Politica 89.8
Ο Πέτρος Μαρινάκης παραχώρησε συνέντευξη στην οποία αναφέρθηκε στην απώλεια του Ευγένιου Γκέραρντ
Ο παλαίμαχος άσος του ΟΦΗ Πέτρος Μαρινάκης μίλησε στο another football day, για την συμπλήρωση επτά χρόνων από τον θάνατο του Ευγένιο Γκέραρντ ενός προπονητή, που άφησε ανεξίτηλη την σφραγίδα του στην ομάδα του Ηρακλείου αλλά και στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Επτά χρόνια συμπληρώθηκαν φέτος στις 2 Ιανουαρίου, από την ημέρα που ο Ευγένιος Γκέραρντ έφυγε από την ζωή σε ηλικία 77 ετών.
Ο «Μίστερ» όπως τον έλεγαν οι παίκτες του ΟΦΗ ήταν από τους προπονητές που άφησαν ανεξίτηλη την σφραγίδα του στην ομάδα του Ηρακλείου, καθώς επί των ημερών του οι «ασπρόμαυροι» κατέκτησαν το Κύπελλο το 1987 απέναντι στον Ηρακλή βγήκαν στην Ευρώπη όπου και κατάφεραν να πετύχουν σημαντικά επιτεύγματα όπως ο αποκλεισμός της Ατλέτικο Μαδρίτης στο «Γεντί Κουλέ».
Ο Πέτρος Μαρινάκης, ο οποίος φόρεσε την φανέλα των Κρητικών από το 1988 μέχρι το 1994 αρχικά και εν συνεχεία από το β΄ μισό της περιόδου 1996-97 μέχρι το 1999-2000 και αποτέλεσε βασικό στέλεχος της ομάδας μίλησε στο another football day για τον Γκέραρντ τον καταλυτικό ρόλο που έπαιξε στην ιστορία του ΟΦΗ αλλά και την σταθερότητα που προσέδιδε η παρουσία του στην ομάδα.
Για την συμπλήρωση επτά χρόνων από τον θάνατο του Ευγένιου Γκέραρντ: «Ο θάνατος του μίστερ ήταν για όλους μια δύσκολη στιγμή. Όσοι τον ζήσαμε πολλά χρόνια, όπως εγώ που τον έζησα πάρα πολλά χρόνια. Σχεδόν μια 12ετία, 13χρόνια όταν φεύγει ένας άνθρωπος που έχει προσφέρει στον τόπο σου στο Ηράκλειο στην Κρήτη και στην ομάδα του ΟΦΗ και έχει αναδείξει και τόσα μεγάλα ταλέντα είναι πολύ μεγάλη στεναχώρια, αλλά δυστυχώς αυτό το πράγμα στη ζωή δεν μπορούμε να το αποφύγουμε. Είναι κάτι φυσιολογικό, απλά θα πρέπει να φεύγουν οι άνθρωποι, όπως πρέπει. Θα μπορούσε να ζήσει κι άλλα χρόνια και να προσφέρει σε αυτό το κομμάτι. Είναι πολύ στενάχωρο, αλλά τι να κάνουμε».
Για το τι θυμάται από αυτόν..: «Το τι θυμάμαι είναι πάρα πολλά, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι ήταν ένας άνθρωπος του ποδοσφαίρου, που και σαν προπονητής την εποχή εκείνη ήταν πολύ μπροστά από πολλούς άλλους θα έλεγα. Ήταν πάνω απ΄όλα άνθρωπος και μετά προπονητής. Ήταν και κάτι σαν ψυχολόγος καταλάβαινε τα παιδιά εμάς τους ποδοσφαιριστές. Δεν είναι μόνο το να είσαι σε καλή κατάσταση και η προπόνηση παίζουν κι άλλα πράγματα ρόλο στη ζωή, γιατί ο καθένας μπορεί να έχει οποιοδήποτε πρόβλημα εκτός ποδοσφαίρου.
Είτε οικογενειακό, ερωτικό, οτιδήποτε και αυτός μπορούσε και καταλάβαινε τον οποιονδήποτε ποδοσφαιριστή αν έχει κάποιο πρόβλημα εκτός από μέσα στο ποδόσφαιρο. Ήταν πολύ σημαντικό γιατί σε βοηθούσε. Τότε έλεγαν θυμάμαι ότι έκανε κοντρόλ στα σπίτια. Με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια θα έλεγα εγώ, γιατί ναι μεν μπορεί να έκανε κοντρόλ αλλά είχε καταλάβει ότι υπήρχε κάποιο πρόβλημα και πήγαινε και το συζητούσαν και το έλυναν. Είναι πολύ σημαντικό πράγμα για έναν προπονητή αυτό».
Για του αν του έχει μείνει χαραγμένη στη μνήμη του κάποια στιγμή με τον Γκέραρντ ως προπονητή: «Ήταν πολλές στιγμές. Είναι πάρα πολλές στιγμές. Το σημαντικό ήταν ότι με αυτόν τον άνθρωπο, όταν ήσουν μέσα στον αγωνιστικό χώρο σου έβγαζε το 110%, να παίξεις για την ομάδα και για αυτόν».
Για το τι σήμαινε για τον ίδιο ο Γκέραρντ: «Για εμένα άνθρωπος, με όλη την σημασία της λέξεως. Άνθρωπος, προπονητής πάρα πολύ καλός και το έχει γράψει η ιστορία αυτό, με αυτά που έχει επιτύχει η ομάδα του ΟΦΗ επί εποχή Γκέραρντ».
Για το αν έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην σύγχρονη ιστορία του ΟΦΗ…: «Εννοείται ότι έπαιξε μεγάλο ρόλο, διότι αυτά τα 15 χρόνια, η ομάδα του ΟΦΗ πρωταγωνιστούσε σε όλα τα μέτωπα. Στο πρωτάθλημα που ήταν πάρα πολύ δύσκολο, που υπήρχαν πάρα πολλές επαρχιακές ομάδες, που υπήρχαν πάρα πολλές ομάδες. Πρωταγωνίστησε στην Ευρώπη. Πρωταγωνίστησε στο Κύπελλο Ελλάδας. Έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο και αυτό ήταν επειδή, τα κατάφερε όλα αυτά ο Γκέραρντ και σίγουρα όλη η οικογένεια του ΟΦΗ, της τότε εποχής. Γιατί για να μπορέσεις να κάνεις αυτά τα πράγματα πρέπει να έχεις την στήριξη, από τους γύρω σου».
Σε συνέχεια των παραπάνω ο ίδιος έσπευσε να προσθέσει τα εξής: «Ήταν πάρα πολύ δύσκολη ομάδα. Ήταν από τις καλύτερες ομάδες, της τότε εποχής στην επαρχία. Όποιος ερχόταν στο Ηράκλειο έπρεπε να κάνει το ματς της ζωής του, για να πάρει αποτέλεσμα. Είναι πολύ σημαντικό πράγμα».
Για το αν η παρουσία του προσέδιδε μια σταθερότητα στον ΟΦΗ..: «Αυτό παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στους διοικούντες, στους προέδρους και οι ομάδες, που έχουν πρόβλημα οικονομικό είναι ένα σοβαρό θέμα… Αν δεν είναι λυμένο το οικονομικό και δεν είναι όλα όπως πρέπει να είναι είναι πολύ δύσκολο, για μια ομάδα να ορθοποδήσει. Για αυτό και ήταν φυσιολογικά τα σκαμπανεβάσματα. Και τώρα αυτή τη στιγμή, ο ΟΦΗ έχει έναν πολύ δυνατό πρόεδρο, έναν πολύ καλό πρόεδρο που πάει να φτιάξει μια κατάσταση όπως τότε».
Για το αν έχει υπάρξει κάποια συμβουλή που να του έδωσε και να του έχει μείνει: «Η συμβουλή αυτή που έδινε πάντα και σε εμένα προσωπικά ήταν ότι χωρίς δουλειά, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Το σημαντικό είναι στο γήπεδο, στην προπόνηση να δουλεύεις. Να δουλεύεις, να δουλεύεις και όταν δουλεύεις θα δικαιωθείς. Αυτό ήταν πολύ σημαντικό, για έναν αθλητή γιατί όσο και ταλέντο να έχεις θέλει δουλειά. Χωρίς δουλειά, δεν μπορείς να πας μπροστά».
Για το αν στο ξεκίνημα του ένιωσε κάποιον φόβο ως προς το πρόσωπο του Γκέραρντ: «Όχι, όχι δεν υπήρχε κανένας φόβος απέναντι στον μίστερ και μάλιστα σε αγκάλιαζαν όλοι οι παίκτες. Ο μίστερ όταν ανέβαζε ένα παιδί, το αγκάλιαζαν οι ίδιοι οι συμπαίκτες του, τότε μεγάλα ονόματα και μεγάλοι παίκτες. Είχε μια νοοτροπία, όπως λέμε οικογένεια αλλά με όλη την σημασία της λέξης οικογένεια. Δηλαδή εγώ είχα εντυπωσιαστεί με αυτό το πράγμα. Για να σου δώσω να καταλάβεις όταν κάναμε την προπόνηση, τα ζεστάματα όλα αυτά και παίζαμε στο τέλος δίτερμα «μάλωναν» οι ομάδες, ποια ομάδα θα πάρει εμένα. Ήταν πολύ σημαντικό, όλη η οικογένεια που είχε φτιάξει ο μίστερ».
Για το πως ένιωσε όταν έμαθε για τον θάνατο του Γκέραρντ: «Εγώ έχω κλάψει δύο φορές στην ζωή μου. Έκλαψα όταν έφυγε η μητέρα μου το 1997 και έκλαψα όταν έφυγε ο μίστερ. Αυτά ήταν μπορώ να πω τα πολύ σημαντικά πρόσωπα στην ζωή μου. Η μητέρα μου και η φυγή του μίστερ. Είχαμε κάνει ένα ματς, τότε τον είχα δει κι εγώ και εκεί στο γήπεδο μέσα έκλαψα γιατί δεν ξέρω όπως συνέβη και με την μητέρα μου, διαίσθηση να το πω λέω «ο μίστερ θα φύγει»».
