Politica 89.8
Σαν σήμερα, στις 11 Μαΐου 1999 “φεύγει” από την ζωή ένας από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές στα 92 χρόνια ιστορίας του ΟΦΗ, ο Πέτρος Βουζουνεράκης.
Τα πρώτα βήματα ενός μεγάλου φορ
Σε ηλικία 13 ετών ο «μικρός» από την Ιεράπετρα έκανε το ντεμπούτο του σε αγώνα πρωταθλήματος με την φανέλα της τοπικής Θύελλας σε αγώνα με τον ΑΟΑΝ τη χρονιά 1955. Τρία χρόνια αργότερα ο Βουζουνεράκης πήρε μεταγραφή για τον Διαγόρα Ιεράπετρας, ενώ το 1959 δοκίμασε ολομόναχος να κάνει την μεγάλη υπέρβαση και επιχείρησε να δοκιμαστεί από τον ΟΦΗ. Όπως φάνηκε, δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή για να κάνει το μεγάλο βήμα στην καριέρα του καθώς ο τότε τεχνικός της ομάδας, Μανταλόπουλος, δεν έμεινε ευχαριστημένος. Την επόμενη σεζόν, ωστόσο, ο νέος τεχνικός του ΟΦΗ, Κώστας Παπουτσάκης, τον πήρε στην ομάδα, με την μορφή δανεισμού από τον Διαγόρα και άνοιξε τον δρόμο για την ανάδειξη του μεγάλου ταλέντου του.
«Ερυθρόλευκο» ενδιαφέρον, πράσινο… «μπλόκο» και ΟΦΗ!
Το 1963 και ενώ ο Βουζουνεράκης υπηρετούσε την θητεία του στο Ναυτικό, έφτασε μια «ανάσα» από τον Ολυμπιακό όμως τελικά δεν πήρε μεταγραφή για το μεγάλο Λιμάνι. Ο πρόεδρος του Διαγόρα Ιεράπετρας είπε όχι στις 600.000 δραχμές του Ολυμπιακού γιατί ήταν φίλαθλος του Παναθηναϊκού! Αυτή η εξέλιξη μείωσε την όρεξή του Πέτρου για το ποδόσφαιρο μέχρι το 1964, όταν και πήρε μεταγραφή στον ΟΦΗ έναντι 25.000 δραχμών.
Αμοιβαία σχέση
Ο Βουζουνεράκης βρήκε στην ομάδα του Ηρακλείου το κίνητρο που έψαχνε και οι δύο μαζί κατάφεραν να πετύχουν μετά από μια εξαιρετική συνεργασία. Σε οκτώ χρόνια παρουσίας του στο ΟΦΗ, ο Πέτρος πέτυχε 105 γκολ (84 στην Β’ Εθνική και 21 στην Α’ Εθνική) και έκανε πολύ κόσμο να παραμιλά με το τεράστιο ταλέντο του. Ο λόγος ήταν ότι ήταν ένας παίκτης με πολύ καλή τεχνική κατάρτιση που πραγματικά έπαιζε πολύ καλό ποδόσφαιρο ικανοποιώντας τον κόσμο που τον παρακολουθούσε.
Η μεγάλη του στιγμή, ο ΠΑΟΚ και ο τραυματισμός
Τον Οκτώβριο του 1970 ο Πέτρος Βουζουνεράκης έγραψε ιστορία, καθώς έγινε ο πρώτος ποδοσφαιριστής που φόρεσε την φανέλα με το εθνόσημο και δεν έπαιζε σε κάποια από τις μεγάλες ομάδες της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.
Ο παίκτης του ΟΦΗ αγωνίστηκε στο φιλικό του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος με την Ισπανία στην Σαραγόσα, με τον Λάκη Πετρόπουλο να τον ρίχνει στην μάχη στην θέση του Μιχάλη Κρητικόπουλου και στο 86ο λεπτό να τον δικαιώνει. Με εξαιρετική προσπάθεια βρήκε τον Μίμη Παπαϊωάννου που με κεφαλιά-ψαράκι σκόραρε στην ήττα της Ελλάδας (2-1), κάνοντας έτσι ένα επιτυχημένο ντεμπούντο με την «γαλανόλευκη».
Το 1972 ήρθε η πολύ μεγάλη πρόκληση στην καριέρα του Βουζουνεράκη, καθώς πήρε μεταγραφή στην μεγαλύτερη ομάδα του Βορρά, τον ΠΑΟΚ. Οι προσδοκίες ήταν πολύ μεγάλες, με τον Άγγλο προπονητή του Δικεφάλου του Βορρά, Λες Σάνον, να βλέπει στο πρόσωπο του Βουζουνεράκη τον ιδανικό ποδοσφαιριστή που θα μπορούσε να δέσει τέλεια με τον Σταύρο Σαράφη στη γραμμή κρούσης του Δικεφάλου. Όμως, για ακόμη μία φορά ο Πέτρος είχε ραντεβού με την ατυχία. Ένας τραυματισμός τον ανάγκασε να εγκαταλείψει τις αγωνιστικές του υποχρεώσεις, με μόλις ένα γκολ σε τέσσερις συμμετοχές με τον ΠΑΟΚ.
Η επιστροφή του στην Ιεράπετρα και το τέλος…
Τις τελευταίες του ποδοσφαιρικές στιγμές έζησε ο Βουζουνεράκης στην Ιεράπετρα και στην ομάδα που ξεκίνησε να κλωτσά μπάλα. Το 1972 επέστρεψε μαζί με την σύζυγό του και τα δύο παιδιά του στην πόλη όπου γεννήθηκε και έδωσε τα πάντα για να βοηθήσει τον ΟΦ Ιεράπετρας, με την ομάδα της Κρήτης να αποτελεί τον τελευταίο σταθμό στην καριέρα του. Στις 11 Μαΐου του 1999 ο τεράστιος Κρητικός ποδοσφαιριστής πέθανε σε ηλικία 57 ετών. Ως ελάχιστο φόρο τιμής για την προσφορά του στον ΟΦ Ιεράπετρας το γήπεδο της ομάδας ονομάστηκε «Βουζουνεράκειο».
