΄εθνικής και ο αντίπαλος δεν είναι κάποιος ανταγωνιστής, είναι μια ομάδα στην μέση της βαθμολογίας και βλέπεις όλο αυτό γύρω σου, κατι τέτοιο δεν το έχω ξαναδεί και ξαναζήσει και ούτε πρόκειται να το ξαναδώ. Μια ανάλογη στιγμή είχα ζήσει με το Παγκράτι αλλά ο αγώνας ήταν ιδιαίτερος τότε, ήταν με το Περιστέρι και το Μετς ήταν γεμάτο με οπαδούς και των δύο ομάδων. Εγώ το συγκρίνω με τον αγώνα της Ιεράπετρας, που είχαμε δώσει με τον ΟΦΗ. Είχαν γίνει επεισόδια, όπως και στο ΜΕΤΣ. Ο κόσμος του ΟΦΗ είναι κάτι το ιδιαίτερο, έδειξε πόσο με αγαπάει, με αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή, έκανε φιλίες με φίλους της ομάδας. Εγώ δεν τους ξεχνάω και δεν με ξεχνάνε και εκείνοι»
Ποια ήταν τα συναισθήματα σου όταν ήρθες σαν αντίπαλος στο ΒΑΚ;
«Τότε σε μια συνομιλία που είχα με τον Μάνο τον Ξημέρη, άφησε να εννοηθεί πως κάτι ετοιμάζει αλά εγώ δεν πίστευα ότι θα γίνει κάτι, ούτε από την πλευρά της διοίκησης, ούτε των οπαδών. Ήξερα πως θα συναντήσω πολλούς φίλους, θα είχαμε να πούμε και να θυμηθούμε πολλά αλλά δεν περίμενα όλο αυτό. Με συγκίνησε πολύ όλη αυτή η κίνηση και από την διοίκηση και από τους οπαδούς. Εκτιμώ παρά πολύ αυτή την συγκεκριμένη την ομάδα γιατί μου έδειξε πως ακόμα και τώρα με σέβεται πάρα πολύ. Έχει περάσει 1,5 χρόνος και ακόμα και αυτό που γίνεται μεταξύ μας είναι ιδιαίτερα συγκινητικό για έναν άνθρωπο που πέρασε τρεις χρόνιες, εντάξει είχαμε πολλές επιτυχίες αλλά αυτός ο σεβασμός που δείχνει προς το πρόσωπο μου και την αγάπη πώς να το αγνοήσεις. Δεν γίνεται, είναι κάτι το ιδιαίτερο και δεν ξεχνιέται με τίποτα. Ο ΟΦΗ είναι ένας κομμάτι της καρδιάς μου και το έχω ξαναπεί και θα το λέω συνέχεια όσο μου δίνεται η ευκαιρία. Είναι ένα μεγάλο μέρος της καρδιάς μου ο ΟΦΗ. Είναι μια ομάδα που μου έδειξε πόσο με αγαπά και με σέβεται, ιδιαίτερα μετά το πέρασμα μου. Το κατά τη διάρκεια το καταλαβαίνω αλλά το μετά είναι μεγαλείο ψυχής.
“ΟΦΗ δεν είναι μόνο η ΠΑΕ αλλά και ο Ερασιτέχνης”
Τα τρία χρόνια που φόρεσες την φανέλα του ΟΦΗ, έζησες την ομάδα σε ένα γήπεδο «καμίνι» αλλά και σε ένα γήπεδο που κάποιες στιγμές ήταν άδειο. Πως μπορείς να το εξηγήσεις αυτό, ζώντας την ομάδα εκ των έσω;»
«Aπό αυτά που ξέρω εγώ υπάρχει ένα μεταβατικό στάδιο μετά την απομάκρυνση του Δέδα. Με κάποια ίντριγκα που είχε δημιουργηθεί με τον ερχομό του Βλάχου σε σχέση με το δεσμό που έχει ο Βαγγέλης με τον κόσμο του ΟΦΗ. Ύπηρχαν κάποια πράγματα που βγήκαν προς τα έξω, κακώς, γιατί τα εν οίκω μη εν δήμω είναι κανόνας, είχαν μαθευτεί. Το Ηράκλειο είναι μια μικρή πόλη. Νομίζω πως ο κόσμος αλλά και ο Βαγγέλης Βλάχος δεν έχουν ευθύνη. Μεταφέρθηκαν έτσι τα πράγματα ούτως ώστε να δημιουργηθεί μια πολύ κακή σχέση μεταξύ τους. Εμείς είχαμε αναλάβει το ρόλο του πυροσβέστη ΓΙΑ να μπορέσουμε να μαζέψουμε πάλι τον κόσμο. Πολλά παιδιά ήταν συνυφασμένα με τους αρχηγούς των συνδέσμων. Ακλουθούσαν την ομάδα όπου έπαιζε σε άλλα τμήματα και στο μπάσκετ δεν ερχόταν κανένας. Αυτό το μεταβατικό στάδιο νομίζω επηρέασε αρνητικά την όλη κατάσταση συν την ανάληψη του Βασίλη Ξημέρη με το ποδόσφαιρο. Κατηγορήθηκε νομίζω για κάποια χρήματα που πήρε από την ΠΑΕ και τα έβαλε στον Ερασιτέχνη. Ε και; Αυτό έπρεπε να κάνει. Πρόεδρος του Ερασιτέχνη είναι. Εντάξει αν είναι να βγάλουμε τον Ερασιτέχνη και όλα τα τμήματα του και να μείνει μόνο η ΠΑΕ! Δεν νομίζω πως έκανε κάτι κακό, απλά θεώρησαν τα παιδιά πως ήταν κακό το timing γιατί ο ΟΦΗ δεν είχε αρκετά χρήματα. Ναι, αλλά μην ξεχνάμε και πως οι παίκτες του μπάσκετ είναι απλήρωτοι και έπρεπε να πάρουν κάτι έναντι. Πολλά παιδιά είναι απλήρωτα, και εγώ είμαι απλήρωτος και έχω χρωστούμενα από τον ΟΦΗ. Νομίζω πως καλά έκανε για να μπορέσει να διασώσει τα προσχήματα σε σχέση με τα χρήματα. Εμένα αυτή είναι η άποψη μου. Από εκεί και πέρα έπαιξε και αυτό τον ρόλο του στις άδειες κερκίδες».
Στην συνέχεια ο Αλέξης Τσακιρίδης έκανε την παρακάτω παράκληση
Tί θα σου μείνει βαθιά χαραγμένο από τα 3 χρόνια παρουσίας του στον ΟΦΗ;
«Και τα 3 χρόνια ήταν πολύ σημαντικά. Έχω μόνο ευτυχισμένες στιγμές από τον ΟΦΗ. Δυστυχώς μια κακή παρένθεση ήταν κάποια επεισόδια που είχαν γίνει αλλά αυτά είναι μέσα στο πρόγραμμα. Θα μου μείνουν τα δύο πρωταθλήματα και η μία άνοδος. Στα τρίαχρόνια τρεις επιτυχίες είναι ότι καλύτερα για ένα αθλητή. Σίγουρα θα μου μείνουν οι γνωριμίες που έκανα στο νησί. Γνώρισα πολύ σημαντικούς ανθρώπους, με μεγάλη ψυχή. Ο τρόπος ζώης, της Κρητικής ζωής, με επηρέασε πολύ και μου έμεινε. Ακόμα και στην μουσική. Όταν έρχεσαι σε σύνδεση με αυτό το μέρος δύσκολα κάποια πράγματα τα ξεχνάς. Αυτός είναι και ο λόγος που από τη στιγμή που αποχώρησα από το νησί έρχομαι συνέχεια για διακοπές και δεν πάω πουθενά αλλού. Ένα κομμάτι της ζωής μου είναι συνυφασμένο με το νησί και έχω μόνο καλά να κρατάω».
Ζητήσαμε από τον «Τσάκι» να μας περιγράψει τους παρακάτω ανθρώπους
Βασίλης Ξημέρης: Αυθόρμητος και μεγαλόψυχος. Είναι πολύ αυθόρμητος, σε σημείο που ο αυθορμητισμός του να τον κάνει να χάνει το δίκιο του μερικές φορές. Είναι ψυχούλα.
Μάνος Ξημέρης: Eντελώς διαφορετικός από τον μπαμπά. Έχει πολλά να μάθει αλλά ευτυχώς μαθαίνει πολύ γρήγορα και πιστεύω θα τα πάει πολύ καλά. Είναι φίλος.
Στέφανος Δέδας: Προπονητικό ταλέντο από τα λίγα.
Βαγγέλης Βλάχος: Δουλευταράς. Kρίνεται πετυχημένος.
Μάνος Σφακιανάκης: Αφανής ήρωας.
Γιώργος Γωνιωτάκης: Ότι καλύτερο έχει ο ΟΦΗ. Από θέμα ανθρώπου και προπονητή. Πραγματικά ότι καλύτερο.
Αλέξης Μπάρδας: Aδερφός. Αδίκησε τον εαυτό του
Σάκης Παναγάκης: Η βάση των ανόδων
Για το τι θα του μείνει χαραγμένο στην μνήμη του από όλη την καριέρα του.
«Κάποια πράγματα μένουν βαθιά χαραγμένα. Πέραν των ανόδων, των επιτυχιών μένουν κι’άλλά. Δυστυχώς ο θάνατος του Γιάννη Βούλγαρη όταν ήμουν στο Παγκράτι με σημάδεψε. Αυτή η στιγμή δύσκολα θα μου φύγει από το μυαλό. Δεν έχει να κάνει με μπάσκετ, με το τι γίνεται μέσα στις τέσσερις γραμμές. Είναι κάτι που ξεφεύγει από τον αθλητισμό. Και επειδή ο Γιάννης έφυγε μία αγωνιστική πριν ανέβουμε και μαθηματικά. Θυμάμαι ήταν να παίξουμε στο Πανόραμα. Το Σάββατο ήταν να ανέβουμε στην Θεσσαλονίκη με το λεοφωρείο και ο Γιάννης πέθανε εκείνη την μέρα. Την επόμενη Κυριακή ήρθε η Κομοτηνή εδώ και ένα τεράστιο πόστερ του Γιάννη υπήρχε στο γήπεδο.Γήπεδο γεμάτο και πίσω από τις μπασκέτες 50 άτομα από την Κέρκυρα να κρατάνε αυτό το πανό. Αυτός είναι και ο λόγος που κάθε χρόνο πηγαίνουμε στην Κέρκυρα, επειδή ο Γιάννης ήταν από εκεί και δίνουμε ένα αγώνα προς τιμήν του. Αυτή είναι μια στιγμή που με σημάδευσε, δεν είναι ευτυχισμένη αλλά όταν φεύγει μια ζωή συναθλητή σου, συμπαίκτη σου επισκιάζει τα πάντα. Ο θάνατος του Γιάννη Βούλγαρη ήταν κάτι πολύ σημαντικό για εκείνη την ομάδα. Φυσικά και η άνοδος αφιερώθηκε στον Γιάννη. Καλοί είναι οι άνοδοι, 15 χρόνια 7 άνοδοι, κανένας υποβιβασμός αλλά δυστυχώς αυτό επισκιάζει τα πάντα».
Μπορεί να υπάρξει συνεργασία στο μέλλον με τον ΟΦΗ και σε τι επίπεδο θα μπορούσε να είναι αυτή;
«Μου είχε προτείνει το καλοκαίρι ο Μάνος Ξημέρης να αναλάβω ένα πόστο βοηθού αλλά δεν μπορούσα λόγο της δουλειάς μου. Σίγουρα αν υπάρξει κάτι το οποίο έχει να κάνει με την Αθήνα και χρειάζονται ένα πρόσωπο μου μπορεί να εκπροσωπεί την ομάδα στην Αθήνα για να κάνει κάποια πράγματα είμαι στην διάθεση τους. Εγώ μεσολαβώ για ότι χρειάζεται για τον ΟΦΗ, για οτιδήποτε και οποιονδήποτε».
Το ενδεχόμενο της προπονητικής το σκέφτεσαι;
«Ναι, δεν είναι και εύκολο να φύγεις από το μπάσκετ έτσι εύκολα. Το μπάσκετ, είναι μικρόβιο, είναι σαράκι. Μπορεί να στεναχωρηθώ που θα αφήσω το μπάσκετ σαν παίκτης, γιατί ο παίκτης δεν έχει πεθάνει ακόμα μέσα μου και αυτό είναι πάρα πολύ κακό. Δεν μπορείς να φύγεις τόσο εύκολα. Θα ψαχτώ και για φέτος αλλά σίγουρα κάποια στιγμή του χρόνου θα το δω. Αν δω ότι μου κόβει θα το συνεχίσω αλλιώς θα αποσυρθώ από μόνος μου».
Κλείνοντας ο Αλέξης Τσακιρίδης έκανε την δική του ευχή για την ομάδα
[nggallery id=193]
