Politica 89.8
Μιλώντας σε μέσο της πατρίδας του, ο Μάρκο Μπάκιτς αναφέρθηκε στην φάση όπου χρειάστηκε να καθίσει κάτω από τα δοκάρια του ΟΦΗ στο παιχνίδι με τον Αστέρα ενώ παράλληλα μίλησε και για την αγάπη του κόσμου προς την ομάδα
Ο Μάρκο Μπάκιτς μίλησε σε ιστοσελίδα του Μαυροβουνίου λίγες ημέρες μετά την ιστορική πρόκριση του ΟΦΗ στον τελικό του κυπέλλου Ελλάδας και αναφέρθηκε στην στιγμή όπου κάθισε κάτω από τα δοκάρια της ομάδας μετά την αποβολή του Χριστογεώργου.
Οι δηλώσεις του Μαυροβούνιου:
“Είμαστε ακόμα επηρεασμένοι και παίζουμε ήδη ένα νέο παιχνίδι σήμερα. Είναι κάτι που σήμαινε πολλά για τον σύλλογο, ολόκληρη την περιοχή και το νησί. Παρεμπιπτόντως, η Κρήτη δεν είναι μικρή, μένουν 700.000 άνθρωποι εκεί και είμαστε ο μόνος σύλλογος που ακολουθείται από κόσμο και ο κόσμος ζει ουσιαστικά για τον σύλλογο. Το νιώσαμε, η πίεση ήταν μεγάλη, δεν παίξαμε καλά στο πρώτο ημίχρονο, το δεύτερο ημίχρονο ήταν πολύ καλύτερο. Υπήρχε στον αέρα η αίσθηση ότι θα βάζαμε γκολ, αλλά και πάλι μετά το γκολ έπρεπε να ταλαιπωρηθούμε και μετά ήρθε εκείνη η κατάσταση στο 95ο λεπτό.
– Και, πώς αποφάσισες να σταθείς ανάμεσα στα δοκάρια;
“Ξέρεις τι λένε, στα όνειρά σου ονειρεύεσαι να βάλεις ένα γκολ, ένα, δύο ή τρία. Το να γινόμουν τερματοφύλακας; Δεν μπορούσα καν να το φανταστώ. Ωστόσο, ήταν συνδυασμός κάποιων περιστάσεων. Λάβαμε πληροφορίες από τον διαιτητή ότι αν δεν ήταν οφσάιντ, ο τερματοφύλακας σίγουρα θα έπαιρνε κόκκινη κάρτα. Και τότε μου μπήκε η ιδέα και το είπα σε όλους ότι αν συμβεί θα αναλάβω εγώ.
Ποτέ δεν έκατσα στο τέρμα ούτε για πλάκα, ούτε κατά τη διάρκεια της προπόνησης, δεν το έχω δοκιμάσει ποτέ στη ζωή μου. Δεν είχα ιδέα τι με περίμενε. Και παίρνω τη μπλούζα και τα γάντια μου και ακόμα δεν είχα καταλάβει πόσο μεγάλο φαίνεται το τέρμα. Και όταν στάθηκα εκεί, και έπρεπε να στήσω το τοίχος των συμπαικτών μου και τότε το συνειδητοποίησα – ότι δεν υπάρχει περίπτωση…», και συνεχίζει να λέει ο Μπάκιτς γελώντας:
“Ωχ, δεν πρέπει να το πω σε κανέναν. Δεν πρέπει να μεταφέρω στους συμπαίκτες μου τον φόβο που νιώθω. Προσπάθησα να σκεφτώ λογικά, πώς θα σεκφτόμουν αν ήμουν αυτός που εκτελούσε το φάουλ. Έλαβα συμβουλές από τον προπονητή τερματοφυλάκων, που με βοήθησε πραγματικά, έφτασε δίπλα στο δοκάρι, και έλαβε κόκκινη κάρτα για αυτό. Αποφάσισα ότι αν σουτάρει πάνω από τον τοίχο, δε θα αντιδράσω. Αν σουτάρει προς εμένα, θα αποκρούσω μπροστά μου, δε θα προσπαθήσω να το πιάσω, και περάσει κάτω από το χέρι, το πόδι μου… Δόξα τω Θεώ έγινε όπως θα μπορούσα μόνο να το φανταστώ.
Η μοίρα ήθελε να είναι όλα έτσι. Δεν ήξερα ακόμα τι σήμαινε για όλους. Ακόμα και τώρα νιώθω λίγο άβολα. Υπάρχει ένας τύπος που έβαλε ένα γκολ σε εκείνο το ματς, που δημιούργησε ένα γκολ, παιδιά που έπαιξαν εκπληκτικά, ομολογουμένως. Έπαιξα επίσης σε κάθε ματς στο Κύπελλο ήταν πολύ περίπλοκο. Πολύ σκληρή δουλειά χρειάστηκε να γίνει, ώστε να φτάσουμε σε αυτό το σημείο, αλλά όλα κρίθηκαν τελικά σε αυτή την απόκρουση φάουλ.
Όλοι είναι υπερευτυχισμένοι, χαρούμενοι, ζούμε το όνειρο μιας περιοχής που ζει για τον σύλλογο. Θα παίξουμε στον τελικό στο Ολυμπιακό Στάδιο.
Ο ΟΦΗ θα έχει 25.000 εισιτήρια, αναμένονται πωλήσεις ρεκόρ, αυτό που θα γίνει στον τελικό είναι ακόμα μακριά. Είμαι χαρούμενος που είμαι κομμάτι της ιστορίας, που είμαι μέρος αυτού που αυτός ο κόσμος περίμενε καιρό και το ήθελε διακαώς τόσο καιρό – ο ΟΦΗ περίμενε 35 χρόνια για να παίξει έναν τόσο σημαντικό αγώνα».
