Ο επαγγελματικός αθλητισμός δεν είναι πάντα… ευχάριστος. Άλλοτε πίκρες, άλλοτε χαρές και το γελαστό πρόσωπο του Ταξιάρχη Φούντα δείχνει πόσο σημαντικό είναι για έναν οργανισμό να διαθέτει εντός αυτού αθλητές που γουστάρουν να είναι εκεί που βρίσκονται.
Στην εποχή των social media όπου ένα σχόλιο μπορεί να επηρεάσει την ψυχολογία ενός ανθρώπου, ποσό δε μάλλον όταν μιλάμε για αθλητές που ζουν επαγγελματικά τις οικογένειες τους μέσα από την ενασχόληση τους με τον αθλητισμό, είναι τυχεροί εκείνοι που βρίσκονται σε ένα περιβάλλον που τους κάνει χαρούμενους.
Η συμπεριφορά του Ταξιάρχη Φούντα από την πρώτη μέρα που πάτησε το πόδι του στην Κρήτη δείχνει έναν άνθρωπο που βγάζει θετικότητα προς τα έξω. Επίσης δείχνει και από τις εκφράσεις του προσώπου του πως δεν ήρθε στον ΟΦΗ επειδή τον είχε ως τελευταία επιλογή ή επειδή τον έφεραν τα χρήματα.
Άλλωστε μιλάμε για έναν ποδοσφαιριστή που μέχρι και πριν από δύο χρόνια ήταν ο πιο ακριβοπληρωμένος Έλληνας με ετήσιες απολαβές που ξεπερνούσαν τα 2 εκ. ευρώ. Κατά συνέπεια το οικονομικό δεν έπαιξε ρόλο για να έρθει στον ΟΦΗ.
Ένα παιδί χαμογελαστό που δείχνει από την πρώτη μέρα πόσο πολύ γουστάρει που βρίσκεται στον ΟΦΗ. Ένα παιδί που το έδειξε, όχι μόνο στην πράξη, δηλώνοντας παρόν για το παιχνίδι με τον Βόλο παρότι είχαν προηγηθεί τέσσερις πολύ κουραστικές ημέρες με ταξίδια από την Τραπεζούντα και την Τουρκία μέχρι την Αθήνα και την Ελλάδα και από εκεί στην Κρήτη και το Ηράκλειο.
Ο ΟΦΗ, αυτό είναι και το διακύβευμα του κειμένου, φέτος κινήθηκε με ένα εντελώς διαφορετικό μοτίβο. Πήρε ποδοσφαιριστές που ήρθαν στον ΟΦΗ επειδή το ήθελαν και όχι επειδή πίστευαν πως έκαναν χάρη στον σύλλογο.
Ποδοσφαιριστές που ήρθαν γιατί ο ΟΦΗ τους προσφέρει όλα αυτά που θέλουν ώστε να νιώθουν χαρούμενοι. Να νιώθουν χαρούμενοι στα αποδυτήρια, στις προπονήσεις, στην καθημερινότητα τους εντός και εκτός του συλλόγου.
Την ημέρα της μεταγραφής του Φούντα στον ΟΦΗ, ο μάνατζερ του Πασχάλης Τουντούρης έκανε μια ιδιαίτερη αναφορά ότι “το χαμόγελο επέστρεψε ξανά στα χείλη του Ταξιάρχη”. Ατάκα που μπορεί να περνάει στα ψιλά αλλά την ίδια ώρα αποκτά πολύ μεγάλη σημασία για έναν αθλητή που είναι και ένας φυσιολογικός άνθρωπος…