Το χειροκρότημα της Θύρας 4 και η υποχρέωση του ΟΦΗ προς τον κόσμο του

Ο κόσμος του ΟΦΗ έχει δείξει, αυτός που πηγαίνει στο “Γεντί Κουλέ” πως τις περισσότερες φορές, στην συντριπτική πλειοψηφία του, έχει σωστό κριτήριο στις αντιδράσεις του.

Ξέρει πότε θα αποδοκιμάσει, πότε θα υποστηρίξει και κυρίως πως θα ενεργήσει αφού ο διαιτητής σφυρίξει για τελευταία φορά.

Κόντρα στην Athens Kallithea είδαμε αποδοκιμασίες γιατί η εικόνα του ΟΦΗ ήταν τέτοια που δεν επέτρεπε κάτι διαφορετικό. Δεν ήταν μόνο η απογοήτευση και η δυσαρέσκεια που το 2-0, έγινε 2-2 αλλά η συνολικη εικόνα των παικτών του ΟΦΗ που έφεραν τις αποδοκιμασίες.

Κόντρα στην ΑΕΚ και παρά την ήττα σε ένα ακόμα εντός έδρας παιχνίδι, παρότι έχουν να χαμογελάσουν αυτοί που πάνε στο “Γεντί Κουλέ” από το παιχνίδι με τον Άρη, άφησαν στην άκρη την πίκρα τους και την στενοχώρια τους, παραμερίζοντας αυτά τα συναισθήματα αλλά χειροκρότησαν τους ποδοσφαιριστές, αναγνωρίζοντας την προσπάθεια των παικτών του Ράσταβατς. Το ζεστό χειροκρότημα της Θύρας 4 και κατ’ επέκταση ολόκληρου του γηπέδου, έπειτα από μια ήττα μάλιστα, δημιουργεί παράλληλα την υποχρέωση της ομάδας και των ποδοσφαιριστών απέναντι στον κόσμο να τα δίνουν όλα σε κάθε παιχνίδι.

Εμφανίσεις όπως εκείνη του Βόλου δεν είναι ανεκτές από κανέναν και προφανώς όπως το είπε ορθά – κοφτά και ο Ράσταβατς χθες, δεν υπάρχει καμία ικανοποίηση εντός των αποδυτηρίων.

Το ζεστό χειροκρότημα έπειτα από μια ήττα δείχνει αφενός την αναγνώριση του κόσμου για την προσπάθεια, όταν αυτή καταβάλλεται από τους ποδοσφαιριστές και αφετέρου “υποχρεώνει” τους ποδοσφαιριστές να κάνουν ότι μπορούν, μέχρι τελευταία ικμάδα των δυνάμεων τους, για να μην εκθέσουν αυτούς που τους υποστηρίζουν.