Η κλήρωση του Κυπέλλου Ελλάδας, η πρόκληση του group 5-8 αλλά κυρίως μια χρονιά για τον ΟΦΗ που τους χρειάζεται όλους.
Αντιλαμβάνομαι από χθες το πρωί τον ενθουσιασμό που υπάρχει στον περίγυρο του ΟΦΗ (και όχι άδικα) για την κλήρωση του Κυπέλλου Ελλάδας. Ένας λαός που διψάει για επιτυχίες και θετικά αποτελέσματα και ο οποίος βλέπει τις… αγωνιστικές χαρές με το σταγονόμετρο, δεν μπορεί να μην νιώθει αναμονή και προσμονή για τον θεσμό του Κυπέλλου.
Βέβαια για να είμαστε αντικειμενικοί σε ότι γράφουμε αλλά και σε ότι λέμε, προφανώς τις ίδιες σκέψεις με εμάς κάνουν και όλοι όσοι βρίσκονται σε αυτό το μονοπάτι. Ακόμα και φίλους Πανιώνιους που έχω, παρότι παίζει στην Super League 2, έκαναν όνειρα για τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας.
Για να τα βάλουμε όμως τα πράγματα σε μια σειρά. Η θεωρία από την πράξη απέχουν πάρα πολύ. Σε αντίθεση με την επιτυχία και την αποτυχία που κρέμονται σε μια λεπτή γραμμή.
Αυτό που έχει σημασία όμως, για μένα, είναι ότι ο φετινός ΟΦΗ επειδή είναι ομάδα με προοπτικές και καλούς παίκτες, χρειάζεται την αγκαλιά όλων μας.
Ο ΟΦΗ μπροστά του έχει μια πολύ μεγάλη πρόκληση, σε διπλό ταμπλό που δεν ξέρουμε τι θα βγει γιατί είμαστε ακόμα στον Οκτώβρη.
Τα πάντα κρίνονται τον Μάη και όχι τον Σεπτέμβρη ή αρχές Οκτώβρη. Άλλωστε βλέπουμε ένα πρωτάθλημα που σε έξι αγωνιστικές έχουμε δει αποτελέσματα που δεν τα είχαμε δει άλλες χρονιές. Η ΑΕΚ να χάνει βαθμούς από Λαμία, Καλλιθέα – ο Παναθηναϊκός να χάνει από την Τρίπολη, ο Ολυμπιακός να αφήνει βαθμούς στο Φάληρο με τον Παναιτωλικό, ο ΟΦΗ να χάνει από τον Παναιτωλικό στο Ηράκλειο.
Το πρωτάθλημα είναι μακρύ. Το Κύπελλο ξεκινάει σε 20 μέρες και από εκείνο το παιχνίδι θα πρέπει να σταλθεί το πρώτο μήνυμα για το που θέλουμε, ελπίζουμε και πιστεύουμε ότι ο ΟΦΗ μπορεί να φτάσει σε αυτόν τον δρόμο.